Icek wrote:
> Sędzia do oskarżonego:
> - Czy przyznaje się pan do winy?
> - Nie, wysoki sądzie. Mowa mego obrońcy i zeznania świadków przekonały mnie,
> że jestem niewinny

Jako, że o przyznanie oskarżony jest pytany na otwarciu sprawy a nie
przed zamknięciem to w II PRL wygląda to raczej tak:
- Jestem niewinny, nic takiego nie zrobiłem!
- Dobra, dobra, zaraz czegoś poszukamy. Jak nie jedno to może coś innego
znajdziemy.

W II PRL wielu sędziów czuje się niczym sędziowie stalinowscy, którzy
mają współdziałać z prokuratorem "w celu obiektywnego ustalenia winy
oskarżonego".


mi, który został nieprawomocnie przez arogancką mendę z fioletowym
żabotem skazany nieprawomocnie z naruszeniem prawa, za co ma nadzieję
dostała wytyk.