eGospodarka.pl
eGospodarka.pl poleca

eGospodarka.plPrawoGrupypl.soc.prawowypowiedzenie umowy o prace,urlop i weksleRe: wypowiedzenie umowy o prace,urlop i weksle
  • Data: 2006-06-03 18:21:39
    Temat: Re: wypowiedzenie umowy o prace,urlop i weksle
    Od: Johnson <j...@n...pl> szukaj wiadomości tego autora
    [ pokaż wszystkie nagłówki ]

    Jotte napisał(a):

    >
    >> Prawo pracy nie wyłącza możliwości zaciagnięcia przez pracownika
    >> zobowiązania wekslowego
    > Wątkoczyńca nie przedstawia tego jako możliwość, lecz jako wymóg.
    >

    Może to być wymóg. Nie ma przymusu zawierania umowy o pracę z każdym. Ja
    jako pracodawca mogę postawić taki warunek zawarcia umowy o pracę.


    > No ale on żąda weksla na określona kwotę, a nie in blanco.

    Wątpie czy żądanie obejmuje konkretną kwotę - autor pewnie jest
    nieprecyzjny. To byłoby niedopuszczlane.
    Pewnie chodzi o weksel in blanco z deklaracją wekslowa do 50000 zł.


    > Chciałem poczytać,

    1998.03.18 wyrok SN I PKN 436/97 OSNP 1999/4/126

    1. Abstrakcyjny charakter zobowiązania z weksla in blanco nie zwalnia
    sądu pracy z obowiązku ustalenia, czy i w jakim zakresie pracownik
    ponosi odpowiedzialność za szkodę powstałą w powierzonym mu mieniu, a w
    konsekwencji czy wypełnienie weksla jest zgodne z deklaracją wekslową.}
    2. ...

    Przewodniczący SSN: Kazimierz Jaśkowski,
    Sędziowie SN: Barbara Wagner (sprawozdawca), Andrzej Wasilewski.

    Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 18 marca 1998 r. sprawy z powództwa
    Gminnej Spółdzielni "S.Ch." w M. przeciwko Janinie D. i Janinie K. o
    zapłatę, na skutek kasacji pozwanych od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu
    Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Przemyślu z dnia 22 listopada 1996 r.
    [...]
    uchylił zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu
    Rejonowego-Sądu Pracy w Przemyślu z dnia 28 czerwca 1996 r. [...],
    zniósł postępowanie przed Sądami obu instancji i sprawę przekazał Sądowi
    Rejonowemu w Przemyślu do ponownego rozpoznania.

