On 30 Mar, 11:07, "Robert Tomasik" <r...@g...pl> wrote:
> Użytkownik "Jacek Krzyzanowski" <j...@p...pl> napisał w
> wiadomościnews:slrnfuugq3.6qd.j.krzyzanowski@mech.pk
pik.pl...
>
> > Andrzej Lawa <a...@l...SPAM_PRECZ.com> napisali:
> >> A tu już się ostro mylisz, bo - jak już było wielokrotnie pisane -
> >> ogólne przepisy (ochrona praw konsumentów oraz zarejestrowany rodzaj
> >> działalności) powodują, że w godzinach pracy lokalu nie ma osoby, która
> >> miała by uprawnienia do blokowania komukolwiek wejścia do lokalu.
> > Tak, wielokrotnie pisales tutaj ta bzdure.
> > Osoba uprawniona jest wlasciciel lub osoba wykonujaca prawo wlasnosci w
> > imieniu wlasciciela. I zaden przepis tych uprawnien nie zdejmuje.
>
> W skrócie, bo dokładnie, to było tu pisane kilkadziesiąt razy. Uprawnienie
> właściciela do dysponowania lokalem wywodzi się z kodeksu cywilnego. Ten
> zaś pierwszeństwo daje indywidualnym uzgodnieniom, toteż otwierając lokal
> publiczny właściciel sam z własnej woli pozbawia się prawa do
> niewpuszczania do niego petentów. Tutaj są zwyczajowe nazwy. O ile do klubu
> można wprowadzić wejściówki i wpuszczać tylko osoby je posiadające, o tyle
> do sklepu, kawiarni czy dyskoteki zwyczajowo wpuszcza się wszystkich. Co
> więcej prawo karne (a dokładniej wykroczeń) nakłada na osoby prowadzące
> takie lokale obowiązek obsłużenia każdego, toteż zabronienie wejścia tam
> komuś zmierza do obejścia obowiązującego prawa i tym samym nie podlega
> ochronie karnej. W dalszej kolejności zatem niezastosowanie się do
> bezprawnego żądania nie podlega ściganiu karnemu, a co więcej upoważnia
> "niewpuszczanego" do zastosowania obrony koniecznej wobec
> "niewpuszczającego". Byle tylko ta obrona była w rozsądnych granicach.
> Wyrąbywanie sobie drogi do drzwi szablą przez kretynów z bramki, to nie są
> granice obrony koniecznej, ale odepchnięcie przytrzymującego bramkarza i
> postawienie go na właściwym miejscu już tak.

Po pierwsze zwyczaj, czy utarta praktyka nie jest sama w sobie źródłem
prawa. Toteż nawet, gdyby faktycznie zwyczajowo do klubu, kawiarni czy
dyskoteki wpuszczano wszystkich, to nie można by na tej podstawie
żądać wpuszczenia do Dyskoteki X w miejscowości Y. Po drugie lokale
stosujące selekcję istnieją i nie wszystkie nazywają się klubami.

Po drugie prowadzący przedsiębiorstwo gastronomiczne, handlowe czy
rozrywkowe przez sam fakt otwarcia nie pozbawia się jakichkolwiek
uprawnień do pomieszczeń zajmowanych przez przedsiębiorstwo. Skuteczny
względem właściciela tytuł prawny do korzystania z nich osoby
zainteresowane zyskują dopiero wskutek zawarcia z nim umowy.
Postawienie selekcjonera i odmowa wpuszczenia przezeń określonej osoby
jest przejawem braku oferty zawarcia umowy ze strony prowadzącego
lokal lub odrzucenia przezeń oferty potencjalnego klienta.

Po trzecie prawo wykroczeń nie nakazuje obsłużenia każdego. Zwróć
uwagę, że art. 135 kw mówi o towarach przeznacoznych do sprzedaży a
art. 138 o usłudze, do świadczenia której dana osoba miałaby być
zobowiązana. Towary (np. piwo sprzedawane w lokalu) są przeznaczone
wyłącznie dla klientów znajdujących się w lokalu, nie zaś
przechodniów. Do świadczenia usług (np. udostępnienia parkietu
tanecznego, prywatnego pokoju na spotkanie towarzyskie, możliwości
obejrzenia występu artystycznego) prowadzący przedsiębiorstwo jest
zobowiązany tylko wobec osób z którymi zawarł umowę.