Przed ponad rokiem otrzymałem nakaz zapłaty z e-sądu w Lublinie wydany w
związku z pozwem firmy windykacyjnej, która kupiła wierzytelności pewnej
firmy telekomunikacyjnej. Wynikało z niego, że nie opłaciłem noty
księgowej tej firmy opiewającej na opłatę karną (wysoką!) za to, że
rzekomo nie oddałem przy rozwiązywaniu umowy z firmą telekomunikacyjną
zewnętrznego modemu, a także (grosze) nie opłaciłem noty odsetkowej za 3
opóźnione płatności abonamentu.
Pomijając już to, że oba te zobowiązanie były ponad 2-letnie, a więc
objęte przedawnieniem, to nigdy tych dokumentów nie otrzymałem (wysłane
były na nieaktualny adres) a przede wszystkim żadnego modemu z tej
firmy nigdy nie otrzymałem, bo o to nie występowałem,- modem miałem własny.
Te wszystkie okoliczności szczegółowo opisałem w skutecznym sprzeciwie
od nakazu zapłaty, dodatkowo powołałem się na przedawnienie i na wszelki
wypadek wyciągnąłem z owej firmy telekomunikacyjnej dokumentację dot.
tego modemu, z której jednoznacznie wynikało, iż modem ten wydano
nieznanej mi osobie o całkowicie nieznanym mi nazwisku (podpis
czytelny). Byłem pewien, ze to zamknie sprawę, bo okoliczności były wg
mnie jednoznaczne.
Tymczasem po ponad roku firma złożyła ponownie pozew do SR, wydelegowała
adwokata, którego zresztą na rozprawie ośmieszyłem. Sąd w całości
oddalił pozew i tylko żałuję, że nie mogłem wymyslec jakiś kosztów, aby
mi je przyznał za zawracanie głowy;-)
W opisanej sytuacji jedyna rzecz jest dla mnie niejasna,- PO CO!! firma
zajmowała sobie czas, płaciła wpisowe za pozwy, a potem koszty sadowe,
skoro sprawa powinna być dla fachowca jednoznacznie beznadziejna, a po
moim sprzeciwie od nakazu zapłaty wiedzieli już, że mam argumenty i nie
jestem nieświadomą babcią, którą zastraszą. Po co kierowali sprawę do
sądu powszechnego, nie mając ani dowodów, ani argumentów??