kicurek [###k...@o...pl.###] napisał:


Sprawa ma kilka aspektów. Pierwszy, to sfałszowanie podpisu. By
trafiła ta sprawa do sądu koniecznie trzeba ustalić sprawcę. Bo
inaczej kogo posadzić na ławie oskarżonych. Ale jest i drugi aspekt.

Ale nie zapominaj, że karalne jest również posłużenie się fałszywym
dokumentem. Tutaj wystarczy wykazać, że osoba posługująca się nim
wiedziała, że podpis nie pochodzi od właściciela. Nie piszesz o
jakiego rodzaju mienie tu chodzi. Przeważnie do sporządzenia (a
przynajmniej podpisania) umowy dochodzi podczas jednoczesnej obecności
sprzedającego i kupującego. Wówczas w razie stwierdzenia, że podpis
sprzedającego został sfałszowany przez nieznaną osobę dość łatwo
dowieść, że nabywca wiedział o tym fałszerstwie. Skoro świadomie
posługuje się sfałszowaną umową to dochodzi do tego wówczas
przywłaszczenie. Przy takim akcie oskarżenia sąd już zajmie się
przedmiotem który sprzedawano i najpewniej w razie skazania nakaże
jego zwrot (tu konieczna jest inicjatywa pokrzywdzonego!).

Może być inna sytuacja, podczas której w imieniu nabywcy działa jakiś
pełnomocnik. Wówczas nabywcy nie można implikować działania w
świadomości przestępstwa, a akt oskarżenia jest kierowany przeciwko
pełnomocnikowi. To jest gorsze rozwiązanie o tyle, że roszczenia
odszkodowawcze należy kierować przeciwko pełnomocnikowi, a nie
nabywcy. Ale i w tym wypadku przeważnie okoliczności są takie
(najczęściej pełnomocnik jest nieformalny), że spokojnie można stawiać
zarzut paserstwa nabywcy i automatycznie na tej podstawie sąd karny
nakaże zwrot mienia (tu również konieczna jest inicjatywa
pokrzywdzonego!).

Najgorsze z punktu widzenia pokrzywdzonego było by, gdyby w sprawie
był legalny pośrednik, bowiem to komplikuje sprawę o tyle, że trzeba
przed sądem cywilnym dowieść, że umowa nie miała miejsca. Co prawda po
opinii biegłego w sprawie karnej, że podpis sfałszowano podstawowy
dowód mamy już za darmo, ale i tak "po trasie" może nas spotkać
jeszcze kilka niespodzianek.1