Użytkownik "Konlin" <k...@p...pl> napisał w wiadomości
news:auq344$lhc$1@news.tpi.pl...
> Witam
> Niedlugo bede oddawal monitor z tytulu rekojmi i mam w zwiazku z tym trzy
> pytania:
> 1) Czy w przypadku zwrotu gotowki powinienem dostac tyle ile zaplacilem
czy
> tyle, ile wynosi obecna cena tego towaru? Jesli to drugie, to co sie
dzieje
> w przypadku, gdy towar ten jest niedostepny i w zwiazku z tym niemozliwe
> jest podanie ceny nowego egzemplarza?

IMHO tyle ile płaciłeś

> 2) Kto powinien poniesc koszty transportu ode mnie do siedziby sprzedawcy?
> Sprzet wazy ok. 25 kg a cos mi sie kolacze ze jesli waga wynosci powyzej
10
> kg to sprzedawca musi go dostarczyc i odebrac na swoj koszt. Nie wiem
tylko
> czy nie dotyczylo to gwarancji

teoretycznie sprzedawca ale wytłumacz mu to ;-)

> 3) Gdzie mozna poczytac o tym, co sie zmieni w nowym roku? Bo slyszalem ze
> rekojmia zostanie zniesiona. Co bedzie w zamian?

Dz.U.02.141.1176

USTAWA

z dnia 27 lipca 2002 r.

o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu
cywilnego.

(Dz. U. z dnia 5 września 2002 r.)

Rozdział 1

Sprzedaż konsumencka

Art. 1. 1. Ustawę stosuje się do dokonywanej w zakresie działalności
przedsiębiorstwa sprzedaży rzeczy ruchomej osobie fizycznej, która nabywa tę
rzecz w celu niezwiązanym z działalnością zawodową lub gospodarczą (towar
konsumpcyjny).

2. Ustawy nie stosuje się do sprzedaży energii elektrycznej, jak również do
gazu i wody, chyba że są sprzedawane w ograniczonej ilości lub w określonej
objętości.

3. Ustawy nie stosuje się do sprzedaży egzekucyjnej oraz sprzedaży
dokonywanej w postępowaniu upadłościowym albo innym postępowaniu sądowym.

4. Do sprzedaży konsumenckiej nie stosuje się przepisów art. 556-581 ustawy
z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z 1971
r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r. Nr 11, poz. 81, Nr
19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz. 242, z 1985 r. Nr 22,
poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, Nr 55, poz. 321
i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr 115, poz. 496, z 1993 r.
Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85, poz. 388 i Nr 105, poz.
509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114, poz. 542, Nr 139, poz. 646
i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr 115, poz. 741, Nr 117,
poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 117, poz. 758,
z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz. 271, Nr 74, poz. 855 i 857,
Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r. Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz.
733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638 oraz z 2002 r. Nr 113, poz. 984).

Art. 2. 1. Sprzedawca jest obowiązany podać do wiadomości kupującego cenę
oferowanego towaru konsumpcyjnego oraz jego cenę jednostkową (cenę za
jednostkę miary), chyba że wyrażają się one tą samą kwotą. Przy sprzedaży
towaru konsumpcyjnego oferowanego luzem jest wymagane podanie jedynie ceny
jednostkowej. Taki sam sposób podawania cen powinien być stosowany w
reklamie.

2. Przy sprzedaży na raty, na przedpłaty, na zamówienie, według wzoru lub na
próbę oraz sprzedaży za cenę powyżej dwóch tysięcy złotych sprzedawca jest
obowiązany potwierdzić na piśmie wszystkie istotne postanowienia zawartej
umowy.

3. W pozostałych przypadkach, na żądanie kupującego, sprzedawca wydaje
pisemne potwierdzenie zawarcia umowy, zawierające oznaczenie sprzedawcy z
jego adresem, datę sprzedaży oraz określenie towaru konsumpcyjnego, jego
ilość i cenę.

