On 2021-10-03, Robert Tomasik <r...@g...pl> wrote:
> W dniu 03.10.2021 o 01:57, Marcin Debowski pisze:
>> Ale przyjmijmy, że tak. Jaka jest odpowiedzialność takiego żołnierza,
>> służącego w oddziałem prowadzącym eksterminacje, ale nie biorącym w niej
>> bezpośredniego udziału?
>
> Pewnie to silnie zależy od tego, kto go będzie sądził. Weź pod uwagę,
> jakie były rozbieżności w orzecznictwie były choćby w takiej Polsce. Te
> same czyny były albo zbrodniami, albo przejawami skrajnego bohaterstwa.
>
> Jeśli chodzi o II WS, to Niemców osądzono za ludobójstwo, a takiego
> Stalina nigdy - choć wielkiej różnicy nie było. Generalnie, to silnie
> zależy od tego, kto wygrał.
>
> Dlatego przeważnie warto kierować się po prostu zasadami etyki, a nie
> lokalnymi interpretacjami prawa.

Tu jest więcej:
https://www.rp.pl/spoleczenstwo/art18972401-rusza-je
den-z-ostatnich-procesow-za-zbrodnie-nazistowskie
"Do pracy w obozie zgłosiła się sama w wieku 18 lat. Była wtedy
członkinią cywilnych struktur SS. Pochodziła z Kalthof (po wojnie
Kałdowo) w pobliżu Malborka."
[..]
"W procesach zbrodniarzy najczęściej argumentowano, że wypełniali
rozkazy i za ich niewykonanie groziły konsekwencje.
- To nieprawda. Można było wnioskować bez żadnych konsekwencji
o przeniesienie, najczęściej na front. W czasie procesu strażnika w
Sttuthofie historycy wskazywali też przed sądem, że nie zarejestrowano
przypadku rozstrzelania czy pozbawiania życia w inny sposób służących w
obozach za prośbę o przeniesienie. W 14 przypadkach przeniesienia na
front, nie wrócił jeden tam skierowany"[..]

--
Marcin