W dniu 25.06.2012 14:08, m pisze:

> Mapa pokazuje jakieś idaelistyczne założenia, kiedy rzeczywistość jest
> nieco inna, skoro twierdzisz że jest jakiś problem. Bo jeżeli jest tak
> jak na mapie - to ja tam problemu nie widzę (ale znowu: nie wierzę że
> jest tak jak na mapie).


Problem jest zawsze, na każdym rondzie. Tylko im większe, tym on się
marginalizuje.
Weź pod uwagę, że masz dwa samochody.

Jeden pędzi Alejami Korfantego. Zakładam, że pędzi z prędkością
przepisową 50km/h (50 kilometrów na godzinę = 13,8888889 m / s), skoro
więc oddziela go od kolejnego wlotu długość dwóch, a nawet 3 samochodów
(załóżmy, że samochód = 5m), to przebywa odległość między wlotami w
sekundę. Sekunda to jest tylko nieco więcej niż typowy czas reakcji
kierowcy.

Drugi samochód jedzie wolniej, z kierunku Gdańskiej, do tego jeszcze
jest np. autobusem, więc tak szybko nie umknie z ronda.

Obydwaj zbliżają się do ronda, jest ono puste. Jeżeli zastosują
wyłącznie przepis cytowany przez Gotfryda z rozporządzenia o znakach, że
A-7 przed rondem oznacza, że ten na rondzie ma pierwszeństwo, to obydwaj
nie mają takiego gościa z pierwszeństwem, bo rondo jest puste. Więc
obydwaj wjeżdżają i jest BUM.

Im większe rondo, tym dysproporcja prędkości musi być większa, dlatego
ze wzrostem ronda, problem się marginalizuje.

Wspominałem o rondzie na Trocera, gdzie odległość między wlotami jest
jeszcze mniejsza niż założone tutaj 15m, więc konflikty występują
częściej niż na tym nieobfotografowanym z Alei.

Dlatego problem jest. Może nie jest to Kluczowy Problem Polskich Dróg,
ale jak mówiłem, nieraz byłem świadkiem takich konfliktów, bo kierowcy
zapominają o stosowaniu hierarchii znaki --> przepisy ogólne.

Jednym słowem, warunek

if( rondo_puste() )
jadę();

jest niewystarczający. Powinno być:

if( rondo_puste() AND prawy_wjazd_wolny() )
jadę();

--
Przemysław Adam Śmiejek

Niech żadne nieprzyzwoite słowo nie wychodzi z ust waszych,
ale tylko dobre, które może budować, gdy zajdzie potrzeba,
aby przyniosło błogosławieństwo tym, którzy go słuchają. (Ef 4,29)