On 29 Gru, 12:54, "Icek" <i...@d...pl> wrote:
> > A tak z praktycznego punktu widzenia: znaczna część obrotu
> > konsumenckiego nadal krąży metodą "książeczkową" opłacaną na poczcie.
> > Więc tu wiarygodność weryfikacji lezy po stronie wierzyciela - źle
> > napisał - nie dostanie kasy. Natomiast w przypadku przelewów w ramach
> > obrotu gospodarczego, to można oczekiwać minimum staranności, prawda?
>
> 1. "dane podobne" oznacza, ze dane sa rozne. Jak opiszesz podobienstwo tak
> aby dawalo ono pewnosc, ze dane sa podobne ?
>

Ale tu nie rozbija sie sprawa o dane podobne czy dane identyczne. Na
orzeszki pistacjowe za bardzo patrzycie na to technicznie.

Wyrok nie oznacza koniecznosci weryfikacji identycznosci danych. Nie
oznacza tez ze dane musza byc podobne w jakims stopniu.

Wyrok oznacza, ze bank odpowiada jesli pieniadze nie trafia tam gdzie,
zgodnie z wola nadawcy i trescia stosunku prawnego, powinny trafic.

Bank nie ma weryfikowac sposobu zapisu danych.

Bank odpowiada jesli wysylamy kase do Jozefa Ekierki a kasa trafi do
Zuzanny Byk. Niezaleznie czy to wyniknie z pomylki w zapisie rachunku
[praktycznie niemozliwe bo trzeba by sie pomylic w kilku cyfrach NRB
tak zeby pomylony numer spelnial wymogi NRB] czy dzialan osob trzecich
[jak falszerstwo dokumentow].

Pytacie jak to technicznie robic?

A jakos sie to robi przy przelewach duzych i miedzynarodowych. Przy
elixirze sobie glowy raczej nikt nie zawraca z uwagi na bardzo,
bardzo, bardzo [i powtarzam] bardzo znikome koszty zaniechania
weryfikacji wobec wysokich kosztow wprowadzenia odpowiednich rozwiazan
technicznych.

Takie przypadki jak ten, o ktorym mowa w orzeczeniu, mozna w naszej
bankowosci policzyc na palach jednego bankowca. Wiec po co te sceny z
waszej strony? Mowimy tu doslownie o kilku incydentach rocznie i to
incydentach natury kryminalnej. Bo jesli ktos sie pomyli, bo jest
gapa, to [nie]szczesliwy odbiorca kase oddaje, bo musi [jak nie to
bank go sobie zwindykuje].