Jak miałam 9 lub 10 lat w okolicy pojawił się nowy kolega z inego miasta,
przeprowadził się. Bawiliśmy się w zgrai , a on sie pyta:
- A dokąd jest wasz teren? Do tamtego hodnika?
- Nie ma granicy.
- No, ale dokąd wy się bawicie?
- Bawimy się gdzie chcemy.
- To ja narysuję kreskę, i od tej lini podwurko będzie moje.
- Możesz sobie narysować, ale my i tak będziemy tam biegać.
- Ale tamto będzie moje!
- Nie to jest wspulne, to jest publiczne.

Następnego dnia graliśmy w kwadraty. Na dużym hodniku stale było wyrysowane
miejsce do gry białą kredą, zestaw kwadratuw o boku około 1 m dla każdego
dziecka po 1 ( nie koniecznie ustawine w szahownice , ale pszyległe). Czasem
tylko, po deszczu należało pole poprawić.
- To ten kwadrat będzie muj?
- Nikt nie ma swojego. Zawsze wystarczy. Jak nie wystarczy, to się dorysuje
jeden więcej. Ale wystrczy.
- Ale ten będzie muj!
- Nie, dziś twuj, jutro kogoś innego.
Odszedł i czegoś szuka w trawie.
- Czego szukasz?
- Tu była taka czerwona cegła. Narysuję sobie kwadrat czerwony i ten będzie
muj.
Na szczęscie nie znalazł.

--
(tekst bez: ó, ch, rz i -ii)
Ortografia to NAWYK, często nielogiczny, ktury ludzie ociężali umysłowo,
nażucają bezmyślnie następnym pokoleniom. http://ortografia.3-2-1.pl/