> > Najważniejsze różnice, to:
> > - brak wspólnego kapitału
> > - brak struktur zarządzających
>
> No to na moją znajomość przedmiotu, to się to rozp... przy pierwszej
> okazji. Franek stwierdzi, ze lepiej ziemniaki posadzić, a Jurek postawi
> na chodowlę stonki, jako paszy dla kur. :-)

Cechą charakterystyczną klastrów jest to, ze jego uczestnicy współpracują ze
sobą, ale równcześnie konkurują ze sobą. Jest to możliwe, gdyż w ramach klastra
mogą być inicjowane różne przedsięwzięcia. Każdy decyduje - czy chce w nim
uczestniczyć. Najczęściej rywalizacja będzie dotyczyc zasobów klastra (np. część
uczestników chce podpisać kontrakt na dostawę jabłek do sieci hipermarketów, a
część chce budować wytwórnię soków). Takie przykłady jak ze stonką są rzadsze -
ich rozstrzygnięcie należy zostawić grze rynkowej, która obowiązuje także w
klastrze. Niektóre z przedsięwzięć mogą zakończyć się klapą, a inne sukcesem, a
klaster trwa dalej. Jego cechą jest trwałość. Klastry nieformalne trwają nawet
setki lat. Uważamy iż potrzebą chwili jest wprowadzenie pewnego stopnia
formalizacji, ale w taki sposób, by nie tracić zalet klastrów nieformalnych.

>
> Jak sobie wyobrażasz współdziałanie osób, bez koordynacji i zarządzania?
> Muszą mieć również jakąś tam wspólną kasę, by tym zarządzać.

Wspólne struktury ograniczają się do reprezentacji, koordynacji działań
wspólnych dla całego klastra (np. marketing) i rozliczania przedsięwzięć (coś w
rodzaju specjalizowanego biura rachunkowego). Decyzje z zakresu zarządu
podejmowane są w ramaach przedsięwzięć. Czyli w miejsce zarządzania przez
struktury mamy zarządzanie przez przedsięwzięcia.

> > A po co? Bo to jak dotąd jedyna sensowna propozycja przyłączenia wsi
> do
> > normalnej gospodarki wolnorynkowej. Na dodatek opiera się na dobrze
> opracowanej
> > teorii, oraz doświadczeniach praktycznych wielu krajów (teoria
> klastrów).
>
> A skąd to tym razem importujemy? Środkowa Afryka, czy Amazonia? Tak z
> ciekawości, gdzie taki eksperyment współpracy bez współpracy się
> powiódł?

Znanych jest dziesiątki (a może i setki) przykładów. Najsłynniejszy klaster
(jego sukces zainicjował badania tej problematyki) to "Krzemowa Dolina" w USA. Z
krajów europejskich mozna wskazać na Włochy, Irlandię, Hiszpanię (Katalonia). Z
uwagi na wsparcie Komisji Europejskiej obecnie działania prowadzące do
identyfikacji i wspierania klastróe są podejmowane w bardzo wielu krajach. Ale
nasza inicjatywa nie jest kopią żadnego z nich. Zgadzamy się z tezą postawioną
przez ekspertów z IBnGR w opracowaniu dla "polskiego Forum Strategii
Lizbońskiej", że nie ma uniwersalnej polityki klasteringu.
Może trudno w to uwierzyć, ale nasz projekt został zainicjowany przez jednego
człowieka, który od kilku lat uparciue pyta: czemu rolnik nie może w Polsce
zapakować jabłek w woreczek i sprzedać w miejscowym sklepie? Czemu rolnicy nie
podejmują wspólnych przedsięwzięć? Czemu nie starają się zatrzymać na wsi
większego odsetka wartości dodanej wypracowanej w sektorze żywnościowym (w
Polsce jest on chyba najniższy w Europie)?
Wśród przyczyn jest solidarna odpowiedzialność w spółkach osobowych i złe
skojarzenia z wszelkiego rodzaju "spółdzielniami". Klastry są jedyną sensowną
alternatywą.


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl