>
> W czasie trwanie sprawy praktycznie NIC nie zależało ode mnie. Mogłem
> jedynie odpowiadać na pytania. To co zostało zapisane w aktach zależało od
> decyzji sędziny. Kiedy zdenerwowany takim stanem rzeczy mój adwokat złożył
> skargę do Prezesa Sądu, Prezes stanął w obronie sędziny.
> To co w sądzie powiedziała moja była żona było uznawane za świętą prawdę.
To
> co ja powiedziałem - musieli potwierdzać świadkowie.

Hej Bracie,

Zupełnie tak samo jak z moją sprawą, też nie mam prawa zabierać głosu w
właściwie nic nie mogę ani powiedzieć ani udowodnić na rozprawie bo mnie
baba szczuje natychmiast,,,. Zupełnie mi to przypomina czasu PRLu jak mnie
niebiescy zwinęli za nic z pod kościoła na starym mieście w Warszawie, był
areszt, był sąd, był świadek którego nigdy na oczy nie widziałem, on był
świadkiem do wszystkich z mojej celi, nawet 70 letniej kobiety bo też stała
przy kościele. Był werdykt sądu i potem moja nienawiść do tych czarnych
smechtaczy,,,. Bywałem w sądach za granicą, w Uni Europejskiej, zawsze
można było powiedzieć coś jak się chciało, w PRL-BIS jak zwykle; morda w
kubeł albo grzywna, Maryja święta baba musi wygrać,,,.

Tom.

--
Archiwum grupy: http://niusy.onet.pl/pl.soc.prawo