Dnia Mon, 10 Feb 2020 00:33:30 +0100, Robert Tomasik napisał(a):
> W dniu 09.02.2020 o 16:42, J.F. pisze:
>>> Na temat lat 50-tych trudno mi się wypowiadać. Z latami 70-tymi, to
>>> już prędzej, bowiem znam kilka osób pracujących w tych czasach. Co
>>> opowiadali, to napisałem. Gdzieś do połowy lat 80-siątych były
>>> statystyki ilości oficerów należących do PZPR. Zostanie oficerem w
>>> pierwszej połowie lat 80-tych łączyło się z silnymi naciskami na
>>> wstąpienie do PZPR-u.
>> No ba - w koncu w zaufanym organie potrzebujemy zaufanych ludzi :-)
>
> Wydaje mi się, ze bardzie o "słupki" chodziło.

IMO - srednio. To miala byc partia kadrowa, a nie masowa.

Bardziej istotne - ze jak trzeba bylo obsadzic stanowisko, to sie
szukalo zaufanego towarzysza. I nie o partyjne stanowiska mi chodzi,
tylko wszystkie. Dyrektor fabryki, kierownik dzialu, kierownik sklepu,
komendant komisariatu ...

>>> Znam kilka osób, które leciały w kulki i pozostawały kandydatami,
>>> bo - jak wyjaśniały - zanim się zapiszą, chcą poznać idę i udało im
>>> się przetrwać. W drugiej połowie ju ż nikt sobie tym głowy nie
>>> zawracał raczej.
>> Czyzby i milicjanci zaczeli dostrzegac, ze ten ustroj sie sypie ?
>> :-)
> Bardziej "system" miał poważniejsze problemy, niż udział procentowy
> członków :-)

Brak chetnych do ZOMO ?

>>> Co najwyżej trafił się jakiś kretyn na stanowisku, co na własną
>>> rękę chciał dalej poprawiać statystyki.
>> Ale krwi mogl napsuc. Inna sprawa, ze co PZPR po takich czlonkach z
>> przymusu.
>
> Nie moje czasy i trudno mi odpowiadać. Obawiam się, że tu żadnej logiki
> nie było. Sąsiednia brygada miała 99% członków PZPR wśród zawodowych i
> trzeba było to przebić. A że sensu w tym żadnego? Kto tam się nad tym
> zastanawiał?
>
> Ale powodów mógł być czasem kuriozalny. Kilka lat temu zauważyłem, że w
> jednym ze stowarzyszeń koleżanka z uporem maniaka dążyła do zwiększenia
> ilości członków. Takie miała parcie na tę ilość, że zauważyłem, że wręcz
> tam sa "martwe dusze". To znaczy osoby, które namówione złożyły
> deklaracje, ale później nie było z nimi żadnego kontaktu. Tolerowano
> przez kilka lat sytuacje, że nie tylko nie było z nimi kontaktu, ale
> nawet składek nie płacili. Niby 42 zł/rok, ale jednak. Działanie
> bezsensowne i to mnie zaintrygowało i skłoniło do zbadania sprawy.
>
> Odkryłem sens. Otóż koleżanka strasznie chciała zostać "kimś" we
> władzach centralnych stowarzyszenia. Ilość głosów na forum zależała od
> ilości członków w macierzystej organizacji.
>
> Zatem czasem ilość członków mogła być sensem samym w sobie.

Ale PZPR tak nie dzialala. Tam bylo z gory ustalone kto ma rzadzic :-)
Choc czasem rewolucja przychodzila.

> W internecie
> piszą, ze PZPR liczył w apogeum ponad 3 miliony członków. Jaki procent

Jakos tak pamietam. Solidarnosc zdobyla 10 mln.

> tej populacji znał nauki Marksa, czy Lenina, albo w ogóle jakieś tam
> kierunki programowe? Sądzę, ze większość tam była albo dla "świętego
> spokoju", albo "bo chciała, zeby było lepiej".

A czesc - bo chciala, zeby bylo lepiej im :-)

Marksa i Lenina to wciskano studentom, i to wszystkim.

Oni mieli jakies zebrania tych swoich POP, to troche szkolen
ideologicznych moglo tam byc. A potem mogli uzywac czlonkow jako
agitatorow, ale to imo we wczesnym etapie - potem widac juz nie czuli
potrzeby. I tak mieli juz wszystko.

Tak czy inaczej - w wojsku i milicji sutuacja byla specjalna, no bo
jak takiemu wierzyc, jak on nawet do partii nie chce sie zapisac :-)

J.