>
> Otóż to. Panowie tak tu pięknie piszą: niech się kobieta weźmie do pracy,
> przecież da się zarobić, niech lepiej organizuje swój czas, niech jedną
> ręką
> miesza zupę, drugą stuka w komputer, a trzecią sprawdza dziecku
> wypracowanie, itp, itd. A ja pytam, z jakiej racji ona ma nagle się tak
> sama szarpać, dwoić się i troić i próbować dobę wydłużyć, skoro to on
> rozwala małżeństwo? On wychodzi z tego wolny jak ptak i bogaty. Ona biedna
> i
> z dodatkowymi obowiązkami. Nie ze swojej winy.
> Uważacie, że to jest uczciwe?
> I druga sprawa.
> Ja też znam takie dzielne kobiety, które dały sobie wmówić, że od byłego
> męża i ojca ich dzieci nic m się nie należy, które same te dzieci
> wychowują,
> same na wszystko zarabiają, i ogólnie świetnie sobie radzą ze
> wszystkim....
> prócz dzieci. Bo niestety, fakt, że mama cały dzień pracuje, łapie prace
> zlecone, żeby tylko starczyło im do pierwszego, odbija się na wychowaniu.
> I
> zwykle są to kłopoty nieodwracalne. Tego czasu odebranego dziecku nie da
> się
> nadrobić. Akurat nie znam ani jednego samotnego ojca, ale wyobrażam sobie,
> że sytuacja jego dziecka wcale nie jest lepsza niż dziecka samotnej mamy.
> I żeby nie było - ja piszę o NAPRAWDĘ samotnych rodzicach, którzy nie mają
> tabuna babć, dziadków i ciotek do pomocy.

Pisalem juz o swojej sytuacji, samotnego ojca wychowujacego dziecko,
wlasnie bez zony, babc, dziadkow i nawet bez kochanki ani przyjaciolki i
przyjaciela tez.
Dalem rade i wcale nie narzekalem ani nikogo o zasilki i pomoc nie prosilem.
Bedac bez zony, na "karku" z dzieckiem uczylem sie gotowac, bo wczesniej nie
potrafilem.
W tym samym czasie potrafilem jeszcze finansowo wspomoc, matke mojego
dziecka,
swoja matke, tesciowa i wysylac od czasu do czasu podarunki do domu dziecka.
Jak sie chce, to mozna duzo.

veri