Dnia 06.09.2006 Idiom <i...@w...pl> napisał/a:
> jeśli ja uważam coś za złe dla mojego syna, to uważam to za złe również dla
> cudzych dzieci - i kontekst kulturowy nie ma znaczenia; kontekst kulturowy
> ma dla mnie sens w kwestiach dotyczących jedzenia, ubrania, ale nie tych,
> które dotyczą ograniczania wolności jednostki.
>> proponuję zakończyć, w zasadzie wyjaśniłem już o co mi chodzi i pewnie
>> zostaniemy przy swoich stanowiskach.

Się jeszcze wtrącę :)

Narzucasz własne przekonania wynikające z Twojego uwarunkowania w obrębie
kultury w której żyjesz. Takie podejście ogólnie jest pewnie ok bo w końcu
wierzymy w pewien zespół wartości, mamy jakieś tam jego bardziej
pragmatyczne (niż sama wiara) podstawy i staramy się tego trzymać.
Sytuacja zmienia się MZ gdy staramy się komuś narzucić te wartości a ten
ktoś jest już uwarunkowany innymi. Zobacz jak Ty się np. bronisz przed
akceptacją wspomnianego wcześniej romskiego obyczaju i teraz wyobraź
sobie, że w drugą stronę może być dokładnie tak samo. Jest jakiś facet
któremu 18 + n lat kładziono do głowy, że takie obyczaje są ok i są normą.
Jest dziewczyna z mniejszym życiowym stażem ale równie silnie
uwarunkowana i też zapewne uważa to za normę i nie wiem skąd
przekonanie, że jakoś cierpi z tego powodu. Dlaczego tego faceta ma się od
razu traktować jak zwykłego pedofila?

Co do Twojego syna i różnych interesujących przykładów. Wyobraź sobie, że
z jakiegoś powodu wychowywał się kulturze w której normą są małżeństwa
nastoletnich chłopców ze starszymi babkami. Wielu jego kolegów tak jest
właśnie pożenionych a w jego przypadku przysłowiowa d**a. Sam nie ma nic
przeciwko takiemu małżeństwu (bo tak go uwarunkowano) i nie rozumie
kompletnie o co Ci chodzi. On jest tam (w swojej kulturze), Ty tu, w
swojej. Będziesz go na siłę i za wszelką cenę od tego odwodzić?

--
Marcin