Witam.
Szukam namiarów na orzeczenie SN (wiem, że jest takie bo kiedyś przypadkiem
się na nie natknęłam), którego jak na złość nie mogę "trafić".
Zapewne karniści znają na pamięć sygnaturę ;)
Wynika z niego, iż nie ma przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. jeżeli
pokrzywdzony świadomie niekorzystnie rozporządza mieniem, chociaż sprawca
nakłaniając go do zawarcia ryzykownej transakcji przedstawia okoliczności
obiektywnie nieprawdziwe, wprowadzając pokrzywdzonego tym samym w błąd co do
swojej wypłacalności.

--
Pozdrawiam,
Krystyna Borek

--> Odzyskaj swoje pieniądze --> http://rejestr.info <--

do góry

Krystyna Borek napisał(a):


> Wynika z niego, iż nie ma przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. jeżeli
> pokrzywdzony świadomie niekorzystnie rozporządza mieniem, chociaż sprawca
> nakłaniając go do zawarcia ryzykownej transakcji przedstawia okoliczności
> obiektywnie nieprawdziwe, wprowadzając pokrzywdzonego tym samym w błąd co do
> swojej wypłacalności.
>

To chyba wewnętrznie sprzeczne. Nie można mówić o świadomości
pokrzywdzonego, że niekorzystnie rozporządza mieniem, skoro pozostaje w
błędzie. Albo jest świadomy albo pozostaje w błędzie. Przynajmniej
wwedług mnie.


Ale zerknij: w wyrok SA w Katowicach II AKa 191/00 - Prokuratura i Prawo
2001/3/19 - mowa tam u ryzyku gospodarczym, jeśli o to chodzi.




--
@ Johnson
--- za treść postu nie odpowiadam

do góry

Użytkownik "Krystyna Borek" <k...@h...waw.pl> napisał w
wiadomości news:d8htc0$edo$9@news.onet.pl...

Uważam, ze trudno będzie znaleźć takie orzeczenie, albowiem raczej nie
jest to prawda. Skoro zdołamy dowieść, że sprawca celowo wprowadzał w
błąd pokrzywdzonego i doprowadził go tym do niekorzystnego
rozporządzenia mienie m, to zasadniczo wyczerpujemy znamiona
przestępstwa oszustwa. W praktyce najczęściej kłopot bywa z
udowodnieniem bądź to celowości działania sprawcy, który nie tyle
wprowadza w błąd kontrahenta, co po prostu przemilcza niektóre fakty i
utrzymuje później, że nie były istotne z punktu widzenia transakcji albo
były powszechnie znane. Czasem bywa kłopot z udowodnieniem, że pewne
fakty były znane już w chwili zawierania transakcji, czyli, że sprawca
powinien był zdawać sobie sprawę, że nie będzie w stanie wywiązać się z
umowy. I takie bywają kierunki obrony sprawców oszustw. Ale
zaproponowana przez Ciebie teza jest moim zdaniem niemal niemożliwa do
utrzymania przed sądem.

do góry

2004.03.10 wyrok SN II KK 381/03 Prok.i Pr. 2004/7-8/3


Korzyść majątkowa w rozumieniu art. 286 § 1 k.k. jest niewątpliwie pojęciem
szerszym niż przywłaszczenie, zagarnięcie mienia, stanowiące cel działania
sprawcy (animus rem sibi habendi). Dlatego też dla realizacji znamienia
działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, sprawca bynajmniej nie
musi dążyć do przywłaszczenia mienia stanowiącego przedmiot oszukańczych
zabiegów, wystarczy, że zamierza osiągnąć korzyść majątkową wynikającą z
niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez osobę czy inny podmiot
wprowadzone w błąd. (...)

Celem sprawcy jest skłonienie konkretnej osoby do rozporządzenia mieniem w
oparciu o uświadomiony i zarazem nieprawdziwy obraz rzeczywistości. Dla
uznania, iż mamy do czynienia z wprowadzeniem w błąd, wystarczające jest
każde, jakiekolwiek działanie, które może doprowadzić do powstania błędnego
wyobrażenia o rzeczywistości u osoby rozporządzającej mieniem. Wobec
powyższego stwierdzić należy, iż przedmiotem ochrony w ramach przepisu art.
286 § 1 k.k. jest nie tylko świadczenie majątkowe objęte ochroną prawną, ale
też każde inne - choćby spełnienie świadczenia przez osobę oszukiwaną
naruszało przepis ustawy karnej. Przepis art. 286 § 1 k.k. nie dzieli bowiem
oszustw na "lepsze" i "gorsze", a jedynie wskazuje na przesłanki, jakie
winny być spełnione, aby można było sprawcy przypisać czyn.

A może to ten wyrok?

Pozdrawiam

Michał

do góry

Johnson wrote:
> Krystyna Borek napisał(a):
>
>
>> Wynika z niego, iż nie ma przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. jeżeli
>> pokrzywdzony świadomie niekorzystnie rozporządza mieniem, chociaż
>> sprawca nakłaniając go do zawarcia ryzykownej transakcji przedstawia
>> okoliczności obiektywnie nieprawdziwe, wprowadzając pokrzywdzonego
>> tym samym w błąd co do swojej wypłacalności.
>>
>
> To chyba wewnętrznie sprzeczne. Nie można mówić o świadomości
> pokrzywdzonego, że niekorzystnie rozporządza mieniem, skoro pozostaje
> w błędzie. Albo jest świadomy albo pozostaje w błędzie. Przynajmniej
> wwedług mnie.

Nieprecyzyjnie się wyraziłam.
Chodzi tu o to, że pokrzywdzony ma wiedzę o niewypłacalności kontrahenta i
chociaż ten faktycznie obiektywnie wprowadza go w błąd co do swojej
wypłacalności, to pokrzywdzony rozporządza niekorzystnie mieniem ze
świadomością tego, że nie otrzyma zapłaty. Prowokuje niejako w ten sposób
zaistnienie znamienia przestępstwa z art. 286 kk (niekorzystne
rozporządzenie mieniem w celu osiągnięcia przez sprawcę korzyści
majątkowej).

Stan faktyczny jest taki:
Pokrzywdzony prowadzi własną działalność gospodarczą i jest członkiem
zarządu w spółce z o.o.
Sprawca jest kontrahentem obydwu podmiotów gospodarczych.
W związku z wcześniejszymi transakcjami toczy się postępowanie karne, gdzie
w zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa (tu akurat chodzi o
przywłaszczenie) pokrzywdzony pisze, iż sprawca jest niewypłacalny i załącza
postanowienie komornika o umorzeniu egzekucji w sprawie z wniosku jeszcze
innego wierzyciela.
Już po wszczęciu śledztwa sprawca zgłasza się do pokrzywdzonego, ale tym
razem jako członka zarządu spółki z o.o., i wprowadza go w błąd co do swojej
wypłacalności. Jak wynika z powyższego pokrzywdzony wie o tym, że jest
wprowadzany w błąd. Mimo wszystko niekorzystnie rozporządza mieniem
(sprzedaje rzeczy ruchome z odroczonym terminem płatności).
Jeszcze przed upływem terminu płatności denuncjuje przestępstwo z art. 286 §
1 k.k. na szkodę spółki.

> Ale zerknij: w wyrok SA w Katowicach II AKa 191/00 - Prokuratura i
> Prawo 2001/3/19 - mowa tam u ryzyku gospodarczym, jeśli o to chodzi.

Pośrednio ;)
W temacie jest jeszcze wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 20
kwietnia 2000 r. II AKa 71/00, OSA 2001/7-8 poz. 54 str. 54

--
Pozdrawiam,
Krystyna Borek

--> Odzyskaj swoje pieniądze --> http://rejestr.info <--

do góry

Robert Tomasik wrote:
> Użytkownik "Krystyna Borek" <k...@h...waw.pl> napisał w
> wiadomości news:d8htc0$edo$9@news.onet.pl...
>
> Uważam, ze trudno będzie znaleźć takie orzeczenie, albowiem raczej nie
> jest to prawda. Skoro zdołamy dowieść, że sprawca celowo wprowadzał w
> błąd pokrzywdzonego i doprowadził go tym do niekorzystnego
> rozporządzenia mienie m, to zasadniczo wyczerpujemy znamiona
> przestępstwa oszustwa.

Kwestią zasadniczą jest to, że na 100% niekorzystne rozporządzenie mieniem
nie było skutkiem wprowadzenia w błąd. Zajrzyj do mojej odpowiedzi na post
Johnson'a.

> W praktyce najczęściej kłopot bywa z
> udowodnieniem bądź to celowości działania sprawcy, który nie tyle
> wprowadza w błąd kontrahenta, co po prostu przemilcza niektóre fakty i
> utrzymuje później, że nie były istotne z punktu widzenia transakcji
> albo były powszechnie znane. Czasem bywa kłopot z udowodnieniem, że
> pewne fakty były znane już w chwili zawierania transakcji, czyli, że
> sprawca powinien był zdawać sobie sprawę, że nie będzie w stanie
> wywiązać się z umowy. I takie bywają kierunki obrony sprawców
> oszustw. Ale zaproponowana przez Ciebie teza jest moim zdaniem niemal
> niemożliwa do utrzymania przed sądem.

A jeśli pokrzywdzony mimo usilnych działań sprawcy nie zostaje wprowadzony w
błąd tylko pozoruje wprowadzenie w błąd? ;)
Nawet cel takiego pozorowania jest dość jasny ;)

--
Pozdrawiam,
Krystyna Borek

--> Odzyskaj swoje pieniądze --> http://rejestr.info <--

do góry

mecenas wrote:
> 2004.03.10 wyrok SN II KK 381/03 Prok.i Pr. 2004/7-8/3

> A może to ten wyrok?

Nie ten, ale dzięki :)

Znalazłam... chyba...
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 17 sierpnia 2000 r. II AKa
168/00, OSA 2001/7-8 poz. 51 str. 53, Monitor Prawniczy 2003/12 str. 567
"Nawet ustalenie, że przedstawione przez sprawcę osobie rozporządzającej
mieniem okoliczności były obiektywnie nieprawdziwe, samoistnie nie wystarcza
do przyjęcia, że sprawca działał w zamiarze oszukania. Dla przyjęcia zamiaru
konieczne jest ustalenie, że sprawca miał świadomość przekazywania osobie
rozporządzającej mieniem nieprawdziwych informacji i działał w celu
doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem dla osiągnięcia
korzyści majątkowej."

Dywagacje zawarte w uzasadnieniu popierają w sumie moją tezę...

--
Pozdrawiam,
Krystyna Borek

--> Odzyskaj swoje pieniądze --> http://rejestr.info <--

do góry

Użytkownik "Krystyna Borek" <k...@h...waw.pl> napisał w
wiadomości news:d8ia9j$a5r$2@news.onet.pl...

> Pokrzywdzony prowadzi własną działalność gospodarczą i jest członkiem
> zarządu w spółce z o.o.
> Sprawca jest kontrahentem obydwu podmiotów gospodarczych.
> W związku z wcześniejszymi transakcjami toczy się postępowanie karne,
gdzie
> w zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa (tu akurat chodzi o
> przywłaszczenie) pokrzywdzony pisze, iż sprawca jest niewypłacalny i
załącza
> postanowienie komornika o umorzeniu egzekucji w sprawie z wniosku
jeszcze
> innego wierzyciela.
> Już po wszczęciu śledztwa sprawca zgłasza się do pokrzywdzonego, ale
tym
> razem jako członka zarządu spółki z o.o., i wprowadza go w błąd co do
swojej
> wypłacalności. Jak wynika z powyższego pokrzywdzony wie o tym, że jest
> wprowadzany w błąd. Mimo wszystko niekorzystnie rozporządza mieniem
> (sprzedaje rzeczy ruchome z odroczonym terminem płatności).
> Jeszcze przed upływem terminu płatności denuncjuje przestępstwo z art.
286 §
> 1 k.k. na szkodę spółki.

Moim zdaniem fakt, że ktoś jest niewypłacalny pozostaje w luźnym związku
z tym, że w chwili zakupu nie miał zamiaru za zakupywany towar zapłacić.
Choc oczywiście rozsądny kontrahent powinien zastanowić się, czy wikłać
się w taką umowę. Dlatego, w tym wypadku przy okazji należało by
pokrzywdzonemu, który sprzedał towar jako prezes spółki z oo. postawić
zarzut działania na jej szkodę. Nie wydaje mi się trudne udowodnienie,
że powinien był przewidzieć kłopoty z uzyskaniem zapłaty. Pytanie, czy w
chwili sprzedaży był świadomy tego, że o tego samego kontrahenta chodzi,
czy może działał w warunkach mniej lub bardziej usprawiedliwionego
błędu? Skoro złożył zawiadomienie jeszcze przed upływem terminu
płatności, to wydaje się to sugerować, Że jednak działał świadomie. Może
w celu osiągnięcia jakiś sobie znanych celów (być może ściągnięcia na
kontrahenta ścigania karnego) świadomie zawarł ryzykowną dla spółki
umowę.

Natomiast z punktu widzenia odpowiedzialności niewypłacalnego
kontrahenta te rozważania mają moim zdaniem niewielkie znaczenie. Czy
krańcowa głupota pokrzywdzonego uzasadnianie popełniania na jego szkodę
przestępstwa? Moim zdaniem nie. Skoro kupujący nie miał możliwości
wywiązania się z umowy, to dopuszcza się tego oszustwa, choćby dowieść,
że pokrzywdzony powinien był się domyślać, że kłopoty będą. Być może
bezpodstawnie przypuszczał, ze jednak sprawca się jakoś z dołka
"wygrzebie" i pospłaca długi.

do góry

Użytkownik "Krystyna Borek" <k...@h...waw.pl> napisał w
wiadomości news:d8ia9m$a5r$5@news.onet.pl...

Wydaje mi się, ze w tym wyroku chodzi o inną sytuację. O sytuację, gdy
sprawca pozostaje w mniej lub bardziej usprawiedliwionym błędzie i
przekazuje fałszywe informacje kontrahentowi.

do góry

Krystyna Borek napisał(a):
>
> Nieprecyzyjnie się wyraziłam.
> Chodzi tu o to, że pokrzywdzony ma wiedzę o niewypłacalności kontrahenta i
> chociaż ten faktycznie obiektywnie wprowadza go w błąd co do swojej
> wypłacalności, to pokrzywdzony rozporządza niekorzystnie mieniem ze
> świadomością tego, że nie otrzyma zapłaty. Prowokuje niejako w ten sposób
> zaistnienie znamienia przestępstwa z art. 286 kk (niekorzystne
> rozporządzenie mieniem w celu osiągnięcia przez sprawcę korzyści
> majątkowej).
>

W takiej sytuacji nie ma znamienia wprowadzenia w błąd lub wykorzystania
błędu istniejącego, a więc nie ma mowy o przestępstwie oszustwa. To
oczywiste nawet bez żadnych orzeczeń SN.




--
@ Johnson

--- za treść postu nie odpowiadam
"Większość naszych błędów jest bardziej wybaczalna niż środki,
którymi staramy się je ukryć."

do góry