Dnia Tue, 21 Aug 2007 20:14:14 +0200, Robert Tomasik napisał(a)
w:<news:fafab4$amd$1@nemesis.news.tpi.pl>:

> No! W kilku znanych mi wypadkach dziecko poddane wzmożonemu nadzorowi po
> prostu zaczęło unikać danego nauczyciela

Tylko jeżeli nauczyciel jest niesprawiedliwy, złośliwy, czy himeryczny. Ja
piszę o żelaznej konsekwencji w wykonaniu nauczyciela profesjonalisty.
Dziecko wie, że nauczycielowi na nim zależy i nie chodzi tu o proste
pokazanie "władza rządzi", o demonstrację siły. Naprawdę nie wierzysz, że
są nauczyciel potrafiący utemperować ucznia samym spojrzeniem? Myślisz, że
tak od pierwszej chwili, czy tez muszą parę razy pokazać młodym
prowokatorom, kto w klasie rządzi? I nikt ich nie unika, wręcz przeciwnie.

> W innych po prostu uczeń ma nauczyciela w de..., a na koniec zdaje egzamin
> komisyjny. I go zdaje, bo dyrektor szkoły woli się pozbyć jak najszybciej
> problemu ze szkoły.

Nie jest to takie proste, jak piszesz, bo przewodniczącym komisji i autorem
wszystkich pytań jest nauczyciel uczący - to tak na marginesie.
Co ważniejsze jednak - stereotypowo idziesz w kierunku sytuacji, w której
występuje konflikt między uczniem a nauczycielem. Jednym nauczycielem.
Tymczasem chodzi o dramatyczne problemy stwarzane przez uczniów
odmawiających praktycznie w ogóle podporządkowania się szkolnym normom.
Tacy uczniowie nie stwarzają problemów w relacjach z jednym nauczycielem,
lecz ze wszystkimi, są agresywni wobec kolegów, popełniają wybryki
chuligańskie zakłócające spokój i porządek publiczny w szkole, nie mają
uwewnętrznionych podstawowych norm.

Jeżeli tylko ja nie mogę się dogadać z dzieckiem czy z klasą, szukam winy w
sobie, szukam innego podejścia. Jeżeli natomiast podobne problemy mają inni
dorośli - przyczyny trzeba szukać nie w nauczycielu, ale w uczniu.
To tak dla przypomnienia, żebyśmy pamiętali, o jakim zjawisku mówimy.

> Ocena z kluczowych przedmiotów i tak głownie zależy od wyniku egzaminu państwowego,

> a nie ocen stawianych przez nauczyciela.

Nie jest to prawda, świadectwo bardzo się liczy.

> Teraz nauczyciel musi stosować różne zabiegi, by łaskawie dziecko w ogóle
> zechciało zainteresować się tym, co on mówi.

Uważam, że podstawą powodzenia wszelkich zabiegów metodycznych jest mądra
dyscyplina na zajęciach. Ja wyznaję taką filozofię: jestem w stanie zrobić
wszystko ze swojej strony, żeby lekcja była interesująca i co
najważniejsze pożyteczna. Ale najważniejszym obowiązkiem ucznia jest ze
mną w tym zakresie aktywnie współdziałać, współpracować w osiąganiu celów
lekcji. Ten obowiązek będę od każdego ucznia egzekwować do bólu niemalże,
angażując w razie potrzeby wszystkie siły i cały mój autorytet.
Odrzucam z założenia sformułowania typu "żeby dziecko łaskawie chciało".
Uczeń nie jest księżniczką na ziarnku grochu i łaski mi nie robi, że
pracuje na lekcji. To jego powinność.

> O jakichkolwiek wymaganiach można mówić od poziomu liceum, gdzie krnąbrnego
> ucznia można relegować ze szkoły.

Nie zgadzam się. Możliwość relegowania ucznia, szczególnie właśnie w
podstawówce czy gimnazjum (bo to małe dzieci są), nie jest mi niezbędna,
żeby wyegzekwować od niego pracę na moich lekcjach.

--
Quid leges sine moribus?