Alek <alek67@PRECZ_ZE_SPAMEM.poczta.onet.pl> napisał(a):
>
> W tym przypadku nie nakazowe a upominawcze.

czy to znaczy że nie mogę wnieść wniosku o postępowanie w trybie nakazowym w
tej konkretnej sytuacji?
Przyznam że nie specjalnie się na tym znam, ale poczytawszy troszkę od wczoraj
zdążyłam zorientować się, że przy upominawczym jeśli pozwany sprzeciwi się ja
muszę wpłacić resztę opłaty sądowej 3/4, dodatkowo wydany nakaz zapłaty nie
posiada klauzuli wykonalności...


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/

do góry

Użytkownik "Monika Kowalik" <k...@N...gazeta.pl> napisał
> Dokładnie - sprawa karna była ścigana urzędu na wniosek policji, gdzie
> zgłosiła się część pokrzywdzonych. Jeśli dobrze rozumiem to nawet gdyby
> uznano
> go oszustem muszę i tak wszcząć postępowanie cywilne.

Jeśli czyn stanowiłby przestępstwo, powództwo cywilne można dołączyć do
sprawy karnej.

do góry

Użytkownik "Johnson" <j...@n...pl> napisał
>
> I za przeproszeniem skąd to założenie że dłużnik jest niewypłacalny??

Gdyby był wypłacalny to nie miałby tylu wierzycieli i prokuratora
na karku a autorka wątku nie miałaby kłopotu o którym pisze.

> Z postu autora wcale to nie wynika. Same wróżki się wypowiadają??

I owszem, wynika.

> A przystąpienie do długu przez matkę ("Pani nie miała kasy ale podpisała
> kwitek w którym zobowiązała że zwróci kaskę w ciągu 2 tygodni")?? Tego
> oczywiście nikt nie zauważał.

Aha, krytykujesz "wróżki" a sam w swojej szklanej kuli widziałeś to
pismo i znasz dokładnie jego treść? A może jednak tylko pracownik/
pełnomocnik przedsiębiorcy w jego imieniu zobowiązał się do spłaty
podobnie jak w jego imieniu przyjmował zaliczki, odbierał telefony
i pisma itd.? W takim przypadku nie ma mowy o żadnym przystąpieniu
do długu.

> Normalnie - w postepowaniu cywilnym - byłoby już po sprawie i zapewne po
> skutecznej egzekzucji.

Taa... skuteczna egzekucja ze studenta bez dochodów, zadłużonego po uszy.
Bajki opowiadasz i tyle.

> Bzdury. Normalnie egzekwuje dług w sprawie cywilnej, a o ile uważam że
> to przestępstwo zgłaszam na policje, ale tylko UBOCZNIE.

Jak wiesz można też na odwrót: sprawa karna a do niej przyklejone
powództwo cywilne. Albo tylko nakaz naprawienia szkody (czyli zapłaty)
w ramach wyroku karnego. Albo pozew cywilny po zapadnięciu wyroku
karnego. Taktykę trzeba dobierać stosownie do przeciwnika.
Miałem podobny przypadek, rodzice dłużnika zapłacili za niego cały
dług łącznie z odsetkami, tylko po to żeby poprawić jego sytuację
w procesie karnym.

> Nie czekam jak ćwok na ukończenie postępowania karnego, które się
> skończy skazaniem, albo nie. A tu zapewne nie.

Taa... lepiej czekać jak ćwok na umorzenie egzekucji i zapomnieć o swoich
pieniądzach.

Ty chyba naprawdę należysz do samoobrony skoro tak mocno bronisz
przestępców-dłużników.

do góry

Użytkownik "Monika Kowalik" <k...@N...gazeta.pl> napisał
>
> W chwili obecnej prokurator przy zgromadzonych dowodach i zeznaniach
> świadków nie doszukał się w zaistniałej sytuacji oszustwa (czy raczej
> nie jest w stanie go udowodnić), co nie znaczy że go nie było, dlatego
> postępowanie umorzono od czego złożyłam zażalenie.