    Gminna Spółdzielnia "S.Ch." w M., przedkładając weksel wystawiony przez
    Janinę D. a poręczony przez Janinę K. i Marię T., wnosiła o wydanie
    przeciwko pozwanym nakazu zapłaty oraz orzeczenie, by zapłaciły one
    powodowi solidarnie kwotę 9.892,12 zł równowartość niedoboru
    stwierdzonego w sklepie, w którym wystawczyni weksla była zatrudniona na
    stanowisku kierowniczki.
    Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Przemyślu nakazem zapłaty z dnia 8 lutego 1996
    r. [...] nakazał pozwanym Janinie D., Janinie K. i Marii T. aby
    zapłaciły solidarnie Gminnej Spółdzielni "S.Ch." w M. żądaną kwotę z
    ustawowymi odsetkami od dnia 20 października 1995 r., a nadto tytułem
    opłaty skarbowej - 15 zł, wynagrodzenia adwokackiego - 976 zł oraz
    kosztów sądowych - 198 zł.
    Pozwane wniosły przeciwko temu nakazowi zarzuty wnioskując o jego
    uchylenie. Podniosły, że przekazanie Janinie D. sklepu w T. było
    nieprawidłowe a wyliczenie zdawczo-odbiorczej inwentaryzacji zostało
    dokonane niewłaściwie. Ponadto Janina K. i Maria T. twierdziły, że
    niedoborem zostały obciążone bezpodstawnie, albowiem ich poręczenie
    obejmowało wyłącznie czas zatrudnienia Janiny D. na stanowisku
    kierowniczki sklepu wielobranżowego "W." w M.
    W piśmie procesowym z dnia 15 marca 1996 r. Maria T. cofnęła zarzuty.
    Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Przemyślu wyrokiem z dnia 28 czerwca 1996 r.
    [...] utrzymał w mocy nakaz zapłaty w odniesieniu do pozwanych Janiny D.
    i Janiny K., nie obciążając ich kosztami opłaty od zarzutów. Sąd
    ustalił, że Janina D. była zatrudniona u strony pozwanej od 24 stycznia
    1984 r. do 10 października 1995 r. W okresie od 4 maja do 31
    października 1994 r. pełniła obowiązki kierowniczki sklepu "W." w M., a
    od 19 grudnia 1994 r. sklepu w T. Sklep w T. przejęła na podstawie
    inwentaryzacji zdawczo-odbiorczej z dnia 19 grudnia 1994 r., nie wnosząc
    zastrzeżeń do sposobu jej przeprowadzenia i wyliczenia mienia.
    Inwentaryzacja zdawczo-odbiorcza z dnia 27 września 1995 r. wykazała
    niedobór w wysokości 11.926 zł. Celem zabezpieczenia ewentualnych
    roszczeń Gminnej Spółdzielni "S.Ch." Janina D. złożyła weksel in blanco
    poręczony przez pozostałe pozwane wraz z deklaracją wekslową z dnia 12
    lipca 1994 r. Pozwane wezwane do dobrowolnego wykupienia weksla,
    dokumentu tego nie wykupiły. Janina D. uregulowała dobrowolnie część
    zadłużenia. W ocenie Sądu zarzuty są nietrafne. Zakres odpowiedzialności
    dłużników wekslowych jest określony przez treść dokumentu. Poręczenie
    wekslowe jest ważne. Z treści deklaracji wekslowej wynika, że
    zobowiązanie zostało przyjęte przez pozwane na okres pełnienia przez
    wystawcę weksla funkcji kierownika sklepu u strony pozwanej. Weksel
    został wypełniony zgodnie z treścią dołączonej deklaracji wekslowej a
    jego prawdziwość nie budzi wątpliwości. Mienie zostało powierzone
    Janinie D. prawidłowo. Pozwana nie zgłaszała zastrzeżeń do sposobu jego
    zabezpieczenia. Powyższe uzasadnia wydanie nakazu zapłaty na podstawie
    art. 486 § 1 KPC.
    Janina D. oraz Janina K. zaskarżyły ten wyrok rewizją (nazwaną
    apelacją). Podnosząc zarzuty sprzeczności istotnych ustaleń Sądu z
    treścią zebranego materiału oraz niewyjaśnienia wszystkich istotnych
    okoliczności faktycznych sprawy wniosły o jego zmianę i uchylenie nakazu
    zapłaty oraz oddalenie powództwa. Janina D. twierdziła, że wystawiła
