Dnia Tue, 21 Aug 2007 14:11:05 +0200, Alek napisał(a)
w:<news:faekpk$egn$1@news.onet.pl>:

> Godzinka minie i on nadal będzie miał cię gdzieś a w twoim arsenale
> będzie już o jedną broń mniej.

Chyba żartujesz. Uczeń ma wybór: albo siedzi i wykonuje, albo jutro
przesiedzi dwie godzinki. Ja mam czas, nie unoszę się, nie podnoszę głosu,
jestem cierpliwy w swojej stanowczości - i bardzo zdecydowany przeprowadzić
swoją wolę, jeżeli uznam to za słuszne działanie dla dobra dziecka. Uczeń
to wie, widzi i czuje.

> Poza tym przesiedzi jak będzie chciał. A jak nie zechce to se dostanie
> "ataku ADHD" i zacznie ci klasę demolować albo szykować się do skoku
> przez okno.

Wzywam policję albo karetkę psychiatryczną, w razie potrzeby robię mu
sprawę. A w międzyczasie tak zmieniamy statut, żeby równało się to wylotce
ze szkoły (w przypadku szkoły ponadgimnazjalnej). W gimnazjum co najmniej
przeniesienie do innej klasy, potem wniosek do kuratora o przeniesienie do
innej szkoły. Ja mam czas, każdy mój ruch jest przemyślany, zawsze wiem, że
mogę wykonać następny krok. Z wybryku na wybryk sytuacja ucznia się
pogarsza. Żaden zdrowy psychicznie uczeń nie pójdzie na długotrwałą,
wyniszczającą go konfrontację ze zdecydowanym i znającym swoje uprawnienia
nauczycielem.

> Poza tym pozbawienie wolności jest przestępstwem.

Nie mamy tu do czynienia z przestępczym pozbawieniem wolności, lecz z
metodą wychowawczą. Działanie w ramach obowiązków służbowych nie jest
działaniem nielegalnym.

> Zdegenerowany uczeń ma nad tobą przewagę bo on wie że podlegasz
> regułom

W wojsku mawia się: żołnierza można udupić z regulaminem w ręku. Ja jestem
cierpliwy, ale moja cierpliwość ma granice. Nie będzie sobie uczeń
zdemoralizowany ze mną pogrywał!

> Twoje metody pasują do normalnych dzieci, ale przecież nie one
> zasadniczo stanowią problem szkoły.

Metody są wypróbowane na uczniach wykazujących znaczne objawy
demoralizacji, dokładnie takich, o jakich piszesz.

--
Quid leges sine moribus?