W dniu 12.03.2022 o 00:39, Marcin Debowski pisze:

>> I jak widać sąd uznał, że strzelanie w kierunku człowieka (zwłaszcza jak
>> nie zamierzasz mu zrobić krzywdy) wyczerpuje wskazania co do
>> konieczności upewnienia się czy nie potrzebuje pomocy.
>
> Nic takiego ten sąd nie uznał, a przynajmniej nic takiego nie wynikaz z
> cytowanego fragmentu będącego niby wypowiedzią tego sądu.

Jak dla mnie tam stało napisane, że oskarżenie zdawali sobie sprawę, że
oddano strzał w kieunku człowieka.

>> Dokładnie. W dyskusji chodzi o to, czy obowiązek udzielenia pomocy ciąży
>> na "świadkach" tylko wtedy gdy jest _pewność_ że pomoc jest potrzebna,
>> czy wystarczy że jest "uzasadnione podejrzenie" i czy oddanie strzału w
>> kierunku człowieka takie "uzasadnione podejrzenie" wypełnia.
>
> W dyskusji chodzi bardziej o to gdzie jest granica, za którą można
> przypisać (prawną) winę. Lub inaczej, co musiałoby zajść, że ocenając
> rozsądnie, oskarżeni musieliby wiedzieć, że taka pomoc jest konieczna.

To mówimy o tym samym. I czy "może wcale nie trafiłem" jest
wystarczającą okolicznością żeby opuścić udzielenie pomocy czy raczej "o
kurwa" tam był człowiek, może go trafiłem" jest wystarczającą
okolicznośćią by takiej pomocy jednak wymagać.


> Sąd uznał, że skoro zobaczyli wstający cel, w dodatku wydający krzyk
> rozpaczy, to musieli wiedzieć, że pomoc jest konieczna. Sąd się w ogóle
> nie wypowiedział (przynajmniej o tym nie wiemy), co sąd myśli o sytuacji
> gdzie ktoś coś z sadu krzyknął, bez konkretnego poziązania krzyku z
> celem.

Jak dla mnie wyrażnie pisze w uzasadnieniu o "oddaniu strzału w kierunku
człowieka".


--
Shrek

***** *** i konfederację.