On 2024-04-21, Shrek <...@w...pl> wrote:
> W dniu 21.04.2024 o 09:12, Marcin Debowski pisze:
>
>> Powienieneś postrzegać współczesnego agnostyka jak dojrzałego naukowca
>> :) Po prostu istnieje taka możliwość, że nie da się stwierdzić ani w te,
>> ani wew te.
>
> No istnieje. Dostrzegł to już nijaki Russell i opisał historię z
> czajniczkiem;)

Ja się tam panie nie wyznaje na tych wszystkich Róselach i innych, ale
mam własne przemyślenia. Oczywiście Russell ma MZ racje, ale to trochę
jakby z innego końca podejście do problemu. Ja po prostu mówię, że jest
arogancją kategorycznie twierdzić, że czegoś nie ma, bo to oznacza, że
osoba, która tak twierdzi stawia się sama w miejscu boga, lub kogoś kto
wie wszystko i widzi wszystko.

Ale musze powiedzieć, że Russell ujął to akceptowalnie:
"I ought to call myself an agnostic; but, for all practical purposes, I
am an atheist. I do not think the existence of the Christian God any
more probable than the existence of the Gods of Olympus or Valhalla."

W porządku, ale to aspekt praktyczny, a dywagacje o czyjejś wierze to
aspekt filozoficzny, który w przypadku tematu wiary jest w dodatku dość
zerojedynkowy (nie można jakby wierzyć trochę). Konsekwencją takiej
obserwacji jest konkluzja, że bycie agnostykiem oznacza w praktyce brak
wiary, ale czy to jest ten sam brak wiary właściwy dla Ateizmu? :)
Wydaje się, że niekoniecznie.

>
>> Co do książek z legendami to przecież wiadomo, że to jakiś instrument
>> inżynierii społecznej, tylko, że ma on te 2k lat i nie Ty jesteś jego
>> adresatem. Ta zakonnica, też nie jest ich adresatem i pewnie nie widzi
>> tego w kategoriach dosłownych.
>
> No to niech jasno powiedzą, że ta ich książka to taka lipa skierowana do
> prostaków 2k lat temu a nią nawracają ludzi. Skoro ustaliliśmy że
> książka jest inżynierią społeczną (ładnie nazwane;)) to w zasadzie co z
> tej całej wiary w tego konkretnego boga zostaje? :P

Trywializujesz. Uproszczenie czy jakaś metaforyzacja różnych zagadnień
nie oznacza, że sa one lipą.

Nb. jak miałem te kilkanaście lat i zaczynałem się nad tym zastanawiać
to w zupełności zadowalało mnie ogarnięcie tematu z bogiem będącym
wysoko rozwiniętą cywilizacją. Niby nic odkrywczego, a wykluczyć się
przecież nie da.

>> Problem z zakonnicą nie jest jej wiara i przywiązanie do jakiejś
>> ksiązki, a czy da się pogodzić funkcjonowanie według standardów
>> świeckich z rolą zakonnicy i jak ona tę rolę postrzega.
>
> No oczywiście że to jest wlaśnie problem. A jeśli brać obie role
> poważnie to... w zasadzie nie da się ich pogodzić.

Upraszczasz to wszystko MZ straszliwie i trochę głupio, że agnostyk i w
dodatku antyklerykał musi Ci to mówić :)

>> Może są jeszcze osoby kościelne o akceptowalnyh standardach etycznych?
>> Takie, które chcą pomagać innym z potrzeby serca czy włąśnie wiary, nie
>> zmuszające innych do niczego, poświęcające się dla innych? Kto wie, może
>> ta zakonnica jest właśnie takim białym krukiem i wtedy nie byłoby nic
>> złego w jej byciu psychiarą.
>
> To jedno - a zdaje się że opine o niej są dość jednoznaczne. Ale drugie

Są? Nie drązyłem tematu.

> jest takie, że bycie zakonnicą i psychiatrą jednocześnie się po prostu
> nie klei. A co będzie jak pacjent zacznie widzieć anioły - do leczenia
> czy na świętego?

Podaj przykład jak sie może nie kleic, ale nie taki z aniołami bo to
przecież nie jest tak, że każdy wierzący traktuje ich istnienie w sposób
dosłowny.

--
Marcin