Liwiusz pisze:

>>> Ot, taka doręczycielokracja. Decyzja doręczyciela ważniejsza od decyzji
>>> sędziego, który jest nią związany (może niekoniecznie związany, ale
>>> zwykle bierze ją za prawdziwą - często niesłusznie).
>>
>> Z drugiej strony - jak to sobie wyobrażasz inaczej? ;)
>
> Może jacyś woźni sądowi ;)

Hmm... W sumie dobrze kombinujesz. Gdzieś chyba nawet coś takiego
ruszyło z uwagi na... cięcie kosztów (poczta za droga).

Tylko nie pamiętam, czy to był sąd czy urząd.

Z drugiej strony - jak proponowałbyś rozwiązać problem cwaniaczka, co
zwyczajnie unika takiego urzędnika?

>>>> Z własnego doświadczenia: druga strona olała/przegapiła wezwanie, wyrok
>>>> zapadł, uprawomocnił się, komornik zajął i dopiero wtedy zaczęli się
>>>> odwoływać. Ale było już za późno i sąd wszelkie ich odwołania
>>>> odrzucał z
>>>> przyczyn formalnych. I mieli kilkanaście tysięcy "w plecy".
>>> Czyli z jakich przyczyn? Czy dlatego, że uwierzyła doręczycielowi, iż
>>> awizował i nikt nie odebrał?
>>
>> Z powodu upłynięcia terminów i żadnych przesłanek do ich przywrócenia.
>
> Albo list wcale nie był awizowany (albo awiza ginęły)...

Mocno wątpię. Firma w centrum Warszawy - i to nie jednoosobowa.

>> Przy czym o ile pamiętam było odebranie a nie tylko "nie podjęte w
>> terminie". W każdym razie były dwa posiedzenia i na żadnym druga strona
>> się nie pojawiła.
>
> No to jest sytuacja poza omawianym tematem. Kiedyś sąsiad-wariat

Zależy który aspekt tego tematu masz na myśli ;)

Zwracałem tez uwagę na pilnowanie ewentualnej korespondencji z sądu.

> kradł, czy nawet tylko wyrzucał z głupoty moje listy ze skrzynki. Wiele
> skrzynek było (przed euroskrzynkami) zupełnie niezabezpieczonych (stare,
> zepsute zamki), awiza mogły w ogóle nie docierać do adresatów, i w tym
> wszystkim jeszcze ta fikcja doręczenia... br!

Jak dla mnie ukoronowaniem problemów takiej sytuacji jest sprawa
rozwodowa, kiedy skłóceni nadal mieszkają pod jednym adresem. Tutaj
zlikwidowanie "prawidłowego zawiadomienia" przy niepodjęciu w terminie
nie rozwiązałoby problemu (strona odbiera wezwanie drugiej strony i
je... "gubi"). Musiałby być dodatkowy wymóg "do rąk własnych" i
konieczność legitymowania odbiorcy.

>> Mam wrażenie, że byli tak przekonani o swojej racji iż uznali, że sam
>> sprzeciw od nakazu wystarczy i stawianie się na rozprawach będzie stratą
>> czasu.
>
> Tak zwykle jest, skoro zarzuty się przedstawia w sprzeciwie, to po co
> jeszcze zawracać dupę sędziemu? Chyba że sprawa jest faktycznie zawiła.
> Niemniej jednak warto choć przeglądać akta, co się w sprawie dzieje po
> rozprawie, jeśli już nie chce się przychodzić na terminy.

Ano. Plus podejrzewam, że olewanie wezwań robi złe wrażenie na jaśnie
oświeconym sądzie ;)