Przejrzyj akta, zobacz jakie czynności wykonała policja/prokuratura.
Np. czy ustalono czy po przyjęciu zamówienia (i zaliczki) od klienta
przedsiębiorca złożył stosowne zamówienie u swojego dostawcy.
Co stało się z pieniędzmi z zaliczek. Jaki był stan spraw
z wcześniejszymi klientami w chwili gdy pozyskiwał kolejnych.
To może wyjaśnić czy w ogóle miał zamiar (i możliwość) wywiązać się
z zaciąganych zobowiązań.

do góry

Alek pisze:

> Przejrzyj akta, zobacz jakie czynności wykonała policja/prokuratura.
> Np. czy ustalono czy po przyjęciu zamówienia (i zaliczki) od klienta
> przedsiębiorca złożył stosowne zamówienie u swojego dostawcy.
> Co stało się z pieniędzmi z zaliczek. Jaki był stan spraw
> z wcześniejszymi klientami w chwili gdy pozyskiwał kolejnych.
> To może wyjaśnić czy w ogóle miał zamiar (i możliwość) wywiązać się
> z zaciąganych zobowiązań.
>

Czy to nie będzie bardziej czasochłonne niż wytoczenie zwykłej sprawy
cywilnej ... ?
Pomnimy nawet wątpliwą skuteczność, postępowania karnego w tej sprawie.

--
@2007 Johnson
http://johnsonpl.blogspot.com/
"Wszystko należy upraszczać jak tylko można, ale nie bardziej"

do góry

Alek pisze:

>
> Gdyby był wypłacalny to nie miałby tylu wierzycieli i prokuratora
> na karku a autorka wątku nie miałaby kłopotu o którym pisze.

Niekoniecznie.



>
>> Z postu autora wcale to nie wynika. Same wróżki się wypowiadają??
>
> I owszem, wynika.

A gdzie?
To że ktoś nie chce płacić, nawet kliku osobom znaczy że jest
niewypłacalny?
A wygląda to tak, że w jego (studenta) twierdzenia o niewypłacalności
wierzysz, a w jego usprawiedlienia już nie ? Dlaczego zakładasz, że mówi
tylko czesciwo prawdę i ta kaurat w tej częsci? A moze akurat kłamie
"odwrotnie" :) ?
Czy to nie aby lekko schioferniczne?



>
>> A przystąpienie do długu przez matkę ("Pani nie miała kasy ale podpisała
>> kwitek w którym zobowiązała że zwróci kaskę w ciągu 2 tygodni")?? Tego
>> oczywiście nikt nie zauważał.
>
> Aha, krytykujesz "wróżki" a sam w swojej szklanej kuli widziałeś to
> pismo i znasz dokładnie jego treść?

Nie ja po prostu przytoczyłem zdanie z wątku ... Więc moje twierdzenie w
przeciwieństwie do innych - w tym twoich - ma jakieś podstawy.

A zwrot można je ocenić inaczej? Może zaproponujesz "mądrzejszą"

> A może jednak tylko pracownik pełnomocnik przedsiębiorcy w jego imieniu zobowiązał
się do spłaty
> podobnie jak w jego imieniu przyjmował zaliczki, odbierał telefony
> i pisma itd.?

Dla mnie "zobowiązała się ..." nie brzmi jak "zobowiązała się w
imieniu...". Dla mnie brzmi jakby chciała spłacić dług syna.
Ale jak pisałem wyżej moje przypuszczenie jest lepsze, bo jednak ma
podstawy w wątku. I nie odpowiadam za nieprecyzyjny opis autora.


> Bajki opowiadasz i tyle.

Nic na to nie poradzę, że pozostajesz w błędnym przekonaniu co do
otaczającej cię rzeczywistości i obowiązującego sytemu prawa ...


>
>> Bzdury. Normalnie egzekwuje dług w sprawie cywilnej, a o ile uważam że
>> to przestępstwo zgłaszam na policje, ale tylko UBOCZNIE.
>
> Jak wiesz można też na odwrót: sprawa karna a do niej przyklejone
> powództwo cywilne.

można tylko po co? Normalny człowiek woli dostać pieniądze po roku, anie
po 3 latach czy więcej.
W wyroku karnym sąd zobowiażując do naprawienia szkody zawsze określa
termin jej naprawienia i nie jest to termin krótki. Zazwyczaj tylko
nieco krótszy niż okres próby.


2005.05.24 uchwała SN I KZP 17/05 OSNKW 2005/7-8/59

Sąd, orzekając o obowiązku naprawienia szkody, w wyroku określa również
czas i sposób jego wykonania.

A dopóki termin nie minie możliwości działania pokrzywdzonego w
postępowaniu karnym są żadne, a gdy chce przyśpieszyć i tak musi
startować do sądu cywilnego. Może co prawda złożyć powództwo adhezyjne w
toku postępowania karnego, ale to może zrobić wcześniej samodzielnie w
postępowaniu cywilnym

Ja opieram rozwiązania dla normalnych ... i nie utrudniające życia, lecz
ułatwiające.