Art. 3. 1. Sprzedawca dokonujący sprzedaży w Rzeczypospolitej Polskiej jest
obowiązany udzielić kupującemu jasnych, zrozumiałych i niewprowadzających w
błąd informacji w języku polskim, wystarczających do prawidłowego i pełnego
korzystania ze sprzedanego towaru konsumpcyjnego. W szczególności należy
podać: nazwę towaru, określenie producenta lub importera i kraj pochodzenia
towaru, znak bezpieczeństwa i znak zgodności wymagane przez odrębne
przepisy, informacje o dopuszczeniu do obrotu w Rzeczypospolitej Polskiej
oraz, stosownie do rodzaju towaru, określenie jego energochłonności, a także
inne dane wskazane w odrębnych przepisach.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1, powinny znajdować się na towarze
konsumpcyjnym lub być z nim trwale połączone, w przypadku gdy towar jest
sprzedawany w opakowaniu jednostkowym lub w zestawie. W pozostałych
przypadkach sprzedawca jest obowiązany umieścić w miejscu sprzedaży towaru
informację, która może zostać ograniczona do nazwy towaru i jego głównej
cechy użytkowej oraz wskazania producenta lub importera i kraju pochodzenia
towaru.

3. Sprzedawca jest obowiązany zapewnić w miejscu sprzedaży odpowiednie
warunki techniczno-organizacyjne umożliwiające dokonanie wyboru towaru
konsumpcyjnego i sprawdzenie jego jakości, kompletności oraz funkcjonowania
głównych mechanizmów i podstawowych podzespołów.

4. Na żądanie kupującego sprzedawca jest obowiązany wyjaśnić znaczenie
poszczególnych postanowień umowy.

5. Sprzedawca jest obowiązany wydać kupującemu wraz z towarem konsumpcyjnym
wszystkie elementy jego wyposażenia oraz sporządzone w języku polskim
instrukcje obsługi, konserwacji i inne dokumenty wymagane przez odrębne
przepisy.

Art. 4. 1. Sprzedawca odpowiada wobec kupującego, jeżeli towar konsumpcyjny
w chwili jego wydania jest niezgodny z umową; w przypadku stwierdzenia
niezgodności przed upływem sześciu miesięcy od wydania towaru domniemywa
się, że istniała ona w chwili wydania.

2. W przypadku indywidualnego uzgadniania właściwości towaru konsumpcyjnego
domniemywa się, że jest on zgodny z umową, jeżeli odpowiada podanemu przez
sprzedawcę opisowi lub ma cechy okazanej kupującemu próbki albo wzoru, a
także gdy nadaje się do celu określonego przez kupującego przy zawarciu
umowy, chyba że sprzedawca zgłosił zastrzeżenia co do takiego przeznaczenia
towaru.

3. W przypadkach nieobjętych ust. 2 domniemywa się, że towar konsumpcyjny
jest zgodny z umową, jeżeli nadaje się do celu, do jakiego tego rodzaju
towar jest zwykle używany, oraz gdy jego właściwości odpowiadają
właściwościom cechującym towar tego rodzaju. Takie samo domniemanie
przyjmuje się, gdy towar odpowiada oczekiwaniom dotyczącym towaru tego
rodzaju, opartym na składanych publicznie zapewnieniach sprzedawcy,
producenta lub jego przedstawiciela; w szczególności uwzględnia się
zapewnienia, wyrażone w oznakowaniu towaru lub reklamie, odnoszące się do
właściwości towaru, w tym także terminu, w jakim towar ma je zachować.

4. Na równi z zapewnieniem producenta traktuje się zapewnienie osoby, która
wprowadza towar konsumpcyjny do obrotu krajowego w zakresie działalności
swojego przedsiębiorstwa, oraz osoby, która podaje się za producenta przez
umieszczenie na towarze swojej nazwy, znaku towarowego lub innego oznaczenia
odróżniającego.

Art. 5. Sprzedawca nie jest związany zapewnieniem, o którym mowa w art. 4,
jeżeli wykazał, że zapewnienia tego nie znał ani, oceniając rozsądnie, znać
nie mógł albo że nie mogło ono mieć wpływu na decyzję kupującego o zawarciu
umowy, albo też że jego treść sprostowano przed zawarciem umowy.

Art. 6. Za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową uważa się również
nieprawidłowość w jego zamontowaniu i uruchomieniu, jeżeli czynności te
zostały wykonane w ramach umowy sprzedaży przez sprzedawcę lub przez osobę,
za którą ponosi on odpowiedzialność, albo przez kupującego według instrukcji
otrzymanej przy sprzedaży.

Art. 7. Sprzedawca nie odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z
umową, gdy kupujący o tej niezgodności wiedział lub, oceniając rozsądnie,
powinien był wiedzieć. To samo odnosi się do niezgodności, która wynikła z
przyczyny tkwiącej w materiale dostarczonym przez kupującego.

Art. 8. 1. Jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może
żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę
albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub
wymagają nadmiernych kosztów. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia
się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień stwierdzonej
niezgodności, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie naraziłby
kupującego inny sposób zaspokojenia.

2. Nieodpłatność naprawy i wymiany w rozumieniu ust. 1 oznacza, że
sprzedawca ma również obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez
kupującego, w szczególności kosztów demontażu, dostarczenia, robocizny,
materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia.

3. Jeżeli sprzedawca, który otrzymał od kupującego żądanie określone w ust.
1, nie ustosunkował się do tego żądania w terminie 14 dni, uważa się, że
uznał je za uzasadnione.

4. Jeżeli kupujący, z przyczyn określonych w ust. 1, nie może żądać naprawy
ani wymiany albo jeżeli sprzedawca nie zdoła uczynić zadość takiemu żądaniu
w odpowiednim czasie lub gdy naprawa albo wymiana narażałaby kupującego na
znaczne niedogodności, ma on prawo domagać się stosownego obniżenia ceny
albo odstąpić od umowy; od umowy nie może odstąpić, gdy niezgodność towaru
konsumpcyjnego z umową jest nieistotna. Przy określaniu odpowiedniego czasu
naprawy lub wymiany uwzględnia się rodzaj towaru i cel jego nabycia.

Art. 9. 1. Kupujący traci uprawnienia przewidziane w art. 8, jeżeli przed
upływem dwóch miesięcy od stwierdzenia niezgodności towaru konsumpcyjnego z
umową nie zawiadomi o tym sprzedawcy. Do zachowania terminu wystarczy
wysłanie zawiadomienia przed jego upływem.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw rolnictwa po zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów określi, w drodze rozporządzenia, dla towarów
żywnościowych krótsze terminy zawiadomienia, mając na względzie trwałość
tych towarów.

Art. 10. 1. Sprzedawca odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z
umową jedynie w przypadku jej stwierdzenia przed upływem dwóch lat od
wydania tego towaru kupującemu; termin ten biegnie na nowo w razie wymiany
towaru. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest rzecz używana, strony mogą ten
termin skrócić, jednakże nie poniżej jednego roku.

2. Roszczenia kupującego określone w art. 8 przedawniają się z upływem roku
od stwierdzenia przez kupującego niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową;
przedawnienie nie może się skończyć przed upływem terminu określonego w ust.
1. W takim samym terminie wygasa uprawnienie do odstąpienia od umowy.

3. Zawiadomienie sprzedawcy o niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową
przerywa bieg przedawnienia. Przedawnienie nie biegnie w czasie wykonywania
naprawy lub wymiany oraz prowadzenia przez strony, nie dłużej jednak niż
przez trzy miesiące, rokowań w celu ugodowego załatwienia sprawy.

4. Upływ powyższych terminów nie wyłącza wykonania uprawnień wynikających z
niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową, jeżeli sprzedawca w chwili
zawarcia umowy wiedział o niezgodności i nie zwrócił na to uwagi kupującego.

Art. 11. Uprawnień unormowanych w niniejszej ustawie nie można wyłączyć ani
ograniczyć w drodze umowy zawartej przed zawiadomieniem sprzedawcy o
niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową. W szczególności nie można tego
dokonać przez oświadczenie kupującego, że wie o wszelkich niezgodnościach
towaru z umową, lub przez wybór prawa obcego.

Art. 12. 1. W przypadku zaspokojenia roszczeń wynikających z niezgodności
towaru konsumpcyjnego z umową sprzedawca może dochodzić odszkodowania od
któregokolwiek z poprzednich sprzedawców, jeżeli wskutek jego działania lub
zaniechania towar był niezgodny z umową sprzedaży konsumenckiej. Do
odpowiedzialności odszkodowawczej stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego o
skutkach niewykonania zobowiązań.

2. Roszczenie zwrotne przewidziane w ust. 1 przedawnia się z upływem sześciu
miesięcy; staje się wymagalne z chwilą zaspokojenia kupującego, nie później
jednak niż w dniu, w którym sprzedawca obowiązany był to uczynić.

Art. 13. 1. Udzielenie kupującemu gwarancji następuje bez odrębnej opłaty
przez oświadczenie gwaranta, zamieszczone w dokumencie gwarancyjnym lub
reklamie, odnoszących się do towaru konsumpcyjnego; określa ono obowiązki
gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy właściwość sprzedanego
towaru nie odpowiada właściwości wskazanej w tym oświadczeniu. Nie uważa się
za gwarancję oświadczenia, które nie kształtuje obowiązków gwaranta.

