Witam. Sprawa wygląda z grubsza w ten sposób:
Akt I
Mąż zaproponował żonie rozwód. Ta nie godzi się ale po okresie histerii
przychodzi po rozum do głowy i i szantażuje męża. Powiada, że nie zgodzi się na
rozwód jeśli on nie odda jej mieszkania. (Mieszkanie jest jego odrębną
własnością.). Mąż postępuje zgodnie z zasadą, że z szantażystami nie dyskutuje
się i wnosi do sądu sprawę o rozwód z winy żony (ma ku temu podstawy).
Jednocześnie przepisuje swoje mieszkanie na rodziców a sam przenosi się do ich
mieszkania. Żona, widząc, że nic nie wskóra, (teściowie na karku) wyprowadza
się wraz z dziećmi do swojego domu rodzinnego gdzie jest zresztą zameldowana na
stałe). Odbywają się rozprawy rozwodowe. Świadkowie żony i ona stwierdzają, że
małżeństwo było udane (bzdura) i nie wiedzą co chłopu do łba strzeliło.
Akt II
Żona składa doniesienie o to że mąż w okresie wnoszenia i trwania sprawy
rozwodowej znęcał się nad nią, bił wyzywał słowy powszechnie uznanymi za
obelżywe (nieprawda). Zmusza dzieci do składania zeznań na policji. Zeznania
nastoletnich dzieci prowadzone są bez obecności psychologa, w obecności matki w
dodatku przez policjanta znajomego żony.
AktIII
Odbywa się rozprawa karna, na której Świadkowie żony (ci sami co na rozprawie
rozwodowej) stwierdzają, że wiedzieli od żony i dzieci, że mąż znęcał się nad
nią fizycznie i psychicznie.
Adwokat męża zarzuca świadkom kłamstwo, jako, że na rozprawie rozwodowej nie
wspominali o znęcaniu się nad żoną. Adwokat żony oponuje i twierdzi że na
rozprawie rozwodowej zeznania świadków miały na celu wykazanie, że małżeństwo
cały czas funkcjonowało bardzo dobrze. Sędzia przychyla się do interpretacji
adwokata żony.

Pytanie jest następujące: Czy sędzia miał rację, czy też jednak zeznając przed
sądem należy mówić całą prawdę?
Pytanie drugie: czy zeznania uzyskane od dzieci w sposób powyżej opisany można
odrzucić jako że przesłuchanie zostało przeprowadzone nie prawidłowo?


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl