Użytkownik "Alek" :

> Jeżeli _jedynym_ dowodem są zeznania poszkodowanego to już są poważne
> wątpliwości. Jeżeli jest ponadto choć jeden dowód przeciw to wątpliwości
> jest aż nadto. A wątpliwości podobno powinny być rozstrzygane na korzyść
> oskarżonego. Podobno...

Wątpliwości, o któych mowa w art 5 par 2 kpk, nie dotyczą postępowania
dowodowego, oceny dowodów lecz stanu faktycznego. Pozwolę sobię przytoczyć
dwa orzeczenie SN dla wyjaśnienia tej kwestii:

2004.01.06 wyrok SN V KK 60/03 Prok.i Pr. 2004/5/2
Zasada in dubio pro reo nie ogranicza zasady swobody oceny dowodów. Jeżeli
zatem z materiału dowodowego wynikają różne wersje wydarzenia, to nie jest
to jeszcze równoznaczne z zaistnieniem nie dających się usunąć wątpliwości w
rozumieniu tego przepisu. W takim wypadku sąd jest zobowiązany do dokonania
ustaleń właśnie na podstawie swobodnej oceny dowodów. Dopiero wtedy, gdy po
wykorzystaniu wszelkich istniejących możliwości, wątpliwości nie zostaną
usunięte, należy je wytłumaczyć w sposób korzystny dla oskarżonego. Jeżeli
jednak sąd dokona stanowczych ustaleń, to w ogóle nie może zachodzić obraza
art. 5 § 2 k.p.k. - bo według tych ustaleń nie ma wątpliwości.

2003.09.19 wyrok SN V KK 230/02 Prok.i Pr. 2004/4/6
Zasada in dubio pro reo nie ogranicza utrzymanej w granicach racjonalności
swobody oceny dowodów. Nakaz zawarty w tym przepisie naruszony jest jedynie
wówczas, gdy sąd nabierze wątpliwości co do przebiegu zdarzenia i wobec
braku możliwości ich usunięcia, rozstrzygnie je na niekorzyść oskarżonego.
W procesie poszlakowym ustalenie faktu głównego (winy oskarżonego) jest
możliwe wtedy, gdy całokształt materiału dowodowego pozwala na stwierdzenie,
że inna interpretacja przyjętych faktów ubocznych poszlak nie jest możliwa.
Poszlaki należy uznać za niewystarczające do ustalenia faktu głównego, gdy
nie wyłączają one wszelkich rozsądnych wątpliwości w tym względzie, czyli
inaczej, gdy możliwa jest także inna, od zarzucanej oskarżonemu, wersja
wydarzeń.

pzdr.
Marek