Doświadczenia z tego typu firmami nie mam, więc moja rada ma charakter
czysto teoretyczny. Otóż sporządzenie umowy, gdy jedną ze stron jest podmiot
polski wyłącznie w języku angielskim narusza USTAWĘ z dnia 7 października
1999 r. o języku polskim. (Dz. U. z dnia 8 listopada 1999 r.), a dokładniej
jej 7 art.:

Art. 7. 1. Języka polskiego używa się w obrocie prawnym na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej pomiędzy podmiotami polskimi oraz gdy jedną ze
stron jest podmiot polski. Dotyczy to w szczególności nazewnictwa towarów i
usług, ofert, reklamy, instrukcji obsługi, informacji o właściwościach
towarów i usług, warunków gwarancji, faktur, rachunków i pokwitowań.
2. Podmiotem polskim w rozumieniu ustawy jest:
1) osoba fizyczna mająca miejsce zamieszkania na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej,
2) osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości
prawnej
- prowadząca działalność na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
3. Posługiwanie się w obrocie prawnym na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej wyłącznie obcojęzycznymi określeniami, z wyjątkiem nazw własnych,
jest zakazane.
4. Obcojęzyczne opisy towarów i usług oraz obcojęzyczne oferty i reklamy
wprowadzane do obrotu prawnego, o którym mowa w ust. 1, muszą jednocześnie
mieć polską wersję językową.
5. Kontrolę wykonywania obowiązków, o których mowa w ust. 1, 3 i 4, sprawuje
Inspekcja Handlowa oraz Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

Ustawa ta zawiera jeden przepis karny, a mianowicie:

Art. 15. 1. Kto w obrocie prawnym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
stosuje wyłącznie obcojęzyczne nazewnictwo towarów i usług, ofert, reklam,
instrukcji obsługi, informacji o właściwościach towarów i usług, warunków
gwarancji, faktur, rachunków i pokwitowań, z pominięciem polskiej wersji
językowej, podlega karze grzywny.
2. W razie ukarania za wykroczenia, o których mowa w ust. 1, można orzec
nawiązkę nie wyższą niż 100.000 złotych z przeznaczeniem na Fundusz Promocji
Twórczości, ustanowiony na podstawie art. 111 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r.
o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 24, poz. 83 i Nr 43, poz.
170 oraz z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 88, poz. 554).

Kodeks cywilny mówi:

Art. 58. $ 1. Czynność prawna sprzeczna z ustawą albo mająca na celu
obejście ustawy jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny
skutek, w szczególności ten, iż na miejsce nieważnych postanowień czynności
prawnej wchodzą odpowiednie przepisy ustawy.

a dalej:

Art. 84. $ 1. W razie błędu co do treści czynności prawnej można uchylić się
od skutków prawnych swego oświadczenia woli. Jeżeli jednak oświadczenie woli
było złożone innej osobie, uchylenie się od jego skutków prawnych
dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy błąd został wywołany przez tę osobę,
chociażby bez jej winy, albo gdy wiedziała ona o błędzie lub mogła z
łatwością błąd zauważyć; ograniczenie to nie dotyczy czynności prawnej
nieodpłatnej.
§ 2. Można powoływać się tylko na błąd uzasadniający przypuszczenie, że
gdyby składający oświadczenie woli nie działał pod wpływem błędu i oceniał
sprawę rozsądnie, nie złożyłby oświadczenia tej treści (błąd istotny).

Tak więc ważąc powyższe wysłałbym do tej firmy informację w języku polskim,
stwierdzając, iż przesłany przez nich dokument nie był w języku urzędowym
RP, więc po pierwsze zawarcie w tej formie umowy było sprzeczne z ustawą (o
języku polskim) więc zgodnie z art. 58 kc czynność ta jest nieważna z punktu
widzenia polskiego prawa, a nadto nie umieszczając w swojej ofercie
informacji w języku polskim o odpłatności za usługę było wprowadzeniem w
błąd, a zatem za art. 84 kc uchylasz się od jego skutków, czyli uregulowania
należności.

Osobnym problemem jest to, czy czasami tamta firma nie zahaczyła o kodeks
karny i czy tego typu praktyka nie jest czasami oszustwem, ale tego już
pewien nie jestem. Jeśli bardzo chcesz, to złóż zawiadomienie do
prokuratury, podając tych pozostałych kilkuset pokrzywdzonych. Najwyżej
odmówią wszczęcia, no bo jednak jakaś tam informacja choć w języku obcym
była.

Za fakturę w każdym razie nie płaciłbym.