W dniu 07.01.2021 o 14:15, Liwiusz pisze:
>
> Z tego, co słyszałem, to kolekcjonerskie dowody bardzo dobrze udają
> prawdziwe. Zatem z tym zwalaniem winy na pracownika, albo na operatora,
> bym uważał. Jeśli już, to na państwo, które wydaje łatwe do podrobienia
> dowody.

Toteż nie o to chodzi, by zwalać winę na kogokolwiek. Nie chodzi mi o
ściganie karne, bo u by trzeba winę określonej osobie dowieść. Chodzi mi
o winę na zasadzie ryzyka. Umowa mówi, że kartę (duplikat) mogę dostać
ja, a nie osoba do mnie podobna, czy z dokumentem na moje nazwisko.

Teraz decyzja należy do operatora jak to zrobić, by się zabezpieczyć
przed powiedzmy kolekcjonerskim dowodem. Jak to zrobi? No musi jakoś
wyrównoważyć, by z jednej strony było to funkcjonalne, a z drugiej
bezpieczne. Mam świadomość, że żadne rozwiązanie 100% gwarancji nie da,
ale uważam, że SMS na starą kartę z jednej strony podniósł by
bezpieczeństwo, a z drugiej nie jest jakąś technologią kosmicznie drogą.

Teraz mi przyszło do głowy, że tam powinien być numer przedstawiciela,
który wydaje kartę. Jeśli nawet przedstawiciel - bo nie ma w zakresie
obowiązku łapania przestępcy - nie zatrzyma stojącego przed nim, to może
zaalarmować ochronę, Policję, zabezpieczyć monitoring, zapamiętać, do
jakiego samochodu sprawca wsiadł. Inaczej to wygląda, jak miesiąc
później przychodzi marudzący policjant i wypytuje.
>
> Plus jeszcze takie przemyślenie - jednym z powodów karalności za
> fałszerstwa jest właśnie to, że fałszerstwo wyrządza szkodę, również
> osobie, której dowód sfałszowano. Nie zawsze zatem daje do podstawę do
> żądania odszkodowania od kogoś innego, jak fałszerz (posługujący się
> fałszywym dowodem). Jeśli by przyjąć, że w tym przypadku istnieje
> roszczenie o odszkodowanie na rzecz klienta, to by znaczyło, że to
> fałszerstwo nie przyniosło żadnej szkody (klient dostał odszkodowanie od
> operatora, operator od pośrednika, pośrednik od pracownika, a pracownik,
> jak tu dość błędnie raczej zauważono, jest temu wszystkiemu winny, bo
> nie dopełnił i nie dozauważył :)

Dokąd właściciel rachunku bankowego pozostawał sam ze swoim problemem,
jak mu ktoś przełamał zabezpieczenia, to banki twierdziły, ze nie da się
nic zrobić. To przecież klient nie uważał. Jak nagle sądy zaczęły
zwracać uwagę na to, że to bank jest profesjonalistą i ma to jakoś
zaradzić, to się okazało, że może jednak da się jakieś dwustopniowe
logowania wprowadzić, czy śledzić te transakcje.

Zresztą przyszedł mi kolejny pomysł. W momencie, gdy zgłasza się do nas
klient i twierdzi, że mu skradziono kartę (albo ją zgubił), powiedzmy
przez kolejne 7 dni wysyłamy na dawny IMSI te same SMS, co na nowy.
Można przelogować starą kartę wymuszając wpisanie PIN-u, by do złodzieja
te dane nie docierały. Zakładam, że PIN, to takie minimalne zabezpieczenie.


--
Robert Tomasik