Sky [###s...@o...pl.###] napisał:

> A to dlaczego? ;)
> Rodzice działali z czyjegoś konkretnego pod/p/uszczenia.
> Można więc mówić o współwinie lub współsprawstwie -czyż nie? ;)

Ja tam sądzę, że z reguły,jeśli rodzice nie kierują sie przy chrzcie
względami wiary, to tradycją, zwyczajem, środowiskiem.

> Chrzest można traktować jako pierwszy z dalszego ciągu po tymże
akcie
> następujących wydażeń -pogłebiających zależność od danej
organizacji.

Weź że wreszcie wykaż, w jakieś to uzależnienie popada człowiek w
wyniku przyjęcia chrztu. Zwłaszcza w wieku niemowlęcym, gdy z reguły
tego nie pamięta.

> Naliczanie przedawnienia powinno zdaje się więc rozpoczynać od
momentu
> ustania owego ciągu zdarzeń lub wpływu okoliczności z nich
wynikających -i
> wcale nie o władzy rodzicielskiej mowa -ale o zależnosci od
oddziaływania
> danej organizacji religijnej. ;)

Może i powinno, tym nie mniej w ustawie nie ma tego. Pisz do Sejmu, by
zmienili :-)

> Nie mówmy o oczywistościach /typu "wolność jednego kończy się tam
gdzie
> zaczyna wolność drugiego"/ -ale o wypadkach owocujacych ewidentnymi
> patologiami.

O jakiej patologii piszesz?

> Jeśli na tym by się kończyło to rzeczywiście nie byłoby tematu.
Niestety u
> pewnej -wcale nie marginalnej ale znaczącej- części populacji
> "ochrzczonych" na tym "pustym geście" się nie kończy /dla jednych
> niestety dla drugich -na szczęście/...a czasem kontynuacja tak
> rozpoczętej "drogi" prowadzi do znaczących nadużyć wobec "bliźnich"
od
> nietolerancji poprzez "mobbing religijny" po zabójstwa włącznie, na
co
> historia organizacji tego typu dowodów jest pełna... ;)

Ale co ma z tym wspólnego chrzest? Jeśli ktoś postanawia wystąpić z
kościoła, to chrzest ma dla niego akurat najmniejsze znaczenie.
Prędzej będzie się wahał z uwagi na nacisk miejscowej społeczności,
rodziny, przyjaciół. Ze względu na obawy natury etycznej. Chrzest dla
niewierzącego - zwłaszcza przyjęty w wieku niemowlęcym - nie jest
przecież żadną przeszkodą.

Na całym świecie ludzie są wychowywani zgodnie z przekonaniami ich
rodziców. To przecież jest normalne i oczywiste. Choćby z tej
prozaicznej przyczyny, że to rodzice płacą za to wychowanie - jak już
inne argumenty do Ciebie nie przemawiają. Stąd też mamy kraje
tradycyjnie katolickie, protestanckie, muzułmańskie itd. Bo dzieci są
wychowywane w wierze rodziców. Nowa religia pojawia sie najczęściej w
wyniku napływu ludności o innych tradycjach.

Nie uważam się za religioznawcę, ale każda z religii wiąże się z
różnego rodzaju naukami kierowanymi do młodzieży i dzieci. To przecież
oczywiste i normalne. I nikt dzieci nie pyta, czy chcą, bo i pytanie
nie miało by głębszego sensu. Jak mają wiedzieć, czy chcą lub nie,
skoro nie wiedzą, w co mają wierzyć? Trzeba im najpierw pokazać tę
wiarę. Potem, niech wybierają. Oczywiście, jakimś tam ideałem było by
przekazanie każdemu dziecku założeń wszystkich istniejących na świecie
religii i danie prawa wyboru.

Ale po pierwsze, przy założeniu, że jest jeden Bóg, nie ma to sensu.
Bo skoro jest jeden, to wychodzi na to, że różnimy się od braci w
innej wierze jedynie sposobem wyrażania wiary. A zakładając, ze go nie
ma, to jaki sens jest nauczać o czymś, czego nie ma.

Po drugie każdy z nas na swój własny sposób wierzy. Nawet wiara w to,
że nie ma Boga jest też przecież wiarą. Tak więc zawsze przekaz będzie
obarczony subiektywizmem przekazującego. Będzie on zawsze odnosił
informacje o innych religiach do tej, której jest wyznawcą.

Po trzecie tych religii jest tak dużo, że w rozsądnym czasie i tak nie
był byś w stanie ich wszystkich poznać w miarę gruntownie, a pobieżne
poznanie nie ma żadnego sensu, bo generalnie niczym się nie różnią
poza tradycją. Każda uczy miłości, szacunku i dobroci. To, czy modlisz
się o zachodzie słońca, w sobotę, w niedzielę - jak wierzę sam
osobiście - dla Boga jako istoty idealnej większego znaczenia mieć nie
powinno. Zresztą ufam, że akurat modlitwa, to nie jest to, co Bogu
jest najmilsze, ale to już moja indywidualna sprawa.

No i po czwarte: Zastanów się, czy warto poświęcać tyle energii w
walkę z czymś, w istnienie czego jak sam piszesz nie wierzysz?