Gotfryd Smolik news pisze:
>> Czyli czekam aż na rondzie będzie całkiem pusto...
>
> Nie, czekasz aż jadący z lewej ZACZNIE SKRĘCAĆ w zjazd.
> Przy okazji 98,74% kierowców zwalnia (znacznie) ;)


Zostaje więc tylko 1,16% :P


[ciach]
>
>> Jak będę jechać z maksymalną dozwoloną prędkością - jego wina, jak
>> będę jechać za szybko - moja. Dla mnie to tak powinno wyglądać.
>
> Postulujesz wprowadzenie obowiązkowych homologowanych rejestratorow
> prędkości?
> Bo po czym *inaczej* ustalisz odpowiedzialność - zeznaniach stron?
> 99,98% sprzecznych ;)

Fakt, kwestia dowiedzenia jak było to pewien problem, ale to jest sprawa
równoległa, pisałam o zasadach, a że w życiu bywa tak, że w sądzie
wygrywa ten z lepszym adwokatem - to niestety smutna rzeczywistość.

>> Moim zdaniem "stosuje się do przepisów" powinno obowiązywać każdego.
>
> I obowiązuje.
> Ale nie powoduje "odpowiada za wypadek".
>
> Ale idąc tą drogą, dość szybko dojdziesz do absurdu: czy
> przypadkiem fakt, że gość dwa skrzyżowania wcześniej przejechał
> czerwone, nie powoduje że jest współwinny kolizji z Tobą?
>

Nie widzę związku. Tzn. widzę, można by oskarżyć rodziców, że gdyby X
lat temu ze sobą nie współżyli, to gościa by tu nie było i wypadku
także, ale to jest sprowadzanie sprawy do absurdu. Jeżeli:
a) widzę samochód, wiem jakie zasady go obowiązują, to mam prawo
zakładać że będzie się ich trzymał i jeśli kierowca jednak je złamie -
powinien za to odpowiadać i być co najmniej współwinnym ew. zdarzenia,
b) nie widzę samochodu, a potem zjawia się nagle, gdyż miał zbyt dużą
prędkość - bezdyskusyjnie mojej winy w tym nie ma, tylko jego.


[ciach]
> I weź teraz i zapisz LITERALNIE, jak miałaby wyglądać Twoja
> zdroworozsądkowa zasada, aby *nie* prowadziła do absurdów
> jak wyżej :D

Nie podejmę się, nie jestem prawnikiem, dla mnie to co piszę jest dość
oczywiste, ale wierzę, że sprawny prawnik wszystko by mógł podważyć ;)

>
> Dlatego można przyjąć, że w 1. przybliżeniu odpowiedzialność
> za wypadek sprowadza się (po pominięciu umyślności i niemożliwości)
> do ustalenia, kto OSTATNI złamał przepis, wskutek czego ów
> wypadek nastąpił.
>
> I to w praktyce, w ruchu drogowym, skutkuje "pierwszeństwem".
> Powód jest taki: pierwszeństwo jest "ciągłe w czasie"
> (owszem, bywa że się kończy, ale TRWA do zakończenia), co w sposób
> naturalny "wygrywa" z innymi naruszeniami przepisu.
> Źle sygnalizował? Tak, ale to było wcześniej.
> To czy sygnalizował w momencie zderzenia się nie liczy: decyzję
> podejmujesz kiedy on WCZEŚNIEJ (źle) sygnalizował, a jego pierwszeństwo
> TRWAŁO, mimo że migając nie skręcał. I WTEDY, mimo że sygnalizacja
> była już *bez znaczenia* (i tak jechał prosto), należało mu ustąpić.
> Szach, mat, klops.

Nie zgadzam się. Skoro źle sygnalizował - jest przynajmniej współwinny.
Zgadzam się natomiast z tym, że pewnie nie ma szans mu tej sygnalizacji
udowodnić, więc w praktyce się wymiga.

>
>> I jeśli wyjadę z podporządkowanej i będzie stłuczka, to równie dobrze
>> może to być moja wina (bo zajechałam drogę), osoby "na pierwszeństwie"
>> która jechała na tyle szybko że mogła mnie zaskoczyć lub obojga (gdy
>> sytuacja jest niejasna).
>
> Właśnie poruszasz ważny problem: sądy by się nie wykopały ze sprzecznych
> zdań świadków, apelacji i czego tam jeszcze.
> A tak... może jest i "niesprawiedliwie", ale PROŚCIEJ.
> Łatwiej "znaleźć winnego".

To akurat widzę wyraźnie: jest łatwiej znaleźć winnego, fakt... :(

> Oczywiscie poza przypadkiem "niemożliwości", bo rzeczone 200kmph
> w mieście rzeczywiście bywa powodem "niemożliwości" (zobaczenia,
> przewidzenia itede).
>
>> Po tej dyskusji czuję się wzbogacona o pewną wiedzę "życiową", a to
>> też cenne, więc dzięki :)
>> Pozdrawiam,
>
> Wzajemnie!
> Gotfryd

Pozdrawiam,

pierwiosnek