W wiadomości news:5f63.00000104.46be2d06@newsgate.onet.pl Czapla
<k...@p...onet.pl> pisze:

>> Przecież to dziś musi być wrak,
>> nie sądzę aby ktoś ładował kasę w coś takiego.
> Że nie masz pojęcia o fortepianach to już wiadomo...
Wiadomo tylko to, że zasugerowałem się treścią postu, a nie jego tematem i
napisałem o mechanizmach pianin. Jakoś tak więcej ludzi w Polsce ma ten
rodzaj mebelka. I to jego Rubinstein nazwał "półinstrimentem".

> Przecież napisałem,
> że to nie samochód.
Nie szkodzi, że napisałeś. Tak nie jest.
Nie myl wartości użytkowej z zabytkową.
W obu przypadkach jest prawie tak samo, nie tylko zresztą w nich.

> Wiek odgrywa znikomą rolę, ważny jest stan, firma i
> dzwięk.
Nieprawda. Wiek odgrywa rolę nie tylko z uwagi na normalną eksploatację,
czyli zużycie mechaniczne. Wymienić można praktycznie wszystkie części
ruchome, filce, osie i sprężyny wymyków, zregenerować młotki (lub wymienić
jeśli mole zjadły), wyważyć klawiaturę. Często można naprawić także ramę (to
zależy od uszkodzeń i rozmiaru instrumentu), w razie potrzeby wymienić
strojnicę. Pozostaje kwestia, czy jest to opłacalne i czy jest dostęp do
oryginalnych części (spróbowałbyś odrestaurować - nie wyremontować -
Pleyela, ulubiona marka Chopina) albo Erarda (Paderewski cenił go zaraz po
Steinwayu).
Ale wiek wpływa także na stan np. płyty rezonansowej będącą elementem
nieruchomym.
Marka jest ważna, to jasne (jak i w przypadku samochodów). Nie widzę jednak
większych szans na dobry stan instrumentu instrumentu z XIX wieku (chyba, że
to końcówka i jakiś zadbany egzemplarz).
W kwestii czysto praktycznej - wymogi współczesnej pianistyki powodują, że
wartość użytkowa tak starych instrumentów w sensie dydaktyki (czyli używania
przez adepta do ćwiczenia) jest niewielka, zaś używanie go do takich celów z
punktu widzenia wartości historycznej może stanowić zbrodnię.

>> Może bardzo chciała się zbliżyć do czasów i realiów Mistrza. ;)))
> Nie jestem pewien, ale w 1 poł. XIX chyba keybordziki były deczko inne.
> Pewnie nie miały klawiaturki numerycznej :)
Nie miały. Nie miały też klawiszy funkcyjnych i spacji.
Klawiatura miała za to nieco inne wymiary (najważniejsza różnica to długość
białych klawiszy - były krótsze). No i były to instrumenty prostostrunne
(kompletnie inne brzmienie, ogromna w porównaniu z dzisiejszą róznica barwy
rejestrów) co zresztą zdarzało się w wielu konstrukcjach jeszcze na początku
XX w. W przypadku wartości użytkowej takie instrumentu bardzo ważna jest też
mechanika - wiedeńska czy angielska.
Jeśli temat cię interesuje, to w Opatówku jest muzeum, w którym jedna sala
jest poświęcona fortepianom i pianinom. Nie są odrestaurowane i w bardzo
różnym stanie, ale warto zobaczyć. Jest lato, weź swoja dziewczynę albo
chłopaka i pojedźcie sobie (http://www.muzeum.opatowek.pl/sala12.html).

--
Jotte