kuba pisze:
> Spójrz na to realistycznie. Czy ktoś intencjonalnie zataja dowody swojej
> niewinności, tylko dlatego że broni idei?

Tylko bez takich uproszczeń bo coraz bardziej zalatuje pragmatyzmem
stalinizmu! Domniemanie niewinności jest terminem ostrym i nie próbuj go
rozmywać. Bez względu jakie motywy by miał oskarżony to ma prawo do
zatajania dowodów. Proces objęty jest domniemaniem niewinności i
oskarżenia nie zwalnia to z ciężaru dowodowego.


> Czy ktoś oskarżony o
> morderstwo celowo przemilczy swoje alibi (...)

Imho nie w tym nic złego w sprowokowaniu sądu do skazania przez
nieuprawnione domniemanie. Imho ktoś taki przysłużyłby się naszemu
marnemu sądownictwu. Więc nie tylko dopuszczam, ale wręcz mam nadzieję,
że ktoś taki się znajdzie.



> Nie bardzo rozumiem, co masz na myśli z tym stosowaniem domniemana
> faktycznego jako prawnego.

Zastosowanie domniemania faktycznego, gdy istnieją wiarygodne
podejrzenia lub dowody przeczące ma cechy domniemania prawnego, które
pozwala na pominięcie wiarygodnych podejrzeń przeczących domniemaniu.

> Prawne jest wtedy,
> gdy ustawa nakazuje traktować udowodnienie faktu A jako udowodnienie
> faktu B. Może chodzi Ci o to, że domniemanie faktyczne jest nadużywane?

Art. 291 kk nie jest objęty domniemaniem prawnym, że sprawcą jest
posiadacz, lecz sądy takie domniemanie stosują. Nawet jeśli istnieją
wiarygodne dowody, że inne osoby miały dostęp do komputera.

Domniemanie faktyczne jest tak bardzo nadużywane, że sądy ignorują
dowody przeczące temu domniemaniu i sąd oczekuje dowodu od oskarżonego.
Czyli domniemanie takie ma cechy domniemania prawnego.


>> Domniemanie niewinności przysługuje oskarżonemu bez względu na jego
>> wyjaśnienia. Wybacz, ale zaoszczędzę sobie czytania
> Owszem, ale w tej sprawie swoimi wyjaśnieniami oskarżony się pogrążył.

W dalszym ciągu oskarżonemu przysługuje domniemanie niewinności zaś jego
wyjaśnienia mogą być niezgodne z faktami. Motywy może mieć różne, od
ukrycia sprawcy przez ukrycie swoich innych czynów po fantazję czy
jakieś urojenia. Nie chcesz chyba stwierdzić, że dla sądu wiarygodne są
tylko te wyjaśnienia, które są zgodne z linią oskarżenia. Jeśli
potwierdza oskarżenie to są wiarygodne, zaś jeśli podważa - niewiarygodne.


> Mógł np. wyjaśniać, że programy ściągnął i zainstalował jego małoletni
> syn, który nie jest w stanie ponosić odpowiedzialności. Wtedy
> skomplikowałby życie wymiarowi sprawiedliwości. A on próbował wcisnąć
> kit, że dostał te programy od jakiegoś kolegi z Niemiec, którego miejsca
> zamieszkania nie potrafi podać i który twierdził, że ma na nie licencję
> zbiorową.

Śmiem poważnie wątpić. Sąd zapewne w dalszym ciągu dla wygody stosowałby
domniemanie, że sprawca pozyskał oprogramowanie z nieujawnionych źródeł.

I teraz sam podałeś wyraźny przykład. Wydażenia możliwe bez znamion
czynu zabronionego najprawdopodobniej doprowadziłyby do skazania
oskarżonego.


> Być może w praktyce organy procesowe nadużywają tego domniemania, ale w
> odniesieniu do tej konkretnej sprawy imho materiał dowodowy został
> oceniony prawidłowo.

Gałąź dyskusji zaczęła się od sprzecznego uzasadnienia sądu II instancji
i do sprawstwa się nie odnosiłem. Chodzi mi ogólnie o zwalczanie
piractwa za pomocą domniemań.


> Jednak przyznam, że cytowane sformułowanie użyte
> przez SO jest niefortunne.

Nazwałeś to bardzo łagodne. Imho zdecydowanie zbyt łagodnie.


--
pzdr, Michał
http://finances.pl/
http://social-lending.pl/