Użytkownik "Liwiusz" <l...@b...tego.poczta.onet.pl> napisał w wiadomości
news:h41fhh$204$1@news.onet.pl...

> Załóżmy, że policjant idzie ulicą, i chce zatrzymać przechodnia. Ten
> jednak zaczyna uciekać. Istnieją dwa sposoby rozwiązania tego problemu:
> a/ można zacząć gonić tego człowieka
> b/ można wyjąć strzelbę, wycelować i strzelić w plecy - bo ucieka.
> Jak rozumiem, wszyscy broniący policjantów w tym wątku są za
> postępowaniem opisanym w b/?

Przepis odnośny - do którego uparcie nie chcecie zajrzeć - mówi (w
uproszczeniu), że broni używa się gdy wszelkie środki inne zawiodą albo
rozsądnie rzecz ważąc wiadomo, ze będą nieskuteczne. A zatem zakładając
milcząco w Twojej scence, że w odniesieniu do owego przechodnia mamy
przypuszczenie, iż jest sprawcą czynu wymienionego w ustawie o Policji, co
do którego użycie broni w pościgu jest dopuszczalne, to istnieją zasadniczo
trzy możliwości:

1) Policjant ściga i łapie uciekającego;
2) Policjant widząc, że dogonić go nie może (choćby z powodu mniejszej
sprawności fizycznej), strzela mu w nogę - przy czym strzale ten niesie za
sobą zawsze ryzyko śmiertelnego postrzelenia;
3) Policjant widząc, że dogonić gościa nie zdoła stwierdza, że i użyć broni
w sposób bezpieczny się nie da i sprawca ucieka.

W wypadku sprawy poznańskiej jedyną wątpliwość, jaka we mnie zawsze była,
to fakt, że śpiący pasażer raczej nie uciekał (był wieziony), a tym samym
użycie broni nastąpiło w sytuacji, gdy nie zagwarantowano jej bezpiecznego
użycia wobec osób trzecich. Jak wiemy ów wieziony został ranny. Nie
podejmuje się wyjaśnić jak sąd ten fakt ocenił. Możliwości braku winy w tej
sytuacji jest kilka, a ja nie znam szczegółów. Choć chętnie bym właśnie się
tego jednego chciał dowiedzieć.