Użytkownik "SzalonyKapelusznik" <s...@g...com> napisał w
wiadomości
news:b636e4e3-0da4-4d78-b150-efe238327390@d31g2000vb
m.googlegroups.com...

> Niektorzy nie chca zeby ich dzieci byly indoktrynowane na lekcach
> wychowania seksualnego a niektorzy nie chca zeby byly indoktrynowane
> przez facetow w sukienkach.

I jestem w stanie jak najbardziej zaakceptować Twój punkt widzenia. Z tym,
że w praktyce doznajemy pewnych ograniczeń wynikających takich, a nie
innych przepisów prawa. W mojej ocenie sądowemu zakazowi w takiej postaci,
w jakiej postulujecie stoi na przeszkodzie zapis art. 5 Konkordatu, który
brzmi: "Przestrzegając prawa do wolności religijnej, Państwo zapewnia
Kościołowi Katolickiemu, bez względu na obrządek, swobodne i publiczne
pełnienie jego misji, łącznie z wykonywaniem jurysdykcji oraz zarządzaniem
i administrowaniem jego sprawami na podstawie prawa kanonicznego." Kościół
zawsze będzie podnosił, że nauczanie wiernych (a więc i dzieci) stanowi
jego misję. Przeciwny dowód uważam za trudny do przeprowadzenia. Zwłaszcza
w Polsce, gdzie z dużą dozą prawdopodobieństwa można założyć, że orzekać
będzie osoba wyznania katolickiego.

Zakładając, że przynależność dziecka do jakiegokolwiek kościoła uznamy za
sprawę istotną, to stosownie do art. 97§1 kro decyzje tę powinni podjąć
rodzice wspólnie, a w razie braku porozumienia sąd rodzinny. Ewentualne
zakazy czy nakazy ze strony sadu musiałyby wynikać z art. 109 kro, a tam
mowa o "zagrożeniu dobra dziecka", co automatycznie wraca nas do
poprzedniego akapitu i narzuca konieczność wykazania naruszenia prawnie
chronionych interesów dziecka.

Stanowisko Kościoła Katolickiego w powyższej materii - moim zdaniem -
reprezentują zapisy Prawa Kanonicznego, które są cokolwiek sprzeczne w tej
dziedzinie z kro. Z zapisu kan. 868 wynika, że do "godziwego" ochrzczenia
dziecka wystarczy zgoda jednego z rodziców, opiekuna, a w razie
niebezpieczeństwa śmierci dziecka, zgoda taka nie jest w ogóle potrzebna. W
wypadku pozostałych sakramentów prawo kościelne odwołuje się już do woli
samego wiernego. Wobec zapisów konkordatu o uznaniu przez RP prawa
kanonicznego, czy nam się to podoba, czy nie, to taki mamy obowiązujący w
Polsce stan prawny. A zatem wygląda na to, ze Kościół nie uważa decyzji o
chrzcie za "sprawę istotną" z punktu widzenia prawa cywilnego. Pewnie można
by niezły doktorat teraz prasnąć na ten temat, ale nie czuję się na siłach.

Prywatnie uważam, że zawsze przenoszenie zagadnień wiary na prawo świeckie
powoduje wiele złego. Tego się nie da w żaden sposób powiązać zgodnie z
wolą wszystkich - bo nie ma tu jednomyślności - a jak wszystkich nie
zadowolimy, to zawsze ktoś będzie stał na stanowisku, ze narzucono mu w tej
delikatnej materii wolę większości, co narusza jego prawa. I trudno takim
osobom odmówić racji.