Użytkownik "Liwiusz" <l...@b...tego.poczta.onet.pl> napisał w wiadomości
news:g9pgpt$u7l$1@news.onet.pl...

>> Listonosz przybija pieczątkę i pisze awizowano dnia: ........ i sie
>> podpisuje.
> Widziałeś kiedyś zwrotne potwierdzenie odbioru? Takie żółte? Wpisywana
> tam jest data odbioru pisma.

Też. Ale jak listonosz nei zastanie nikogo w domu i zostawia awizo, to to
też wpisuje na tym, potwierdzeniu. Dla potrzeb postępowania cywilnego
przyjmuje się, ze od tego mementu adresat mógł się zapoznać z treścią
pisma. Bo co do zasady, to nawet doręczenie mu do rąk własnych w obecności
notariusza nie gwarantuje, że sie z nim w ogóle kiedykolwiek zapozna.

>>> 2/ skoro stosujemy twardą zasadę, że dzień złożenia oświadczenia jest
>>> dniem kiedy adresat mógł się zapoznać, a nie zapoznał się faktycznie,
>>> to jakim cudem ustalasz domniemanie, że dniem tym jest dzień pierwszej
>>> awizacji?
> Skoro nie mógł odebrać, to nie mógł się zapoznać.

Mógł sie zapoznać, gdyby odebrał. To wystarczy. On nie musi wcale tego
pisma odbierać i ono może wrócić do nadawcy nieodebrane. Ale nadawca ze
swojego obowiązku sie wywiązał, bo dał taką możliwość odbiorcy. Jakakolwiek
przeciwna interpretacja powodowała by, że zainteresowany by nie odbierał w
ogóle poczty. Są w prawie wyjątki od opisanej przeze mnie zasady, ale są
one wyraźnie opisane.

>> Bo wówczas miał możliwości zapoznania się.
>>> A jeśli w tym czasie adresat był za granicą?
> Wyjechał na krótko, wiedział, że zdąży odebrać, nie musiał podawać
> nowego adresu, zresztą nieraz jest to niewykonalne, aby informować cały
> świat o zmianie adresu.
>
Nie cały świat, a jedynie kogoś, na kogo nałożył obowiązek odpowiedzenia mu
w terminie 15 dni.
>>
>> To mógł nowy adres podać do korespondencji przy składaniu reklamacji.
>> Jak nie podał, to już jego sprawa.
>>> Domniemywać można, że dniem dostarczenia jest dzień podpisany przez
>>> adresata jako dzień odebrania. Jak ktoś twierdzi, że adresat mógł się
>>> zapoznać wcześniej, to powinien to udowodnić, a jest to w praktyce
>>> nierealne.
>> I tu się mylisz :-)
> To czekam na jakieś przykłady orzeczeń, naprawdę mnie to interesuje ;)

Nie ma chyba większego sensu, bym Ci skopiował z LEX-a tych kilkadziesiąt
wyroków "podwieszonych" pod art. 61 kc. Więc dla przykładu kawałeczek
odnoszący się do tego zagadnienia z wyroku II CK 358/02: (...) Art. 61 kc
nie wymaga, aby adresat faktycznie zapoznał się z jego treścią. Decydujące
jest to, iż istniała możliwość zapoznania się. Tak więc, jak wynika z
ustalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego, złożenie oświadczenia woli o
rozwiązaniu umowy ma miejsce także wtedy, gdy adresat mając możliwość
zapoznania się z jego treścią, z własnej woli nie podejmuje przesyłki
pocztowej zawierającej to oświadczenie (por. wyrok SN z dnia 11 grudnia
1996 r., I PKN 36/96, OSNAPiUS 1997 nr 14, poz. 251; wyrok z dnia 13
grudnia 1996 r., I PKN 41/96, OSNAPiUS 1997 nr 13, poz. 268 oraz wyrok z
dnia 23 stycznia 1998 r., I PKN 501/97, OSNAPiUS 1999 nr 1, poz. 15). (...)

Generalnie dla sądu wystarczającym jest, by nadawca przedstawił dowód
nadania pisma poleconego. Wówczas adresat może ewentualnie domniemanie
obalić, poprzez wykazanie, ze pisma w terminie odebrać nie mógł.
Przykładowo, że zostało awizowane po terminie.

No i, by się nawzajem już nie przekonywać, to przeszukaj archiwum naszej
grupy w poszukiwaniu informacji o egzekucjach z nakazów zapłaty, które z
jakiś tam powodów nie zostały podjęte z poczty przez pozwanych i się
uprawomocniły.