>
> Ty chyba naprawdę należysz do samoobrony skoro tak mocno bronisz
> przestępców-dłużników.
>

Jak już sie wymienimy poglądami osobistymi: zapisz się do PiS jak
jeszcze tam, nie należysz ... "na wszystko najlepsze jest prawo karne -
bo innego nie znamy :(" - to powinno być motto niektórych tam.

--
@2007 Johnson
http://johnsonpl.blogspot.com/
"Wszystko należy upraszczać jak tylko można, ale nie bardziej"

do góry

Użytkownik "Johnson" <j...@n...pl> napisał
> >
> > Przejrzyj akta, zobacz jakie czynności wykonała policja/prokuratura.
> > Np. czy ustalono czy po przyjęciu zamówienia (i zaliczki) od klienta
> > przedsiębiorca złożył stosowne zamówienie u swojego dostawcy.
> > Co stało się z pieniędzmi z zaliczek. Jaki był stan spraw
> > z wcześniejszymi klientami w chwili gdy pozyskiwał kolejnych.
> > To może wyjaśnić czy w ogóle miał zamiar (i możliwość) wywiązać się
> > z zaciąganych zobowiązań.
>
> Czy to nie będzie bardziej czasochłonne niż wytoczenie zwykłej sprawy
> cywilnej ... ?
> Pomnimy nawet wątpliwą skuteczność, postępowania karnego w tej sprawie.

Na pewno będzie, ale to obciąża służby państwowe a nie wierzyciela.
Gdyby dłużnik miał pieniądze na koncie, auto w garażu, dobrą pensję
itp. to oczywiście sprawa cywilna jest prostszym rozwiązaniem.
Natomiast ja cały czas mam na uwadze wątpliwą wypłacalność dłużnika.
Taki płaci w pierwszej kolejności temu kto jest bardziej dokuczliwy.
Jeśli takiemu grozi sprawa karna to bardzo często jakimś cudem
znajdują się pieniądze na "zatkanie gęby". Sprawdzone.

do góry

Użytkownik "Johnson" <j...@n...pl> napisał
> >
> > Gdyby był wypłacalny to nie miałby tylu wierzycieli i prokuratora
> > na karku a autorka wątku nie miałaby kłopotu o którym pisze.
>
> Niekoniecznie.

Masz może pomysł co mogłoby być powodem (innym niż niewypłacalność)
dla którego nie jest w stanie ani wykonać zlecenia ani zwrócić
zaliczki? I to w przypadku większej liczby klientów?

> To że ktoś nie chce płacić, nawet kliku osobom znaczy że jest
> niewypłacalny?
> A wygląda to tak, że w jego (studenta) twierdzenia o niewypłacalności
> wierzysz, a w jego usprawiedlienia już nie ? Dlaczego zakładasz, że mówi
> tylko czesciwo prawdę i ta kaurat w tej częsci? A moze akurat kłamie
> "odwrotnie" :) ?

Takie widzenie sprawy podpowiada mi rozsądek i doświadczenie życiowe,
może być? ;)
Zakładam, że ów student nie jest kompletnym idiotą i bez istotnej
przyczyny, której nie jest w stanie pokonać, nie brnąłby w takią
historię. Jeśli nie jest w stanie realizować zleceń to nie powinien
brać kolejnych i zakończyć biznes. Przypominam, że nie chodzi
o problem z jednym klientem a raczej wygląda mi to na regułę.
Możliwe że wpakował się w pętlę zadłużenia, nowe zaliczki idą na
spłatę starych długów i nie ma kasy na realizację zleceń.
Może źle ocenił koszty, może pozyskuje klientów na siłę zaniżając
ceny i marże i pogrąża się w stracie. A może wpakował się w hazard
czy narkotyki i w tym topi kasę? Scenariusze można mnożyć, ale
uważam, że gdyby miał te pieniądze to dla świętego spokoju by
zaliczki pooddawał.

> Nie ja po prostu przytoczyłem zdanie z wątku ... Więc moje twierdzenie w
> przeciwieństwie do innych - w tym twoich - ma jakieś podstawy.
> A zwrot można je ocenić inaczej? Może zaproponujesz "mądrzejszą"
> Dla mnie "zobowiązała się ..." nie brzmi jak "zobowiązała się w
> imieniu...". Dla mnie brzmi jakby chciała spłacić dług syna.
> Ale jak pisałem wyżej moje przypuszczenie jest lepsze, bo jednak ma
> podstawy w wątku. I nie odpowiadam za nieprecyzyjny opis autora.

