Andrzej Wróblewski <a...@b...pl> napisał(a):

> Widzisz... jestem tez redaktorem i bardzo chetnie przyjmuje tlumaczenia "do
> wciagniecia", gdyz reczne skopiowanie kazdego segmentu nie zajmuje
> specjalnie wiecej czasu, a daje duzo czytelniejszy obraz tekstu. No i
> dodatkowo znika problem ze stylami ;-)

Mnie by się nie chciało. (Grzebanie w nawozie miękką łopatką.)

> A jesli chodzi o cala reszte dyskusji... caly czas piszesz o jednym - jaki
> to biedny jest pracodawca, a jaka to zla jest pracownica.

Bo bywa i tak, i tak.

> A ja powtarzam - i
> bede powtarzal. Moralnie nie do zaakceptowania jest dla mnie sytuacja, w
> ktorej pracodawca _USWIADAMIA_ sobie, ze pracownica mu nie odpowiada
> _DOPIERO_ w momencie, gdy zachodzi ona w ciaze.

Jak dla mnie jest to wręcz naturalne. Zmieniy się warunki. Pracownica
przeważnie nie jest już w stanie wykonywać swoich obowiązków tak samo
efektywnie jak dotąd, a niedługo nie będzie mogła wykonywać ich wcale. Dla
pracownicy zmieniły się też zapewne priorytety - co jest całkowicie
naturalnym zjawiskiem, byłoby wręcz dziwne, ale niemoralne to dla mnie jest
raczej przerzucanie na kogoś kosztów zmiany swoich priorytetów życiowych.

> Wytlumaczenia nie ma -
> pracodawca ma wszystkie mozliwe narzedzia, aby uniknac zatrudniania
> nieodpowiednich pracownikow w nieodpowiednim momencie. Jezeli "na gwalt"
> potrzebuje pracownikow, to odpowiednia sprawnosc rekrutacji tez umozliwia
> zaradzenie sytuacji. Natomiast jesli pracodawca nie jest przygotowany na
> tego typu sytuacje, to moze nie powinien byc pracodawca (albo HR'owiec -
> HR'owcem).

Oj, chyba jednak zarządzanie personelem rzeczywiście liznąłeś, i to końcem
języka. Nie żyjemy w idealnym świecie, rekrutacja wymaga czasu i/lub
pieniędzy. Nie każdą firmę stać na rozbudowany dział HR. Rekrutują często
pracownicy zajmujący się na co dzień zupełnie innymi rzeczami i przeważnie
mają na to niewiele czasu, tyle, na ile mogą zostawić swoje podstawowe
obowiązki, nierzadko o znaczeniu krytycznym, czyli zadania stanowiące o być-
albo-nie-być firmy.

Czasem poszukiwania trwają miesiącami i nie ma nawet kandydata, który byłby
choćby "good enough". (Jako człowiek z branży tłumaczeniowej powinieneś np.
wiedzieć, że inżynier lokalizacji jest wart na rynku pracy tyle złota, ile
sam waży, bo ich nie ma, fizycznie ich nie ma, są rzadcy jak
pięciokilogramowe diamenty.) Niby można kogoś wyszkolić, ale np. we
wspomnianej specjalizacji jest to zabawa na wiele miesięcy, i jak ma czas na
szkolenie znaleźć ktoś, kto ma 150% obłożenia?

--
JoP

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/