X-No-Archive:yes
W wiadomości <news:45bb5aa6$1@news.home.net.pl>
Marcin Wasilewski <j...@a...pl> pisze:

> Ale ty jesteś kobieto dziwna... Już Ci któryś raz powtarzam, że
> sąd nie będzie interesować, czy ty list wysłałaś, czy nie wysłałaś.

Ja też Ci już któryś raz powtarzam, że się mylisz (albo że żyjemy w innych
matrixach).

> Będzie go interesował fakt, czy adresat miał szansę się z nim
> zapoznać. Jeśli polecony zaginął, to zapewniam cię, że sąd stwierdzi,
> że takiej szansy nie miał.

Ale nie uzna, że to_moja_wina (co cały czas usilnie sugerujesz).
Będzie to stanowiło tylko okoliczność łagodzącą dla pozwanego.
Co nijak nie zmieni faktu, że dług tak czy siak istnieje, że wysyłałam o nim
powiadomienie i że trzeba go zwrócić.

BTW - o istnieniu długów dłużnik defaultowo wie nawet bez wysyłania wezwań,
które w takich sytuacjach stanowią tylko czystą formalność. Dlatego
stwierdzenie "Ale ja nie miałem możliwości dowiedzieć się, że muszę zapłacić
za fakturę" jest po prostu żenujące.

> Intencjami to jest piekło wybrukowane i sąd one niewiele
> interesują.

No jak Boga kocham żyjemy w innych matrixach :)

> Jeśli list dotarł to oczywiście wyjdzie to na jaw, ale
> jeśli zaginął, to ty zapłacisz koszty.

Czego_koszty zapłacę i z jakiej paki? To nie ja zgubiłam list.
Zrozum, że to, co opisuję miało miejsce kilkukrotnie i nigdy nie ponosiłam
żadnych kosztów.

> Powodzenia, może kiedyś trafisz na cwańszego pozwanego, który Cię
> wyportkuje.

Nie sądzę, mam dobrych prawników :)
Przy okazji - sugerowanie (życzenie?), że "może ktoś mnie kiedyś wyportkuje"
w sytuacji, gdy to tenże ktoś jest ewidentnie winien (zalega z
płatnościami), jest cokolwiek niesmaczne.

Wyjaśniłam, co miałam wyjaśnić i teraz to już naprawdę EOT ;-)

--
Nixe