Michał pisze:

> Dlatego, że obalenie tego domniemania wymaga zazwyczaj dowodu
> niemożliwego ("jestem niewinny") lub trudnego do zdobycia ("jakoby
> sprawcą była inna osoba"). Organy ścigania chcąc zaoszczędzić sobie
> trudu dowodowego idą na łatwiznę stosując takie nieuprawnione
> domniemanie zmuszając oskarżonego do jeszcze większego trudu dowodowego.

Nie twierdzę, że stwierdzenie posiadania programów pochodzących z
niewiadomych źródeł powinno zawsze stwarzać domniemanie ich nielegalnego
pochodzenia (od tego jestem daleki), aczkolwiek wszystko powinno się
oceniać w kontekście całości okoliczności. W tej sprawie moim zdaniem
takie domniemanie było uprawnione (patrz też niżej).

> Stosując takie domniemanie bajecznie prosto jest kogoś wrobić, wystarczy
> w chwili nieuwagi właściciela na jego komputerze ściągnąć i zainstalować
> nielegalne oprogramowanie. Sprawca przy aprobacie wymiaru
> sprawiedliwości wrabia w sprawstwo i czyni to bajecznie prosto.

To akurat prawda. Wtedy może się bronić, że został wrobiony. Z jakim
skutkiem, to zależy od okoliczności.

> Że już nie wspomnę o możliwym oskarżeniu legalnego posiadacza
> oprogramowania, który zgodnie ze swoim prawem odmawia wyjaśnień lub po
> prostu nie jest w stanie dostarczyć dowodów. Stosując zaprezentowane
> domniemanie zostanie skazany, więc zostało zastosowane domniemanie winy.

Spójrz na to realistycznie. Czy ktoś intencjonalnie zataja dowody swojej
niewinności, tylko dlatego że broni idei? Czy ktoś oskarżony o
morderstwo celowo przemilczy swoje alibi, dlatego że uważa, że skazanie
w oparciu poszlaki będzie niezgodne z prawami człowieka?

> Śmiem także podejrzewać, że domniemanie takie jest stosowane a nie jako
> faktyczne (gdy korzystającym z komputera jest jedynie oskarżony) a we
> wszystkich wyrokach, nawet jeśli istnieją wiarygodne dowody, że z
> komputera korzystały inne osoby. Jest więc w sposób nieuprawniony
> stosowane jako domniemanie prawne.

Nie bardzo rozumiem, co masz na myśli z tym stosowaniem domniemana
faktycznego jako prawnego. Rozróżniasz te pojęcia? Prawne jest wtedy,
gdy ustawa nakazuje traktować udowodnienie faktu A jako udowodnienie
faktu B. Może chodzi Ci o to, że domniemanie faktyczne jest nadużywane?

> Domniemanie niewinności przysługuje oskarżonemu bez względu na jego
> wyjaśnienia. Wybacz, ale zaoszczędzę sobie czytania

Owszem, ale w tej sprawie swoimi wyjaśnieniami oskarżony się pogrążył.
Mógł np. wyjaśniać, że programy ściągnął i zainstalował jego małoletni
syn, który nie jest w stanie ponosić odpowiedzialności. Wtedy
skomplikowałby życie wymiarowi sprawiedliwości. A on próbował wcisnąć
kit, że dostał te programy od jakiegoś kolegi z Niemiec, którego miejsca
zamieszkania nie potrafi podać i który twierdził, że ma na nie licencję
zbiorową.

Być może w praktyce organy procesowe nadużywają tego domniemania, ale w
odniesieniu do tej konkretnej sprawy imho materiał dowodowy został
oceniony prawidłowo. Jednak przyznam, że cytowane sformułowanie użyte
przez SO jest niefortunne.

pozdrawiam
kuba