Użyłeś przymiotnika "szczęśliwy" w cudzysłowiu, więc domyślam się, że
szczęśliwy z ojcostwa nie jesteś. Domyślam się też, że pomysł powierzenia
dziecka opiece babki jest tylko wybiegiem mającym na celu zaoszczędzenie na
alimentach, a nie rzeczywistą troską o rozwój dziecka. Zatem czy nie łatwiej
dla ciebie po prostu złożyć w sądzie wniosek o obniżenie alimentów, skoro cię
na nie nie stać, a nie udawać "troskliwego" tatusia ?


dziecko posyła do drogiego przedszkola, za
> które płaci zapewne z moich alimentów.

Na to właśnie są alimenty, aby pokrywać potrzeby dzieci. Jeśli twoje alimenty
są wysokie, to może dlatego, że dużo zarabiasz ? Nie cieszysz się, że dzięki
twojemu wsparciu twoje dziecko uczęszcza do dobrej placówki ? Wolałbyś, aby te
pieniądze matka dziecka zużyła na kosmetyki ?

Czy mam prawo niezgodzić się aby
> dziecko chodziło do przedszkola, ale np. aby miało swoją opiekunkę ? Moja
> matka chętnie by się zaopiekowała tym dzieckiem podczas pobytu matki w
> pracy. Czy mam wpływ na taką sprawę ? Wtedy matka dziecka płaciłaby za
> opiekę nad dzieckiem mojej mamie.

Masz prawo się nie zgodzić. Możesz to powiedzieć matce dziecka, a jak ona się
nie zgodzi możesz wystąpić do sądu. Wątpię jednak, aby sąd podzielił twoje
zdanie, że opieka fachowców w przedszkolu jest gorsza od opieki starszej babci
(no, chyba że ona jest super rewelacyjnym pedagogiem i posiada doskonałe
warunki mieszkaniowe :))) i powinna zabrać dziecko z placówki wycxhowawczej i
umieścić w domu "przypadkowej" babci (skoro ty uważasz się za ofiarę jako
ojciec, to i chyba babcia też ...???)

> Co z widywaniem się z dzieckiem. Czy mam prawo poprostu zabrać dziecko do
> siebie i na jakich warunkach. Jak spowodować aby dziecko było ze mną, a
> matka dziecka płaciłaby dla mnie alimenty. Mam przecież wg. sądu takie same
> prawa wobec dziecka jak matka.

Przyzwoitość wymaga, abyś najpierw powiedział matce, że chcesz być z dzieckiem
na stałe, że je kochasz, że masz doskonałe warunki do tego żeby je wychować,
że zrobisz to lepiej niż ona, bo masz nienaganną opinię i przecież przez cały
czas dajesz dowody troski o dziecko, codziennie je widujesz, odbierasz z
przedszkola, jesteś przy nim jak choruje, wiesz co lubi, a czego nie itp.
itd. - oczywiście zakładając, że tak naprawdę jest. Ale czy rzeczywiście
jest ? Ona na pewno się nie zgodzi. Więc znowu pozostaje ci sąd. Jeśli uzna,
że gwarantujesz lepsze warunki dla rozwoju dziecka (nie tylko socjalne, ale
także emocjonalne), to kto wie ? Jednak wątpię, aby tak się stało. Nie uznałeś
dziecka dobrowolnie, to sąd orzekł, że jesteś ojcem. Jest zatem mało
prawdopodobne, aby teraz sąd uwierzył w twoje nagłe nawrócenie i wybuch
miłości do dziecka po kilku latach (musi mieć co najmniej 3 latka, jeśli
chodzi do przedszkola ?) Pozatym z twojego postu nie wynika, abyś kierował się
miłością do dziecka, ale względami czysto finansowymi.
Pozatym alimenty są dla DZIECKA, a nie dla matki lub ojca, zatem nie dla
Ciebie jak napisałeś w poście.
Co do widywania się z dzieckiem: jeśli nie ustalicie między sobą jak ta sprawa
ma wyglądać, to znowu pozostaje sąd. Dużo tu tego sądu...
Nie zapomnij przy tym proszę o rzeczywistym dobru dziecka. Niech ono nie
zapłaci za wasze błędy.
Życzę ci rozsądku i powodzenia.

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl