Użytkownik "Krystyna Borek" <k...@h...waw.pl> napisał w
wiadomości news:d8ia9j$a5r$2@news.onet.pl...

> Pokrzywdzony prowadzi własną działalność gospodarczą i jest członkiem
> zarządu w spółce z o.o.
> Sprawca jest kontrahentem obydwu podmiotów gospodarczych.
> W związku z wcześniejszymi transakcjami toczy się postępowanie karne,
gdzie
> w zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa (tu akurat chodzi o
> przywłaszczenie) pokrzywdzony pisze, iż sprawca jest niewypłacalny i
załącza
> postanowienie komornika o umorzeniu egzekucji w sprawie z wniosku
jeszcze
> innego wierzyciela.
> Już po wszczęciu śledztwa sprawca zgłasza się do pokrzywdzonego, ale
tym
> razem jako członka zarządu spółki z o.o., i wprowadza go w błąd co do
swojej
> wypłacalności. Jak wynika z powyższego pokrzywdzony wie o tym, że jest
> wprowadzany w błąd. Mimo wszystko niekorzystnie rozporządza mieniem
> (sprzedaje rzeczy ruchome z odroczonym terminem płatności).
> Jeszcze przed upływem terminu płatności denuncjuje przestępstwo z art.
286 §
> 1 k.k. na szkodę spółki.

Moim zdaniem fakt, że ktoś jest niewypłacalny pozostaje w luźnym związku
z tym, że w chwili zakupu nie miał zamiaru za zakupywany towar zapłacić.
Choc oczywiście rozsądny kontrahent powinien zastanowić się, czy wikłać
się w taką umowę. Dlatego, w tym wypadku przy okazji należało by
pokrzywdzonemu, który sprzedał towar jako prezes spółki z oo. postawić
zarzut działania na jej szkodę. Nie wydaje mi się trudne udowodnienie,
że powinien był przewidzieć kłopoty z uzyskaniem zapłaty. Pytanie, czy w
chwili sprzedaży był świadomy tego, że o tego samego kontrahenta chodzi,
czy może działał w warunkach mniej lub bardziej usprawiedliwionego
błędu? Skoro złożył zawiadomienie jeszcze przed upływem terminu
płatności, to wydaje się to sugerować, Że jednak działał świadomie. Może
w celu osiągnięcia jakiś sobie znanych celów (być może ściągnięcia na
kontrahenta ścigania karnego) świadomie zawarł ryzykowną dla spółki
umowę.

Natomiast z punktu widzenia odpowiedzialności niewypłacalnego
kontrahenta te rozważania mają moim zdaniem niewielkie znaczenie. Czy
krańcowa głupota pokrzywdzonego uzasadnianie popełniania na jego szkodę
przestępstwa? Moim zdaniem nie. Skoro kupujący nie miał możliwości
wywiązania się z umowy, to dopuszcza się tego oszustwa, choćby dowieść,
że pokrzywdzony powinien był się domyślać, że kłopoty będą. Być może
bezpodstawnie przypuszczał, ze jednak sprawca się jakoś z dołka
"wygrzebie" i pospłaca długi.