To co ludzie piszą na grupy nie zawsze jest absolutnie precyzyjne,
więc nie możesz tego traktować aż tak dosłownie.
Nie wiem jaki cel miałaby matka w przystąpieniu do długu syna.
A to zobowiązanie do spłaty napisała pewnie po to by uspokoić
klienta i zyskac na czasie.

> Nic na to nie poradzę, że pozostajesz w błędnym przekonaniu co do
> otaczającej cię rzeczywistości i obowiązującego sytemu prawa ...

Nie wątpię że dużo lepiej niż ja znasz obowiązujące prawo, ale mam
też wrażenie że masz ograniczone doświadczenie co do tego jak to
wygląda w praktyce. Patrząc od strony sądu: zapadł wyrok sprawa
zakończona. Natomiast z punktu widzenia wierzyciela sprawa kończy
się dopiero po odzyskaniu ostatniej złotówki. Między jednym a drugim
bardzo często zieje przepaść nie do pokonania.

> Normalny człowiek woli dostać pieniądze po roku, anie
> po 3 latach czy więcej.

Woli też dostać po 3 latach niż nigdy.

> W wyroku karnym sąd zobowiażując do naprawienia szkody zawsze określa
> termin jej naprawienia i nie jest to termin krótki. Zazwyczaj tylko
> nieco krótszy niż okres próby.

Ale dłużnik ma silną motywację do zapłaty.

> Jak już sie wymienimy poglądami osobistymi: zapisz się do PiS jak
> jeszcze tam, nie należysz ...

Nie należę i nie wybieram się.

do góry

Johnson pisze:
> Alek pisze:
>
>> Przejrzyj akta, zobacz jakie czynności wykonała policja/prokuratura.
>> Np. czy ustalono czy po przyjęciu zamówienia (i zaliczki) od klienta
>> przedsiębiorca złożył stosowne zamówienie u swojego dostawcy.
>> Co stało się z pieniędzmi z zaliczek. Jaki był stan spraw
>> z wcześniejszymi klientami w chwili gdy pozyskiwał kolejnych.
>> To może wyjaśnić czy w ogóle miał zamiar (i możliwość) wywiązać się
>> z zaciąganych zobowiązań.
>>
>
> Czy to nie będzie bardziej czasochłonne niż wytoczenie zwykłej sprawy
> cywilnej ... ?
> Pomnimy nawet wątpliwą skuteczność, postępowania karnego w tej sprawie.

Ja myślę że autorce wątku to nie chodzi o ten 1000zł, bo wybudowała
sobie dom i drzwi też w nim ma ;-), ale o jakąś sprawiedliwość i
ukaranie naciągacza, a jeśli nawet nie ukaranie to chociaż pozbawienie
korzyści z "kombinowania". I nie sposób takiej postawie nie przyklasnąć,
wszak 100 oszukanych/naciągniętych to 100tys. zł, a to nie jest mała kwota.
Dlatego też walka na dwóch (karnym i cywilnym) frontach (a można dołożyć
jeszcze atak z flanki karno-skarbowej, jeśli się ku temu okazja nadarzy :-p)

chester

do góry

Alek pisze:
> W przypadku niewypłacalnego dłużnika to się komornik napracuje jak
> cholera. Wydrukowanie i podpisanie postanowienia o umorzeniu to góra
> pięć minut. Zwłaszcza jeżeli przeciwko temu samemu dłużnikowi ma już
> plik umorzonych wczesniejszych spraw i wszystkie sprawdzenia w zusie,
> bankach itp. odfajkowane.

Ale AFAIK od zasądzenia komornik ma 10 lat na ściągnięcie. To dlaczego
miałby umarzać? Masa ludzi do czegoś w życiu dochodzi, tyle że nie od
razu, a wątpię, żeby koleś 10 lat tkwił w szarej strefie, szczególnie
jak te swoje studia skończy. Różnie bywa, nie wiadomo też ile kasy jest
do przodu na tych drzwiach u różnych ludzi, ale znając życie to za 9 lat
będzie z czego ściągnąć. Powraca więc pytanie z początku mojego posta.
Po co umarzać? Nie lepiej poczekać?

chester

do góry