Szanowny panie Przemysławie.
Pomimo braku czasu czuję się zobligowany do wypowiedzi prezentującej
skrajnie odmienny niż pański punkt widzenia. Własność prywatna, jej
nienaruszalność i prawo do jej bezwzględnej obrony jest cechą
charakterystyczną dla każdego wysoko rozwiniętego kraju, czy to w czasach
dzisiejszych, czy też na przestrzeni dziejów już historycznych.
"Jeśli historia mogłaby nas czegokolwiek nauczyć, to niewątpliwie tego, że
żaden naród nie stworzył wyższej cywilizacji bez poszanowania prawa do
posiadania własności prywatnej."
Mój stosunek do własności prywatnej jest dość radykalny, radykalny do tego
stopnia, że nawet znajomi widząc otwartą bramy mojej poseji nie wchodzą bez
uprzednij telefonicznej zapowiedzi. Pańskie wypowiedzi nie zawierają
konkretnych wskazówek i rozwiązań problemu tego wątku tylko, sprowadzają się
do dokonania oceny pewnych postaw, m.in. postawy obecnego ministra
sprawiedliwości, oraz grupowiczów broniących prawa do wlasności. Z tymi
ocenami pragnę polemizować... W jednej z wypowiedzi teoretyzował pan na
temet dzieci wchodzących "po jabłko" i natykająchy się na pułapkę powodującą
uszczerbek zdrowia / utratę życia. Podam przykład nie teoretyczny lecz
prawdziwy: Właściciel posesji wykonał ogrodzenie z cegły, posiadające łuk
nad furtką do posesji, dzieci okolicznych alkoholików upodobały sobie
wspinaczkę na w/w ogrodzenie i skakanie po tym sklepieniu. Pragnę zaznaczyć
iż ogrodzenia było zaprojektowane przez architekta, oraz wykonane zgodnie z
zatwierdzonym planem i zasadami sztuki budowlanej. Jednakże ludzka
wytrwałość w dążeniu do osiągania coraz to nowszych szczytów głupoty i
bezczelności nie zna granic. Pewnego dnia łuk ten pękł i jedno z dzieci
odniosło obrażenia. Sąd w państwie prawa za jakie ma czelność podawać się
Rzeczpospolita Polska zasądził odszkodowanie na rzecz pokrzywdzonego
dziecka, które to uiścić musiał "zły posiadacz" uchodzący w swojej okolicy
za osobę majętną. Moim zdaniem odszkodowanie powinien dostać od rodziców
dzieci ten komu szkodę materialną pozbawione opieki dziecko wyrządziło, ale
sad zadecydował inaczej. Kolejny przykład z "doświadczeń własnych". Pewnego
razu zachorowałem, skutkiem tego była moja absencja w pracy. W każdy piątek,
zawsze o tej samej porze moi rodzice udawali się na zakupy. Dom pozostawał
bez opieki. Tego dnia jednak ja byłem w nim z powodu choroby. Gdy wszedłem
do kuchni popić pastylkę zauważyłem na parapecie włamywacza wyważającego
okno. Złodziej spłoszył się i uciekł. Zawiadomiłem policję, patrol
poinformował mnie że skoro nie doszło do strat w mieniu, to sprawy wogóle
nie ma nawet jak bym przestępcę złapał pozostał by bezkarny. Poradzono mi
abym, zanim następny raz zadzwonię miał już złodzieja 'oporządzonego", bo
inaczej to nie ma podstaw do działań z ich strony. Przejdę teraz do moich
przemyśleń na temat w/w zajścia. Dla mnie prawo do zabicia podobnego typa na
moim terenie podczas gdy dopuszcza się wtargnięcia jest moim niezbywalnym
prawem, niestety część naszych ustawodawców nie podziela tego zdania.
Dlaczego? Należę do ludzi dużo pracujących, zdażało mi się że po 20 godzin
na dobę. Świadom jestem negatywnego wpływu takiego postępowania na moje
zdrowie i długość mojego życia. Poświęcam więc pewną część swego
życia,chwilowo możliwość założenia rodziny, oraz czas który większość ludzi
przeznacza na rozrywki, poświęcam to wszystko aby osiągnąć pewien cel, w tym
przypadku zysk. Ktoś kradnąc moje pieniądze, moją biżuterie, okrada mnie z
części mojego życia, ponadto powoduje mój stres, a jak wiadomo stres jest
jednym z najbardziej wpływających na długość życia czynników. Taka osoba
musi się liczyć z tym że poniesie konsekwencje, włącznie z fizyczną
eliminacją. Nie mam zamiaru wdawać się w dywagacje czy ów bandyta był głodny
i chciał mi bułka z kuchni ukraść, czy kradł na nowe alufelgi do samochodu,
dla mnie to wszystko jedno. W pańskich wypowiedziach wyrażnie zarysowuje się
tendencja do stwierdzenia "to też człowiek i ma prawo żyć". Tak zgodze
się,ale tylko wtedy gdy jest wystarczająco dobry w swoim fachu... Ciekawi
mnie czy zdaje pan sobię sprawę z isnienia jednej z kluczowych filozofii
półświatka, a bazującej na haśle "litość to zbrodnia". Zapewniam pana że
jest ono wręcz swoistą religią dla każdego "gita", w tym wypadku wiem co
piszę bo znam bardzo dużo "ludzi". Przyznam zresztą że hasło to uważam
również za swoje motto, a muszę nadmienić że nigdy nie byłem karany, po
prosu jest ono bardzo logiczne. Proponuję więc troszkę poznać "ten świat"
zanim pan stanie w obronie jego przedstawicieli i znów zrobi to kosztem
ludzi, którzy pragną tyko bronić tego co im się słusznie należy...
Pozdrawiam.

Z poważaniem JohnBMW.

P.S. Liczę na odpowiedź i zażartą polemikę ;).