    weksel in blanco w związku z zatrudnieniem jej w sklepie "W." w M.
    Pomimo podjęcia pracy na tym stanowisku w dniu 4 maja 1994 r. deklarację
    wekslową złożyła dopiero 12 lipca, bo wcześniej nie mogła znaleźć
    poręczycieli. Wywodziła, że nie uzyskałaby poręczenia weksla w związku z
    zatrudnieniem w T., gdyż sklep ten znany był z trudnych warunków. Po
    zakończeniu pracy na stanowisku kierowniczki sklepu "W." w M. zarówno
    ona jak i pozostałe pozwane były informowane przez pracowników
    księgowości strony powodowej o wygaśnięciu zobowiązania z weksla. Od 31
    października do 19 grudnia 1994 r. Janina D. była zatrudniona w piekarni
    na stanowisku niezwiązanym z odpowiedzialnością materialną. Skarżące
    kwestionowały nadto wysokość kwoty niedoboru. Ich zdaniem, strona
    powodowa przyczyniła się do jego powstania nie reagując na stwierdzone w
    księgowości nieprawidłowości w raportach i rozliczeniach bieżących,
    przeprowadzając inwentaryzację dopiero po 9 miesiącach zatrudnienia
    Janiny D. w T., nie realizując zapowiedzi pomocy. Sklep nie był
    dostatecznie zabezpieczony przed dostępem osób postronnych.
    Inwentaryzację przeprowadzono z uchybieniami.
    Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Przemyślu wyrokiem
    z dnia 22 listopada 1996 r. [...] oddalił rewizję, nie obciążając
    pozwanych kosztami postępowania. Sąd uznał za prawidłowe ustalenia
    stanowiące faktyczną podstawę rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonym
    wyroku oraz w pełni podzielił ich prawną ocenę i kwalifikację. "Jedynym
    ograniczeniem jakie weksel posiada jest pełnienie przez pozwaną Janinę
    D. funkcji kierownika sklepu w Spółdzielni GS "S.Ch." w M., weksel nie
    zawiera natomiast żadnego ograniczenia dotyczącego miejsca wykonywania
    tej funkcji. Po zakończeniu pracy w M. poręczyciele nie cofnęli
    poręczenia, co automatycznie spowodowało ich dalszą odpowiedzialność
    wekslową, gdyż ani cel określony w wekslu, ani pracodawca nie ulegli
    zmianie. Pozwana nie wnosiła zastrzeżeń do sposobu przeprowadzenia
    inwentaryzacji zdawczo-odbiorczej oraz nie zgłaszała żądań dotyczących
    przeprowadzenia wcześniejszej inwentaryzacji i dodatkowego
    zabezpieczenia sklepu. Należy w tej sytuacji przyjąć, że stwierdzony
    niedobór obciąża ją w całości.
    Janina D. zaskarżyła powyższy wyrok kasacją i wskazując jako jej
    podstawy naruszenie prawa materialnego, a to art. 31 i art. 47 ustawy z
    dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe (Dz. U. R.P. Nr 37, poz. 282)
    oraz naruszenie przepisów postępowania, a w szczególności art. 486 § 1
    KPC "przez wydanie nakazu zapłaty na podstawie weksla, którego treść w
    świetle zarzutów strony pozwanej nasuwa wątpliwości", wniosła o jego
    uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej
    instancji lub uchylenie nakazu zapłaty przeciwko stronie pozwanej.
    Wywodziła, że weksel dotyczył zatrudnienia jej na stanowisku
    kierowniczki sklepu w M. Przed podjęciem pracy w T. nie składała żadnego
    poręczenia wekslowego. Ocena ważności weksla nie może ograniczyć się
    wyłącznie do strony formalnej, lecz winna obejmować rzeczywistą wolę
    pozwanych przy wystawianiu weksla i składaniu wymaganych poręczeń. Sąd
    nie badał treści weksla w części określającej wysokość należności.
    Pozwana pozbawiona została możliwości wykazania, że nie ponosi winy za
    powstały niedobór oraz stopnia przyczynienia się strony powodowej do
    powstania szkody.

    Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
    Trafne są uwagi Sądów obu instancji co do swoistości i rygoryzmu
    zobowiązania wekslowego, którego treść ustala się na podstawie treści
    weksla (uchwała powiększonego składu SN z dnia 29 czerwca 1995 r., III
    CZP 66/95, OSP 1966 z. 2). Jednak do badania treści - wykładni -
    oświadczeń woli zawartych w poręczeniu wekslowym, które jest wiążącą
    strony umową (art. 876 § 1 KC), ma zastosowanie art. 65 § 2 KC (por.
    wyrok SN z dnia 8 maja 1997 r., II CKN 158/97, OSP 1998 z. 1, poz. 4, z
    aprobującą glosą A. Szpunara). Cel wystawienia przez Janinę D. weksla in
    blanco jest jasny - zabezpieczenie roszczeń odszkodowawczych pracodawcy
    z tytułu ewentualnego niedoboru powstałego w powierzonym jej mieniu.
    Jaki był jednak zgodny zamiar stron co do zakresu odpowiedzialności
    wekslowej wystawcy weksla i poręczycieli? Okoliczności tej Sądy nie
    wyjaśniły dostatecznie.
    W wyroku z dnia 3 czerwca 1969 r., III PRN 35/69 (OSNCP 1970 z. 3, poz.
    47), Sąd Najwyższy wyraził pogląd, który skład orzekający w niniejszej
    sprawie podziela, że "Deklaracja wekslowa stwierdzająca wyrażenie zgody
    na uzupełnienie weksla in blanco do oznaczonej w niej wysokości w
    związku z niewyliczeniem się kierownika sklepu, będącego wystawcą weksla
    in blanco, z towarów przyjętych przez niego do sklepu, dotyczy tylko
    tego sklepu, którego kierownictwo powierzono wystawcy weksla na
    podstawie umowy obowiązującej w chwili udzielenia zabezpieczenia
    wekslowego, chyba że w treści tej deklaracji wekslowej wyraźnie objęto
    odpowiedzialnością wekslową także wyrównanie niedoboru, jaki wynikł w
    innej placówce po przeniesieniu do niej wystawcy weksla za jego zgodą".
    Takie stanowisko prezentowane jest również w literaturze (por. S.
    Garlicki, M. Piekarski, A. Stelmachowski, Odpowiedzialność cywilna za
    niedobory, Wydawnictwo Prawnicze Warszawa 1970, s. 242-243, 247).
    Pozwane podnosiły we wszystkich fazach postępowania zarzuty dotyczące
    czasu trwania ich zobowiązania wekslowego. Kwestionowały zasadność
    ustalenia, że wystawienie weksla i poręczenie obejmowało zatrudnienie
    Janiny D. na stanowisku kierowniczym innym niż kierownik sklepu "W." w
    M. Wskazywały na brak ciągłości pełnienia przez wystawcę weksla funkcji
    kierowniczki sklepu, a nawet zatrudnienia na stanowisku związanym z
    odpowiedzialnością materialną. Twierdziły, że po podjęciu przez Janinę
    D. pracy w piekarni zostały poinformowane przez pracownice księgowości
    strony powodowej o wygaśnięciu ich zobowiązania wekslowego. Janina D.
    zeznała, że miała kłopoty ze znalezieniem poręczycieli i dlatego, pomimo
    rozpoczęcia pracy w sklepie "W." w M. na początku maja 1994 r.,
    deklarację wekslową złożyła dopiero 12 lipca 1994 r. Janina K. i Maria
    T. twierdziły, że znając bardzo trudne warunki pracy w T. nie
    poręczyłyby weksla wystawionego na zabezpieczenie niedoboru w tym
    sklepie. Rozpoznając sprawę ponownie, Sąd winien, w celu ustalenia
    treści zobowiązania wekslowego pozwanych, dokonać wykładni oświadczeń
    woli stron, badając przede wszystkim jaki był ich zgodny zamiar (art. 65
    § 2 KC).
    Zobowiązanie wekslowe ma charakter abstrakcyjny. Nie można jednak,
    zwłaszcza w stosunkach pracy, bezwarunkowej odpowiedzialności wekslowej
    odrywać od ustawowego zakresu odpowiedzialności materialnej pracownika
    za szkodę powstałą w powierzonym mu mieniu. Suma wekslowa na jaką został
    wypełniony weksel przez wierzyciela - pracodawcę powinna odpowiadać
    wysokości niedoboru, za który odpowiada dłużnik - pracownik. Sąd winien
    zatem badać prawidłowość wypełnienia weksla w tej części, a zatem i
    wyliczenia niedoboru. Powinien także, na zarzut dłużników wekslowych,
    wyjaśnić okoliczności jego powstania w aspekcie ewentualnego
    przyczynienia się pracodawcy lub innej osoby do powstania lub
    zwiększenia szkody (art. 117 KP w związku z art. 127 KP), mimo, że
    odpowiedzialność z weksla nie jest odpowiedzialnością z tytułu
    niewykonania lub nienależytego wykonania umowy o pracę. Pozwane
    podnosiły zarzuty co do prawidłowego powierzenia mienia i
    niedostatecznego jego zabezpieczenia. Wskazywały na bardzo trudne
    warunki pracy, częste niedobory, dostępność dla osób postronnych
    magazynu i pomieszczenia sklepowego. W mieniu powierzanym Janinie D.
    nigdy wcześniej nie stwierdzano niedoboru. W tych okolicznościach
    konieczne było szczególnie wnikliwe wyjaśnienie zasadności zarzutów.
    Poprzestanie na stwierdzeniu, że zabezpieczenie mienia było odpowiednie,
    gdyż zmieniona została kłódka od drzwi wejściowych z zewnątrz, a pozwana
    nie zgłaszała zastrzeżeń co do sposobu zabezpieczenia sklepu nie jest
    wystarczające.


    --
    @ Johnson

    --- za treść postu nie odpowiadam
    "Błąd jest przywilejem filozofów, tylko głupcy nie mylą się nigdy."

Podziel się

Poleć ten post znajomemu poleć

Wydrukuj ten post drukuj


Następne wpisy z tego wątku

Najnowsze wątki z tej grupy


Najnowsze wątki

Szukaj w grupach

Eksperci egospodarka.pl

1 1 1