W dniu 10.02.2020 o 01:16, J.F. pisze:

>> Wydaje mi się, ze bardzie o "słupki" chodziło.
> IMO - srednio. To miala byc partia kadrowa, a nie masowa.

Z czego to wnosisz? Pytam po prostu. nigdy mnie to szczególnie nie
interesowało. Sądzisz, że mieli 3 miliony kadr?
>
> Bardziej istotne - ze jak trzeba bylo obsadzic stanowisko, to sie
> szukalo zaufanego towarzysza. I nie o partyjne stanowiska mi chodzi,
> tylko wszystkie. Dyrektor fabryki, kierownik dzialu, kierownik sklepu,
> komendant komisariatu ...

Też tak słyszałem. Choć przecież bywali ludzie na stanowiskach nie
należący do PZPR. Być może mniej eksponowanych, ale jednak.
>
>>>> Znam kilka osób, które leciały w kulki i pozostawały kandydatami,
>>>> bo - jak wyjaśniały - zanim się zapiszą, chcą poznać idę i udało im
>>>> się przetrwać. W drugiej połowie ju ż nikt sobie tym głowy nie
>>>> zawracał raczej.
>>> Czyzby i milicjanci zaczeli dostrzegac, ze ten ustroj sie sypie ?
>>> :-)
>> Bardziej "system" miał poważniejsze problemy, niż udział procentowy
>> członków :-)
> Brak chetnych do ZOMO ?

Rozwiniesz? Bo nie za bardzo rozumiem to przełożenie.

>> Odkryłem sens. Otóż koleżanka strasznie chciała zostać "kimś" we
>> władzach centralnych stowarzyszenia. Ilość głosów na forum zależała od
>> ilości członków w macierzystej organizacji.
>> Zatem czasem ilość członków mogła być sensem samym w sobie.
>
> Ale PZPR tak nie dzialala. Tam bylo z gory ustalone kto ma rzadzic :-)
> Choc czasem rewolucja przychodzila.

Widzę, ze się orientujesz w niuansach PZPR. Nigdy mnie to specjalnie nie
interesowało. W każdym razie nic ponad to, że lubiłem rozumieć, co się z
czego bierze, bo to zawsze dawało szanse przewidzieć, co będzie dalej.
>
>> W internecie
>> piszą, ze PZPR liczył w apogeum ponad 3 miliony członków. Jaki procent
> Jakos tak pamietam. Solidarnosc zdobyla 10 mln.

I uważasz, ze to było 10 milionów zaangażowanych i świadomych członków?
Nastolatkiem byłem, ale pamiętam, jak rzucali legitymacjami PZPR i
masowo się do SOLIDARNOŚCi zapisywano.
>
>> tej populacji znał nauki Marksa, czy Lenina, albo w ogóle jakieś tam
>> kierunki programowe? Sądzę, ze większość tam była albo dla "świętego
>> spokoju", albo "bo chciała, zeby było lepiej".
> A czesc - bo chciala, zeby bylo lepiej im :-)

Pewnie masz rację. A teraz sądzisz, ze nie ma aktywistów w ugrupowaniach
politycznych liczących na to, ze im się opłaci?
>
> Marksa i Lenina to wciskano studentom, i to wszystkim.

Widzisz coś zasadniczo złego w samym przekazaniu tych tez? Ja ju ż nie
miałem tego, ale podobno kilka roczników cześniej był marksizm i leninizm.
>
> Oni mieli jakies zebrania tych swoich POP, to troche szkolen
> ideologicznych moglo tam byc. A potem mogli uzywac czlonkow jako
> agitatorow, ale to imo we wczesnym etapie - potem widac juz nie czuli
> potrzeby. I tak mieli juz wszystko.

O którym "potem" piszesz? Bo PZPR, to jednak 40 lat. UWażam, że to nie
jest tak, jak czasem próbują nas przekonywać, że komunizm siłą tu
wcielono i nikt go nie chciał. Wielu osobom te poglądy pasowały, a
zdecydowanej większości po 5 latach okupacji "koło odwłoka latało", kto
będzie rządził, byle było co jeść i nie strzelali na ulicach.

Raz na czas, jak gdzieś jaką starszą osobę mam w zasięgu, to podpytuję,
jak to było w czasie wojny, czy po wojnie. Większość była na tych
"niezłomnych" po prostu wkurzona. Bo kradli, zabijali, jak ich ktoś nie
tolerował, wymuszali pieniadze i wikt. Musieli z czegoś żyć, a Londyn
nie za bardzo mógł ich utrzymywać.

Osobiście uważam, ze porażką było próbowanie zdobycia władzy przez obóz
londyński rękami partyzantów tu w kraju. To nie miało żadnej szansy się
powieść.
>
> Tak czy inaczej - w wojsku i milicji sytuacja była specjalna, no bo
> jak takiemu wieżyc, jak on nawet do partii nie chce się zapisać :-)

Bardzo sensowna konstatacja. Tylko konsekwencją takiego podejścia było
zapisywanie się "dla świętego spokoju".


--
Robert Tomasik