Rządowy projekt ustawy o Służbie Więziennej

– zasady
użycia broni palnej przez funkcjonariuszy Służby Więziennej,
–
uprawnienia funkcjonariuszy Służby Więziennej.

4) rozdział 4 „Przetwarzanie informacji i danych osobowych niezbędnych do wykonywania
zadań przez Służbę Więzienną”, w którym określono sposób postępowania z danymi osobowymi
przetwarzanymi przez Służbę Więzienną.
5) rozdział 5 „Funkcjonariusze i pracownicy”, w którym określono:
– kto pełni służbę i jest zatrudniony w jednostkach organizacyjnych Służby Więziennej,
– uprawnienia i obowiązki pracowników Służby Więziennej,
– przełożonych funkcjonariuszy i pracowników Służby Więziennej,
– dokumenty funkcjonariusza Służby Więziennej.
6) rozdział 6 „Stosunek służbowy funkcjonariuszy”, w którym określono:
– wymagania, jakie powinna spełnić osoba ubiegająca się o przyjęcie do służby,
– procedurę poprzedzającą nawiązanie stosunku służbowego,
– formę nawiązania stosunku służbowego,
– cele służby przygotowawczej.
7) rozdział 7 „Stanowiska, stopnie Służby Więziennej i uposażenie funkcjonariuszy”,
w którym określono:
– podział stanowisk służbowych i stopni Służby Więziennej na odpowiednie korpusy,
– wymagania niezbędne do zajmowania określonych stanowisk służbowych,
– wymagania niezbędne do awansu w stopniu Służby Więziennej,
– rodzaje szkoleń prowadzonych w Służbie Więziennej,
– zasady dotyczące otrzymywanego przez funkcjonariuszy uposażenia zasadniczego oraz dodatków
do tego uposażenia.
8) rozdział 8 „Wyższe stanowiska kierownicze w Służbie Więziennej”. W rozdziale
określono:
– rodzaje wyższych stanowisk kierowniczych w Służbie Więziennej,
– sposób powołania i odwołania funkcjonariuszy zajmujących stanowiska kierownicze w Służbie
Więziennej,
4
– sytuację prawną funkcjonariuszy po odwołaniu ich z tych stanowisk,
– podległość służbową osób zajmujących wyższe stanowiska kierownicze w Służbie Więziennej.
9) rozdział 9 „Zmiana warunków pełnienia służby funkcjonariuszy”, w którym określono
nietypowe zmiany stosunku służbowego, tj.:
– przeniesienie funkcjonariusza do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej Służby
Więziennej,
– delegowanie funkcjonariusza do czasowego pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej
Służby Więziennej,
– powierzanie funkcjonariuszowi obowiązków na innym stanowisku służbowym,
– przenoszenie funkcjonariusza do dyspozycji,
– oddelegowanie funkcjonariusza do pełnienia służby poza Służbą Więzienną w kraju lub za
granicą,
– przenoszenie funkcjonariusza na niższe stanowisko służbowe,
– uprawnienia wyżej wymienionych funkcjonariuszy w zakresie otrzymywanego uposażenia oraz
innych świadczeń i należności.
10) rozdział 10 „Opiniowanie funkcjonariuszy”, w którym określono szczegółowe zasady
opiniowania funkcjonariusza.
11) rozdział 11 „Zawieszenie funkcjonariusza w czynnościach służbowych”, w którym
określono przesłanki do zawieszenia funkcjonariusza w czynnościach służbowych i jego
uprawnienia w zakresie wysokości otrzymywanego uposażenia.
12) rozdział 12 „Ustanie stosunku służbowego funkcjonariuszy”, w którym określono:
– obligatoryjne i fakultatywne przesłanki do zwolnienia funkcjonariusza ze służby,
– przesłanki do stwierdzenia wygaśnięcia stosunku służbowego,
– zasady zwrotu kosztów szkolenia przez zwalnianych funkcjonariuszy,
– świadczenia pieniężne związane z ustaniem stosunku służbowego,
– szczególne uprawnienia funkcjonariuszy – kobiet.
13) rozdział 13 „Zdrowie i bezpieczeństwo funkcjonariuszy w służbie”, w którym
określono:
5
– zasady ustalania zdolności fizycznej i psychicznej do służby,
– zadania jednostek służby medycyny pracy Służby Więziennej,
– zasady ustalania predyspozycji funkcjonariuszy do zajmowania określonych stanowisk
służbowych,
– kwestie związane z bezpieczeństwem i higieną służby,
– odszkodowania wypadkowe przysługujące funkcjonariuszom,
– inne świadczenia związane z ochroną zdrowia („urlop zdrowotny”, obóz kondycyjny, prawo do
wyżywienia podczas pełnienia służby w określonych warunkach).
14) rozdział 14 „Czas służby funkcjonariuszy”, w którym określono normy i rozkład czasu
służby, udzielanie czasu wolnego od służby i ekwiwalent pieniężny za wypracowane nadgodziny.
15) rozdział 15 „Urlopy i zwolnienia od zajęć służbowych funkcjonariuszy”, w którym
określono rodzaj i wymiar urlopów przysługujących funkcjonariuszom, a także zasady ich
udzielania oraz wypłatę ekwiwalentu za niewykorzystany urlop.
16) rozdział 16 „Umundurowanie i wyposażenie polowe funkcjonariuszy”, którym
określono uprawnienia mundurowe funkcjonariuszy i sposób ich realizacji.
17) rozdział 17 „Obowiązki i prawa funkcjonariuszy”, w którym określono między innymi:
– podejmowania zajęcia zarobkowego poza służbą,
– zasady przyznawania wyróżnień funkcjonariuszom.
18) rozdział 18 „Mieszkania funkcjonariuszy”, w którym zmodyfikowano w niewielkim
stopniu przepisy aktualnie obowiązujące w Służbie Więziennej.
19) rozdział 19 „ wiadczenia funkcjonariuszy”, w którym określono rodzaje świadczeń
pieniężnych i zasady ich przyznawania funkcjonariuszom, a także rodzaje i zasady przyznawania
funkcjonariuszom świadczeń socjalnych.
20) rozdział 20 „Rozpatrywanie sporów o roszczenia funkcjonariuszy ze stosunku
służbowego”, w którym określono:
– katalog spraw ze stosunku służbowego funkcjonariuszy i ich formę, w szczególności dokonano
podziału tych spraw na sprawy administracyjne i sprawy wynikające z podległości służbowej,
a także wskazano sposób dochodzenia roszczeń funkcjonariuszy wynikających ze stosunku
służbowego,
6
– zasady ponownego nawiązania stosunku służbowego z funkcjonariuszami, których stosunek
służbowy uprzednio ustał, a także zasady przyznawania odszkodowania za wadliwe zwolnienie ze
służby,
– zasady przywracania stopni Służby Więziennej,
– zasady związane z przedawnieniem roszczeń funkcjonariuszy,
– prawo funkcjonariusza do otrzymywania odsetek ustawowych za nieterminową wypłatę
uposażenia,
– zasady związane z dokonywaniem potrąceń z uposażenia funkcjonariuszy.
21) rozdział 21 „Odpowiedzialność dyscyplinarna funkcjonariuszy”, w którym określono
procedurę dyscyplinarną wobec funkcjonariuszy.
22) rozdział 22 „Przepisy przejściowe i końcowe”, w którym określono między innymi:
– wpływ przepisów projektowanej ustawy na niezakończone sprawy, prowadzone na podstawie
przepisów dotychczas obowiązujących.

Część szczegółowa

Ad 1) W rozdziale 1 projektu ustawy zawarto podstawowe zadania Służby Więziennej.
W art. 1 projektu wprowadzono nowe przepisy odnoszące się do nazwy formacji oraz dające
podstawę prawną dla Ministra Sprawiedliwości do określenia, w drodze rozporządzenia, znaku
graficznego Służby Więziennej. W zmodyfikowanym art. 2 ustawy znalazł się katalog zadań
realizowanych przez Służbę Więzienną uzupełniony o nowy pkt 7, odnoszący się do zadań służby
realizowanych w ramach współpracy międzynarodowej. Katalog ten rozszerzono również o zadania
związane z „prowadzeniem specjalistycznych oddziaływań terapeutycznych”, gdyż zadania te
wynikają wprost z ustawy Kodeks karny wykonawczy (art. 96). Regulacja ta oddaje faktycznie
realizowane w praktyce penitencjarnej przez wyspecjalizowany personel zadania.
W art. 4 projektu została zawarta ogólna norma odnosząca się do obowiązków organów
administracji państwowej i samorządu terytorialnego, nakładająca na te organy obowiązek
współdziałania z jednostkami organizacyjnymi Służby Więziennej w zakresie i na zasadach
określonych tą ustawą. W art. 5 określono podstawowe zasady związane z finansowaniem
działalności Służby Więziennej.

Ad 2) Rozdział 2 „Organizacja Służby Więziennej” otwiera art. 6, w którym określono
7
rodzaje jednostek organizacyjnych Służby Więziennej z uwzględnieniem potencjalnych komórek
organizacyjnych, które mogą funkcjonować w niektórych z
tych jednostek (w aresztach
śledczych/zakładach karnych oraz ośrodkach szkolenia Służby Więziennej oraz ośrodkach
doskonalenia kadr Służby Więziennej). W przepisie tym – w stosunku do aktualnie obowiązującej
ustawy – uwzględniono nową jednostkę organizacyjną Służby Więziennej tzn. Centralny Ośrodek
Szkolenia Służby Więziennej. Centralny Ośrodek Szkolenia Służby Więziennej w Kaliszu
funkcjonuje w Służbie Więziennej od lat 50-tych, pod różnymi nazwami. W ustawie wprowadza się
tylko dotychczas istniejącą nazwę tego ośrodka, co ma bardziej podłoże historyczne i tradycyjne
oraz podnosi jego rangę. W art. 7 projektu ustawy ustalono sposób naliczania etatów w jednostkach
organizacyjnych Służby Więziennej. W art. 8 projektu ustawy określono, że Centralnym Zarządem
Służby Więziennej kieruje Dyrektor Generalny Służby Więziennej, który jest przełożonym
wszystkich funkcjonariuszy. Dyrektor ten podlega Ministrowi Sprawiedliwości.
W art. 9 projektu ustawy sformułowane zostały zadania, które należą do kompetencji Dyrektora
Generalnego Służby Więziennej. W ust. 2 określono jednocześnie kompetencje Dyrektora
Generalnego Służby Więziennej do wydawania zarządzeń, instrukcji i wytycznych w celu realizacji
jego ustawowych zadań.
W art. 10, 11 i 12 projektu ustawy przedstawiony został katalog zadań realizowanych odpowiednio
przez Dyrektorów okręgowych Służby Więziennej, dyrektorów zakładów karnych i aresztów
śledczych oraz komendantów: Centralnego Ośrodka Szkolenia Służby Więziennej, ośrodka
szkolenia Służby Więziennej oraz ośrodków doskonalenia kadr Służby Więziennej. W związku
z uwagą Ministra Finansów odnośnie do zgodności z projektem ustawy o finansach publicznych
art. 10 ust. 3 pkt 17 (dot. gospodarstw pomocniczych) niniejszego projektu, projektodawca
informuje, że spójność obu regulacji zostanie zapewniona na etapie prac parlamentarnych.
Art. 13 projektu ustawy określa 8 lutego jako dzień święta Służby Więziennej. Wybór tej daty
wynika z faktu podpisania w 1919 r. Dekretu w sprawie tymczasowych przepisów więziennych.
W art. 14 projektu ustawy znalazły się przepisy odnoszące się do możliwości nadania jednostkom
organizacyjnym Służby Więziennej sztandaru wraz z upoważnieniem ustawowym dla Ministra
Sprawiedliwości odnoszącym się do szczegółowych kwestii związanych z nadaniem sztandaru
jednostkom organizacyjnym.
W art. 15 projektu znalazła się ogólna norma gwarancyjna, zapewniająca funkcjonariuszom Służby
Więziennej otrzymanie wyposażenia niezbędnego do wykonywania czynności służbowych.
Ostatnim przepisem w rozdziale 2 jest upoważnienie ustawowe dla Ministra Sprawiedliwości do
8