W dniu środa, 1 sierpnia 2012 12:09:48 UTC+2 użytkownik SQLwiel napisał:
> [...]
> Ja - nie. Nie zrezygnowałbym z wyjazdu.

No i mamy różną empatię. I to do własnego dziecka.

> (To już zupełnie nie ma nic wspólnego z prawem)

Wiem. A właściwie dlaczego? Jeśli każemy za przemoc fizyczną i inna traumy?

> Popatrz na to od strony rodziców:

Czyli czyja trauma jest nieważna? Rodziców czy dziecka?
A nie powinno się na nią spojrzeć pod kątem kto sobie z nią poradzi?
Tylko dlatego, że dziecko nie potrafi opowiadać o swoich uczuciach mamy prawo
skazywać je na traumę? Bo przecież do jego płaczu jesteśmy przyzwyczajeni.

> Natężyliśmy się finansowo, żeby pojechać na wakacje. Dziecko i tak nic z
> tego nie "załapie", ale chcieliśmy jechać z dzieckiem.

Słuszna postawa. A dziecko "łapie" Wasz dobry nastój i czuje się bezpieczne w Waszej
obecności.

> A tu nagle na
> lotnisku "zonk". No to albo 6kPLN "w dupę", albo coś wymyślimy.

Różna jest cena nauki. Następnym razem 100 razy sprawdzimy wszystkie dokumenty
związane z wyjazdem. Wszak to należy do obowiązków rodziców.

> No to
> dzwonimy do cioci, żeby wzięła dziecko, a my polecimy. Ciocia
> potwierdza, ale coś-trzeba-zrobić na te kilka(dziesiąt) minut, bo
> samolot nie będzie czekał. No to prosimy miłą panią z lotniska, żeby
> chwilę dziecko potrzymała (pewno, czego nie widać na nagraniach, dajemy
> jej 50zł do garści).

Te działania są do przyjęcia przy załatwianiu opieki na 1-2 godz. Ale w tej
konkretnej sytuacji oceniam je jako nieodpowiedzialne, bo czyniące szkodę na psychice
dziecka.
A wyjazd na wycieczkę nie jest wyższą koniecznością usprawiedliwiającą takie
postępowanie.

> A teraz porównaj to z przypadkiem, (ja wiem, bo to przeżyłem) gdy w
> szpitalu oddaję 3-letnie dziecko na gastroskopię. Dostaję je po 2
> godzinach, rozhisteryzowane, płaczące, wysmarowane wazeliną, żeby nie
> było widać zaczerwienień i odgnieceń od pasków na rękach...

Nie można usprawiedliwiać jednej traumy drugą. Tym bardziej u dwóch różnych
osób. Trauma jest traumą i pozostawia ślady na psychice. Ważne jest tylko,
czy mamy wpływ na to by jej zapobiec. Albo przynajmniej ją zmniejszyć.
W Twoim przypadku można ją było zmniejszyć, gdybyś był obecny podczas badania.
Ale wtedy były takie czasy, że odczucia jednostki się nie liczyły.
Podobną traumę miało moje dziecko, gdy jako 6-cio miesięczne niemowlę, przez
tydzień był w szpitalu z ostrym rozpoznaniem zapalenia oskrzeli. A można go
było odwiedzać tylko w niedzielę przez 1 godz. I to na korytarzu przed
oddziałem. Jak mi podali sine dziecko (z zimna), z gilami aż po pępek, to przez
tę godzinę ryczałam razem z nim. On ryczy bo tłok i inne ryczące dzieci, a ja
z bezsilności i bólu, że tak cierpi. Nie zapomniałam też jego zachowania po
tym szpitalu - cały czas mnie się trzymał. Nawet do toalety nie mogłam iść bez
niego.

--
Pozdrawiam :)
JM
http://www.bykom-stop.avx.pl/index.html
Bezpieczny wolontariat (Nobel?): http://zwijaj.pl/