2. Sprzedawca udzielający gwarancji wydaje kupującemu wraz z towarem
dokument gwarancyjny; powinien także sprawdzić zgodność znajdujących się na
towarze oznaczeń z danymi zawartymi w dokumencie gwarancyjnym oraz stan
plomb i innych umieszczonych na towarze zabezpieczeń.

3. Oświadczenie gwarancyjne powinno być sformułowane zgodnie z wymaganiami
określonymi w art. 3 ust. 1 zdanie pierwsze. Jednakże uchybienie tym
wymaganiom pozostaje bez wpływu na ważność gwarancji i nie pozbawia
kupującego wynikających z niej uprawnień.

4. W dokumencie gwarancyjnym należy zamieścić podstawowe dane potrzebne do
dochodzenia roszczeń z gwarancji, w tym w szczególności nazwę i adres
gwaranta lub jego przedstawiciela w Rzeczypospolitej Polskiej, czas trwania
i terytorialny zasięg ochrony gwarancyjnej. Ponadto powinno być w nim
zawarte stwierdzenie, że gwarancja na sprzedany towar konsumpcyjny nie
wyłącza, nie ogranicza ani nie zawiesza uprawnień kupującego wynikających z
niezgodności towaru z umową.

Rozdział 2

Zmiany w przepisach obowiązujących i przepis końcowy

Art. 14. W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr
16, poz. 93, z 1971 r. Nr 27, poz. 252, z 1976 r. Nr 19, poz. 122, z 1982 r.
Nr 11, poz. 81, Nr 19, poz. 147 i Nr 30, poz. 210, z 1984 r. Nr 45, poz.
242, z 1985 r. Nr 22, poz. 99, z 1989 r. Nr 3, poz. 11, z 1990 r. Nr 34,
poz. 198, Nr 55, poz. 321 i Nr 79, poz. 464, z 1991 r. Nr 107, poz. 464 i Nr
115, poz. 496, z 1993 r. Nr 17, poz. 78, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, Nr 85,
poz. 388 i Nr 105, poz. 509, z 1995 r. Nr 83, poz. 417, z 1996 r. Nr 114,
poz. 542, Nr 139, poz. 646 i Nr 149, poz. 703, z 1997 r. Nr 43, poz. 272, Nr
115, poz. 741, Nr 117, poz. 751 i Nr 157, poz. 1040, z 1998 r. Nr 106, poz.
668 i Nr 117, poz. 758, z 1999 r. Nr 52, poz. 532, z 2000 r. Nr 22, poz.
271, Nr 74, poz. 855 i 857, Nr 88, poz. 983 i Nr 114, poz. 1191, z 2001 r.
Nr 11, poz. 91, Nr 71, poz. 733, Nr 130, poz. 1450 i Nr 145, poz. 1638 oraz
z 2002 r. Nr 113, poz. 984) wprowadza się następujące zmiany:

1) po art. 535 dodaje się art. 5351 w brzmieniu:

"Art. 5351. Przepisy niniejszego działu stosuje się do sprzedaży
konsumenckiej w takim zakresie, w jakim sprzedaż ta nie jest uregulowana
odrębnymi przepisami.";

2) skreśla się art. 5551;

3) po art. 605 dodaje się art. 6051 w brzmieniu:

"Art. 6051. Jeżeli umowa dostawy jest zawierana w zakresie działalności
przedsiębiorstwa dostawcy, a odbiorcą jest osoba fizyczna, która nabywa
rzeczy w celu niezwiązanym z jej działalnością gospodarczą ani zawodową, do
umowy tej stosuje się przepisy o sprzedaży konsumenckiej.";

4) po art. 627 dodaje się art. 6271 w brzmieniu:

"Art. 6271. Do umowy zawartej, w zakresie działalności przedsiębiorstwa
przyjmującego zamówienie, z osobą fizyczną, która zamawia dzieło, będące
rzeczą ruchomą, w celu niezwiązanym z jej działalnością gospodarczą ani
zawodową, stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży konsumenckiej.";

5) po art. 770 dodaje się art. 7701 w brzmieniu:

"Art. 7701. Do umowy sprzedaży rzeczy ruchomej, zawartej przez komisanta z
osobą fizyczną, która nabywa rzecz w celu niezwiązanym z jej działalnością
gospodarczą ani zawodową, stosuje się przepisy o sprzedaży konsumenckiej."

Art. 15. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2003 r.