> No i była świadczona jakaś praca, jak rozumiem. Teraz pytania:
> 1) czy na świadczenie tej pracy jest jakakolwiek umowa?
> 2) czy sposób świadczenia przypominał stosunek pracy, czyli:
> - czy tamta osoba była podległa służbowo Tobie czy sama sobie
> organizowała zadania?
> - świadczyła usługi we wskazanym przez Ciebie czasie i miejscu czy sama
> sobie wszystko wymyślała?

1. Nie nadzorowałam bezpośrednio pracy - mniej więcej co 3 dzień widziałam,
codziennie dzwoniłam z pytaniem jak idzie, w odpowiedzi było: "jak będą
efekty, to powiem, tak nie ma o czym gadać". Efektów nie było.

Praca, to IMHO jakieś korzyści, jakie osoba przynosi firmie. To, że
przychodził do biura i czytał książkę (przygody Jakuba Wędrowycza), trudno
określić pracą. Twierdzi, że pracował u mnie 4 miesiące (tak mu wyszło,
począwszy od pierwszego dnia, kiedy spotkaliśmy się na rozmowie
kwalifikacyjnej, a kończąc na ostatnim dniu rzekomego wypowiedzenia). W tym
czasie spotkał się max z 10 klientami, z jednym podpisał umowę (w czasie
owego okresu próbnego). Wszystko później to seria wykrętów.

Czy ja mam udowodnić np. że w godzinach, które podaje w pozwie za godziny
swojej pracy, nie pracował, bo np. korzystał z solarium (solarium na kartę,
jakby co można chyba wyciągnąć dane).

- nie sporządzał żadnych raportów z pracy (choć go o to prosiłam),
- nie poszedł do klienta, choć mu wystawiłam "gotowca", twierdząc, że pada
śnieg (firma klienta 300 metrów od biura),
- wielokrotnie oszukiwał mnie co do miejsc w które dzwonił, albo był, ale
zaczęłam to sprawdzać niedawno

Trudno to określić mianem stosunku pracy. Naprawdę. Gdybym uważała, w
jakimkolwiek momencie, że to umowa o pracę, wymagałabym przestrzegania
godzin pracy, rozliczania się z pracy, itd.

A.
(coś czuję, że wezmę prawnika, bo szkoda mi czasu na zajmowanie się takim
głupstwem)