> Sędzia ubrany w togę, na sali sądowej prowadzący sprawę nie jest osobą
> tylko instytucją zwaną "sądem" i wypowiada się w sposób władczy w
> imieniu RP.

Tym bardziej powinien dołożyć starań, by wypowiadać się z sensem.

> Dlatego też, w tej szczególnej sytuacji może kogoś nazwać
> przestępcą lub niewinnym człowiekiem.[...]

Nareszcie jakiś argument, który nie urąga zdrowemu rozsądkowi.
Moim zdaniem nadal jednak problem pozostaje otwarty:
1. Zakładam, że sąd działa w obrębie prawa.
Zadałem tu już pytanie: z jakiego przepisu prawa wynika,
że w tym szczególnym przypadku sąd może wypowiadać sądy,
które wypowiedziane prywatnie przez sedziego powodowałyby uznanie
go za przestępcę.
2. Można mieć wątpliwości czy można tak odróżnić instytucję
i reprezentującego ją człowieka.
3. Zadaniem sądu jest ustalenie stanu faktycznego.
Z zasady jawności postepowania wynika iż każdy (również sędzia)
może stwierdzić iż zdaniem sądu LK jest przestępcą (powiedzmy,
że zgodzę się z milcząco zakładaną tu zasadą iż stwierdzenie
"zdaniem sądu" można pominąć dopiero po uprawomocnieniu się wyroku).
Zasadnym jest w tej sytuacji problem - czy w stwierdzeniu
"zadniem X LK jest przestępcą" X może byc tylko sądem,
czy dowolną osobą (w tym LK).

Moim zdaniem w tej konkretnej sprawie sąd powinien ustalić,
czy LK wypowiedział swoje oskarżenia właśnie w trybie
przypuszczającym ('moim zdaniem', 'sądzę, że ...').
Sprawa nie jest oczywista, gdyż z jednej strony on potwierdził
jedynie opinię brata ("zgadzam się" można interpretować jako
"jestem tego samego zdania"), a z drugiej - był wówczas ministrem
sprawiedliwości i można było sądzić iż swe sądy opiera na
wiedzy nie dostepnej ogółowi.


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl