Rządowy projekt ustawy o odpadach

 

Art. 182. 1. Kto:
1)
poddaje odzyskowi takie rodzaje odpadów medycznych i odpadów
weterynaryjnych, których odzysk jest niedopuszczalny zgodnie z art. 94 ust. 1
lub
2)
unieszkodliwia odpady medyczne lub odpady weterynaryjne z naruszeniem
art. 95 ust. 2
podlega karze aresztu albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega kto, wbrew przepisowi art. 95 ust. 1, unieszkodliwia
zakaźne odpady medyczne lub zakaźne odpady weterynaryjne przez ich współspalanie.
Art. 183. Kto przekazuje komunalne osady ściekowe władającemu powierzchnią
ziemi, na której mają być stosowane niezgodnie z warunkiem, o którym mowa w art. 96 ust. 2
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 184. 1. Kto niezgodnie z warunkami określonymi w art. 96 ust. 4 lub wbrew
zakazom, o których mowa w art. 96 ust. 5 lub 10, stosuje komunalne osady ściekowe
podlega karze aresztu albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega wytwórca komunalnych osadów ściekowych, który
niezgodnie z art. 96 ust. 6 i 7, przed stosowaniem, nie poddaje badaniom komunalnych
osadów ściekowych oraz gruntów, na których osady te mają być stosowane albo nie
przekazuje wraz z komunalnymi osadami ściekowymi informacji o dawkach osadów oraz
wyników badań.
Art. 185. Kto będąc władającym powierzchnią ziemi, wbrew obowiązkowi, o którym
mowa w art. 96 ust. 8, nie przechowuje wyników badań lub informacji, o których mowa w art.
96 ust. 6 i 7
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 186. Kto, wbrew przepisowi art. 97, unieszkodliwia poprzez odprowadzanie do
morza, w tym lokowanie na dnie morza, odpady pochodzące z procesów wytwarzania
dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 187.1. Kto będąc zarządzającym składowiskiem odpadów przyjmuje do
składowania odpady, w stosunku do których:
1)
nie została sporządzona podstawowa charakterystyka odpadów, o której
mowa w art. 109 ust. 2, lub
2)
nie przeprowadzono testu zgodności, o którym mowa w art. 112 ust. 1, o ile
jest wymagany
podlega karze aresztu albo grzywny.
2. Tej samej karze podlega kto będąc zarządzającym składowiskiem odpadów nie
dopełnia ciążących na nim obowiązków w zakresie:
1)
dokonania weryfikacji, o której mowa w art. 113 ust. 2, lub
2)
pobierania
i
przechowywania
próbek
odpadów
dostarczonych
do
składowania na składowisko odpadów zgodnie z art. 114 ust. 1, lub
3)
ustalenia masy odpadów przyjmowanych do składowania, zgodnie z art. 118
pkt 1, lub
4)
sprawdzenia zgodności przyjmowanych odpadów z danymi zawartymi w
karcie przekazania odpadów lub dokumentach wymaganych przy
międzynarodowym przemieszczaniu odpadów, zgodnie z art. 118 pkt 2, lub
5)
odmowy przyjęcia odpadów do składowania na składowisku odpadów w
przypadkach, o których mowa w art. 119 ust. 1, lub
6)
zapewnienia selektywnego składowania odpadów, o którym mowa w art. 120

68
 
ust. 1, składowanych na składowisku odpadów, z uwzględnieniem warunku
określonego w art. 120 ust. 2, lub
7)
prowadzenia monitoringu składowiska odpadów, zgodnie z art. 123 ust. 4, lub
8)
przekazywania wyników monitoringu składowiska odpadów wojewódzkiemu
inspektorowi ochrony środowiska, zgodnie z art. 123 ust. 5, lub
9)
utrzymywania i prowadzenia składowiska odpadów w sposób zapewniający
właściwe funkcjonowanie urządzeń technicznych stanowiących wyposażenie
składowiska
odpadów
oraz
zachowanie
wymagań
sanitarnych,
bezpieczeństwa i higieny pracy, przeciwpożarowych, a także wymagań
ochrony środowiska, zgodnie z instrukcją prowadzenia składowiska odpadów
i decyzją zatwierdzającą tą instrukcję, zgodnie z art. 134 ust. 2, lub
10) powiadamiania
wojewódzkiego
inspektora
ochrony
środowiska
lub
państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego o stwierdzonych na
składowisku odpadów zmianach obserwowanych parametrów, zgodnie z art.
137, lub
11) przechowywania dokumentów, na podstawie których jest sporządzane
sprawozdanie o wytwarzanych odpadach i o gospodarowaniu odpadami do
czasu zamknięcia składowiska odpadów oraz przekazania tych dokumentów
następnemu zarządzającemu składowiskiem lub władającemu powierzchnią
ziemi, zgodnie z art. 78 ust. 2 i 3, lub
12) zaprzestania przyjmowania odpadów do składowania na składowisko
odpadów lub jego wydzielonej części w przypadku uzyskania zgody na
zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części, o której mowa
w art. 145 ust. 1, albo decyzji o zamknięciu składowiska odpadów lub jego
wydzielonej części, o której mowa w art. 147 ust. 3.
Art. 188. Kto nie zatrudnia, wbrew przepisom art. 131 i art. 155 ust. 2, na stanowisku
kierownika składowiska odpadów, spalarni odpadów lub współspalarni odpadów, osoby
posiadającej świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami,
odpowiednie do prowadzonego procesu unieszkodliwiania odpadów
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 189. Kto, wbrew przepisowi art. 154, termicznie przekształca odpady poza
spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów
podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 190. Kto będąc zarządzającym spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów:
1)
przyjmując odpady do ich termicznego przekształcenia, nie ustala masy
odpadów lub nie sprawdza zgodności przyjmowanych odpadów z
danymi zawartymi w dokumentach, o których mowa w art. 159 ust. 2 pkt
2, lub
2)
przyjmując odpady niebezpieczne do ich termicznego przekształcenia,
nie zapoznaje się z opisem odpadów lub nie pobiera, lub nie
przechowuje próbek tych odpadów, zgodnie z art. 159 ust. 3
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 191. Orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 170-190 następuje na
zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania
w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2008 r. Nr 133, poz. 848, z późn. zm.7)).

Administracyjne kary pieniężne:
Art. 192. 1. Administracyjną karę pieniężną wymierza się za:
1) zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż

69
 
niebezpieczne, o której mowa w art. 5, przez ich rozcieńczanie lub
mieszanie ze sobą, lub z innymi odpadami, substancjami lub
materiałami, prowadzące do obniżenia początkowego stężenia
substancji niebezpiecznych do poziomu niższego niż poziom
określający odpad jako niebezpieczny;
2) mieszanie odpadów niebezpiecznych różnych rodzajów, mieszanie
odpadów niebezpiecznych z odpadami innymi niż niebezpieczne lub
mieszanie odpadów niebezpiecznych z substancjami, materiałami lub
przedmiotami, w tym rozcieńczanie substancji, o którym mowa w art. 22
ust. 1, lub mieszanie tych odpadów, wbrew warunkom, o których mowa
w art. 22 ust. 2;
3) zbieranie odpadów wbrew zakazom, o których mowa w art. 24 ust. 2 i 3;
4) zbieranie odpadów lub przetwarzanie odpadów bez wymaganego
zezwolenia lub gospodarowanie odpadami niezgodnie z posiadanym
zezwoleniem na zbieranie odpadów, zezwoleniem na przetwarzanie
odpadów lub zezwoleniem na zbieranie i przetwarzanie odpadów, o
którym mowa w art. 41;
5) prowadzenie działalności w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1, bez
wymaganego wpisu do rejestru;
6) dokonanie zrzutu olejów odpadowych do wód, gleby lub ziemi, wbrew
zakazowi, o którym mowa w art. 93;
7) rozcieńczanie lub sporządzanie mieszanin odpadów ze sobą lub z innymi
substancjami lub przedmiotami, o którym mowa w art. 121 ust. 3;
8) wydobywanie odpadów, niezgodnie z przepisami, o których mowa w art.
142 ust. 2 i art. 143.
2.
Przepisów ust. 1 nie stosuje się w przypadku gdy za naruszenie może być
ustalona opłata karna podwyższona, o której mowa w art. 293 ustawy – Prawo ochrony
środowiska.
3.
Administracyjna kara pieniężna za naruszenia, o których mowa w ust. 1,
wynosi nie mniej niż 5 000 zł i nie może przekroczyć 5 000 000 zł.

Art. 193. Administracyjną karę pieniężną wymierza, w drodze decyzji,
wojewódzki inspektor ochrony środowiska właściwy ze względu na miejsce wytwarzania lub
gospodarowania odpadami.

Art. 194. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska stwierdza naruszenie w
szczególności na podstawie:
1)
kontroli, w tym dokonanych w ich trakcie pomiarów lub za pomocą innych
środków;
2)
pomiarów i badań prowadzonych przez podmiot obowiązany do takich
pomiarów i badań;
3)
zawiadomienia dokonanego odpowiednio przez marszałka województwa,
regionalnego dyrektora ochrony środowiska oraz ministra właściwego do
spraw środowiska.

Art. 195. W decyzji wymierzającej administracyjną karę pieniężną określa się:
1)
rodzaj naruszenia i dzień stwierdzenia naruszenia;
2)
wysokość administracyjnej kary pieniężnej.

Art. 196. 1. Przy ustalaniu wysokości administracyjnej kary pieniężnej
wojewódzki inspektor ochrony środowiska uwzględnia rodzaj naruszenia i jego wpływ na życie i
zdrowie ludzi oraz środowisko, okres trwania naruszenia i rozmiary prowadzonej działalności
oraz bierze pod uwagę społeczną szkodliwość czynu i wielkość zagrożenia.

70
 

2. Administracyjna kara pieniężna wymierzana po raz pierwszy nie może być
wyższa niż 5 000 zł.

3. W odniesieniu do naruszeń, o których mowa w art. 192 ust. 1, łączna
wysokość wymierzonych administracyjnych kar pieniężnych za to samo naruszenie, które
trwa nadal, mimo wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej, nie może przekroczyć
5 000 000 zł.
Art. 197. 1. Jeżeli podmiot , wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 76, nie składa
sprawozdania
podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości 500 zł.
2.
Administracyjną karę pieniężną wymierza wojewódzki inspektor ochrony
środowiska, właściwy ze względu na miejsce wytwarzania lub gospodarowania odpadami, w
drodze decyzji.
3.
W decyzji o wymierzeniu administracyjnej kary pieniężnej wojewódzki
inspektor ochrony środowiska określa termin przekazania sprawozdania, nie krótszy niż 14
dni, chyba że podmiot złożył sprawozdanie przed dniem wydania decyzji.
4.
W przypadku nieprzekazania sprawozdania w terminie określonym w
decyzji wydanej na podstawie ust. 3 podmiot
podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości 2.000 zł.
5.
Administracyjna kara pieniężna, o której mowa w ust. 4, może być
wymierzana wielokrotnie, z tym że łączna wysokość kar, o których mowa w ust. 1 i 4, za dany
rok kalendarzowy nie może przekroczyć 8500 zł.

Art. 198. 1. Administracyjną karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od
dnia, w którym decyzja o wymierzeniu administracyjnej kary pieniężnej stała się ostateczna, na
odrębny rachunek bankowy właściwego odpowiednio wojewódzkiego inspektora ochrony
środowiska.

2. Wpływy z administracyjnych kar pieniężnych wojewódzki inspektor ochrony
środowiska przekazuje na rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i
Gospodarki Wodnej w terminie do końca następnego miesiąca po upływie każdego kwartału.

Art. 199. W sprawach dotyczących administracyjnych kar pieniężnych stosuje się
odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z
tym że uprawnienia organu podatkowego przysługują wojewódzkiemu inspektorowi ochrony
środowiska.
1. Co
trzy
lata
państwa
N
-


ROZDZIAŁ VII
członkowskie
przekazują
Komisji
informacje
na
temat
wdrażania
niniejszej
dyrektywy,
w
postaci
PRZEPISY
sprawozdania sektorowego w formie
KOŃCOWE
elektronicznej.
Sprawozdanie
to
zawiera
również
informacje
o
Art. 37
gospodarowaniu olejami odpadowymi i
Sprawozdawczoś
o osiągniętym postępie w zakresie
ć i przegląd
realizacji
programów
zapobiegania
powstawaniu odpadów, a w stosownych
przypadkach
informacje
na
temat
środków przewidzianych w art. 8 w
sprawie
rozszerzonej
odpowiedzialności producenta.
Sprawozdanie
to
jest
sporządzane
na
podstawie

71
 
kwestionariusza lub wzoru ustalonego
przez Komisję zgodnie z procedurą
określoną w art. 6 dyrektywy Rady
91/692/EWG z dnia 23 grudnia 1991 r.
normalizującej
i
racjonalizującej
sprawozdania w sprawie wykonywania
niektórych dyrektyw odnoszących się
do środowiska(27). Sprawozdanie to jest
przedstawiane
Komisji
w
terminie
dziewięciu miesięcy od zakończenia
trzyletniego okresu, którego dotyczy.
2. Komisja
przesyła
kwestionariusz lub wzór do państw
członkowskich na sześć miesięcy przed
rozpoczęciem okresu, którego dotyczy
sprawozdanie sektorowe.
3. Komisja
publikuje
sprawozdanie
dotyczące
wdrażania
niniejszej
dyrektywy
w
terminie
dziewięciu miesięcy od daty otrzymania
sprawozdań sektorowych od państw
członkowskich zgodnie z ust. 1.
4. W pierwszym sprawozdaniu
sporządzonym do dnia 12 grudnia 2014
r. Komisja dokonuje przeglądu procesu
wdrażania niniejszej dyrektywy, w tym
przepisów dotyczących wydajności
energetycznej,
oraz
przedstawi
wniosek w sprawie jej zmiany, jeżeli jest
to stosowne. Sprawozdanie obejmuje
także
ocenę
obowiązujących
w
państwach członkowskich programów
zapobiegania powstawaniu odpadów,
celów i wskaźników zapobiegania oraz
ocenę możliwości wprowadzenia na
szczeblu wspólnotowym programów, w
tym
systemów
odpowiedzialności
producenta w przypadku konkretnych
strumieni odpadów, celów liczbowych,
wskaźników oraz środków związanych
z
recyklingiem
oraz
działaniami
nakierowanymi na odzysk materiałów i
energii, które mogą przyczynić się do
skuteczniejszego wypełniania celów
określonych w art. 1 i 4.

1. Komisja
może
opracować
N
-


Art. 38
wytyczne
do
interpretacji
definicji
odzysku i unieszkodliwiania.

72