On 2006-05-17, Jacek Osiecki <j...@c...pl> wrote:
> Dnia Wed, 17 May 2006 13:33:06 +0200, Andrzej Lawa napisał(a):
>> Renata Gołębiowska wrote:
>
>>> Nie błąd oznakowania, bo stoi znak końca ścieżki, a po kilku metrach
>>> znak początku ścieżki. Takie ułatwianie życia samochodziarzom i
>>> szykanowanie rowerzystów.
>
>> O, jak rany... Gdzie coś takiego stoi?
>
> Pewnie tam, gdzie ścieżka jest poprowadzona tak że stwarza zagrożenie...

Nie stwarza.

> W Krakowie widziałem jedno takie miejsce: Auta wyjeżdżają spod mostu
> i włączają się pod sporym kątem (tzn. dalekim od prostopadłego wjazdu)
> w ulicę dojazdową/wyjazdową mostu. Mostem i potem ulicą biegnie też ścieżka
> rowerowa. Widoczność jest fatalna, bo rowerzystę zasłaniają barierki

Nic nie zasłania, widoczność idealna, a uliczki, przez które
należałoby przeprowadzić rower to np. wjazd na działki, czyli prawie
nikt nie jeździ, a jak jeździ to wolno, bo zaraz za skrętem jest
brama, którą trzeba otworzyć/zamknąć; wjazd/wyjazd z myjni
samochodowej; wjazd/wyjazd ze stacji benzynowej.
Pisałam wcześniej, że to Dolina Służewiecka i al. Sikorskiego (W-wa),
strona północna, można sprawdzić naocznie: żadnych krzaków, żadnych mostów,
żadnych tuneli i poza Wilanowską żadnych "przelotowych" skrzyżowań. To
ostatnie zresztą można sprawdzić łatwo na mapie.

Nie widzę innego powodu, jak ułatwianie życia samochodziarzom i
szykanowanie rowerzystów. Oszczędności nie było, a wręcz pewnie
przeciwnie - za każdym razem trzeba było dostawić po dwa znaki.


Renata