"Andrzej Lawa" <a...@l...SPAM_PRECZ.com> napisał

> Aha. Czyli jeśli twoje hipotetyczne dziecko zamknęło by się w pokoju np.
> ćpać i odmawiało kontaktów z tobą, to ty byś wolę tego dziecka uszanowała.

A z drugim rodzicem rozmawiałoby bez problemu?
Jeśli tak, to SOBIE przede wszystkim zadałabym pytanie, co ZE MNĄ jest nie
tak, że moje dziecko nie chce ze mną rozmawiać. W jaki sposób miałabym je
zmusić do rozmowy? Uporczywym nagabywaniem? Groźbą? Szantażem emocjonalnym?
A może laniem? Podpowiedz znawco dziecięcej psychologii :)

Poza tym co to za porównanie? Z jednej strony dziecko mieszkające spokojnie
z matką (tak, to pewnie kłamstwo, bo matka je trzyma w piwnicy i tłucze 3
razy dziennie) i nie mające ochoty kontaktować się z ojcem
z_określonych_i_uzasadnionych_powodów, a nie z kaprysu (!), a z drugiej
strony dziecko z zagrożeniem życia czy zdrowia.
Wymyśl coś lepszego.

N.