Dnia Mon, 30 Dec 2002 16:19:02 +0100, "Robert Tomasik"
<r...@w...pl.nospam> napisał(a):

Zgadzam sie z Marcinem,ze takw wykladnia jest conajmniej za daleko
idaca. Co to znaczy dziaĹ,nie "na granicy oszustwa" - albo podchodzi
pod parafraf albo nie :)
Moim zdaniem, nie mozemy mĂłwic o bezwzglednej niewaznosci umowy.
Zreszta sama ustawa wprowadza odmnna snakcje sporzadzenia umowy w
j.obcym - sankcja sa utrudnina dowodowe. Jezeli zamiarem ustawodawcy
bylo by wprowadzenie bezwzglednej niewaznosci umow w j. obcym to
przepis o utrudniniach dowodwych nie mialby sensu. Inna sprawa,ze
wprowadzenie takiej newaznosci byo by kompletne
bezsensowne...obcokrajowiec nie moglby kupic gazety w kiosku....:)
Wiec moim zdaniem umowa jest wazna, powstaje ewentualnie problem
dowodowy. ( zobaczcie do ustway , to jest chyba rt. 8 z tego co
pamietam). A odpowiedzilnosc karna za zlozenie oferty w j. obcym to
zupelnie inny problem.

Natomaist mam watpliwsci co do tego, czy znajdzie zastosowanei ustawa
o j. polski, Nalezalo by najpier sprawdzic w tej umowie czy nie ma tam
przypadkiem wskazania na prawo obce jako prawo wlasciwe :). Skoro
oferent jest podmiotem zagranicznycm, umowa w j. obcym to wcale bym
sie nie zdziwil gdyby byla taka klauzula. Ale to jest do sprawdzenia.

I tu zaczyna sieciekawa zabawa. Ustawa o j. polskim pisana przez
polonistĂłw i biologĂłw jest po prostu perelkÄ......:) sztuki
legislacyjnej...:)
Nie wdajac sie w szczegolny ,zasygnalizuje tylko pewne pomysly
wykladni pojawijace sie w lit.
1. Pomysl,ze ustawa nie zjaduje zasotosowani w przypadku gdy strona
jest tzw. "element zagraniczny". Przyjujac ten punkt widzenia w
opawanym prypadku musilibysmy uznac,ze ustawa nie znajdzie
zastosowania. Ocywiscie to tylko poglad doktryny, moim zdaniem dosc
kontrowersyjny.
2. Wspomniany powyzej kwestia wyboru prawa. Jezeli stosowan kluzula
zamieszczona byla w umowie , to czy jest ona skuteczna w zakresie
omawinej ustawy. Jedni twiedza ,ze tak. W takim przypadku nie
moglibysmy powoluywac sina ustawe a zatem dozwolony bylby dowĂłd z
przesluchanai stron i swiadkĂłw co do zawarcia umowy. I z tego co sie
rorientuje jest to poglad przewazajacy.
Inny jednak - i ja rĂłwniez - wskazuja ,ze ustaw o j. polskim - nalezy
do tzw. prawa publiczego i nie mozna jej stosowania wylaczyc klauzla o
wyborze prawa obcego. Zatem mimo ,ze taka klauzla istniej, jezeli
umowa sporzadzona jest wylacznie w j. obcym to spotkamy sie z
trudnosciami dowodowymi wynikajacymi z ustawy.

Oczywisce na razie to tylko pomysly doktryny i to bardzo rozbiezne.


>
>Wiem, ale to pierwsze jest naciÂ?gane. To po prostu druga linia obrony, jak
>pierwsza zostanie prze?amana.
Moim zdaniem to nie przejdzie.

Ale, to mila byc konstruktywan krytyka :)
Po prostu mysle,ze nie ma potrzeby opierana sie na przepsach kc
dotyczacych bledu.
Zauwazcie,ze w omawinym przypadku doszlo do zawarcia umowy z
wykorzystaniem wzorca. art. 384 i nast. kc.
Wzorzec wiaze tylko wtedy gdy zostaĹ, prawidlowo dostrczony.
O prawidlowym doreczeniu wzorca mozemy mĂłwic wylacznie w sytuacji
gdy
oblat moogl " z Ĺ,atwoĹ>cia zapoznac sie z jego trescia".
I teraz w literaturze isnije zgodne stanowisko ,ze wzorzec w j. obcym
moze wykluczyc Ĺ,atwe zpoznaie sie z jego trescia. A zatem wzorzec
zostal niskutecznie dorÄ(TM)czony i nie wiaze strony.

Drugi pomysĹ, to wystapieniei z roszczeneim w oparciu o przepisy o
zwalczaniu nieuczciwekj konkurencji.

Pozdrawiam
Romek
www.prawnik.net.pl