Liwiusz napisal:
> Poręczenie to oznaka zaufania do osoby, za którą się poręcza. Ryzyko
> jest niewielkie (skoro mamy do osoby zaufanie), i wcale nie oznacza, że
> poręczając mamy czuć się jak kredytobiorca i w ten sposób się zabezpieczać.

Ależ tak! Mamy się czuć jak kredytobiorca, którym nagle, jak
widać z opisanej sytuacji, de facto możemy się stać. Znasz to
stare powiedzenie: ile trzeba mieć, gdyby przyszło stracić?

> I co z tego ma wynikać? Że nigdy nikomu nie można niczego żyrować?

Można. Do limitu, który można udźwignąć 'gdyby przyszło stracić'.
Tym bardziej, że to żaden interes, bo żyrant w rozważanej sytuacji
robił to grzecznościowo, czyli... za frajer. Masz więc transakcję:
0 zł na plusie, jeżeli się uda
50 tys. zł na minusie, jeżeli się nie uda

Jaka powinna więc być decyzja?

--
Pozdrawiam,

Jacek