Rządowy projekt ustawy o Służbie Więziennej

3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze zarządzenia, tryb przyznawania
świadczeń socjalnych.

Art. 215. 1. Za członków rodziny funkcjonariusza, uprawnionych do świadczeń
przewidzianych w art. 212 – 214, uważa się małżonka i dzieci.

2.
Za dzieci uważa się, pozostające na utrzymaniu, dzieci własne, małżonka,
przysposobione, wzięte na wychowanie, które:
1) nie przekroczyły 18 roku życia, a w razie uczęszczania do szkoły – 25 lat;
2) bez względu na wiek stały się niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji
albo całkowicie niezdolne do pracy przed osiągnięciem wieku, o którym mowa
w pkt 1.


Rozdział 20
Rozpatrywanie sporów o roszczenia funkcjonariuszy ze stosunku służbowego


Art. 216. 1. Sprawy ze stosunku służbowego rozstrzyga przełożony w formie
pisemnej.
2. Przez sprawy ze stosunku służbowego należy rozumieć: nawiązanie stosunku
służbowego, powoływanie oraz mianowanie funkcjonariuszy na stanowiska służbowe,
przenoszenie, odwoływanie i zwalnianie ze stanowisk służbowych, nadawanie stopni Służby
Więziennej, zawieszanie w czynnościach służbowych, zwalnianie ze służby, stwierdzanie
wygaśnięcia stosunku służbowego, ustalanie uposażenia, przyznawanie świadczeń
pieniężnych oraz inne konieczne czynności związane z powstaniem, zmianą, ustaniem
stosunku służbowego oraz realizacją wynikających z treści tego stosunku służbowego
uprawnień i obowiązków funkcjonariuszy.

Art. 217. 1. Sprawy dotyczące:
1) zwolnienia ze służby,
2) przeniesienia z urzędu do pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej,
3) przeniesienia na niższe stanowisko służbowe,

95
4) zawieszenia w czynnościach służbowych
– rozstrzyga się w formie decyzji.
2. Od decyzji wymienionych w ust. 1 funkcjonariusz może, w terminie 14 dni, wnieść
odwołanie do wyższego przełożonego.
3. Wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania decyzji.
4. Do postępowań, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego.
5. Od decyzji organu odwoławczego przysługuje prawo do wniesienia skargi do sądu
administracyjnego na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Art. 218. 1. Sprawy wynikające z podległości służbowej:
1) powoływania oraz mianowania na stanowiska,
2) odwoływania oraz zwalniania ze stanowisk i przenoszenia do dyspozycji,
3) nadawania stopni,
4) delegowania do czasowego pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej,
5) delegowania do wykonywania zadań służbowych poza Służbą Więzienną w kraju
lub za granicą,
6) powierzenia obowiązków służbowych na innym stanowisku służbowym,
– rozstrzyga się w formie rozkazu personalnego.
2. Formę rozkazu personalnego stosuje się również do stwierdzania wygaśnięcia
stosunku służbowego.
3. Rozkaz personalny jest wykonalny z dniem w nim określonym. Od rozkazu
personalnego odwołanie nie przysługuje.

Art. 219. Spory o roszczenia ze stosunku służbowego funkcjonariuszy w sprawach
niewymienionych w art. 217 ust. 1 i art. 218 ust. 1 i 2 rozpatruje sąd właściwy w sprawach
z zakresu prawa pracy.


Art. 220. 1. Uchylenie:
1) ostatecznego orzeczenia komisji lekarskiej o całkowitej niezdolności do służby,

96
2) prawomocnego wyroku skazującego i wydania w nowym postępowaniu
prawomocnego wyroku uniewinniającego,
3) prawomocnego orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania karnego
o przestępstwo lub przestępstwo skarbowe i wydania w nowym postępowaniu
prawomocnego orzeczenia o umorzeniu postępowania karnego o przestępstwo lub
przestępstwo skarbowe,
4) prawomocnego orzeczenia o wymierzeniu kary dyscyplinarnej wydalenia ze
służby, a także uchylenie lub stwierdzenie nieważności podstaw prawnych
ostatecznej decyzji o zwolnieniu ze służby w Służbie Więziennej
– stanowi podstawę do wszczęcia postępowania w sprawie ponownego nawiązania
stosunku służbowego. Do prowadzonego postępowania stosuje się odpowiednio art. 37 i 38.
2. W wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych szczególnymi okolicznościami
sprawy, można odstąpić od przeprowadzenia postępowania kwalifikacyjnego lub
przeprowadzić je w ograniczonym zakresie.
3. Postępowanie, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza przełożony właściwy do
stwierdzenia wygaśnięcia stosunku służbowego albo zwolnienia ze służby funkcjonariusza.

Art. 221. 1. Pozytywne zakończenie postępowania, o którym mowa w art. 220,
stanowi podstawę do wydania aktu mianowania, o którym mowa w art. 39, na określone
stanowisko służbowe co najmniej równorzędne w zakresie uposażenia zasadniczego do
stanowiska zajmowanego przez funkcjonariusza bezpośrednio przed ustaniem stosunku
służbowego.
2. Ponowne nawiązanie stosunku służbowego następuje z dniem uchylenia przez
właściwy organ skutków ustania stosunku służbowego, o których mowa w art. 220. Prawo do
uposażenia powstaje z dniem określonym w akcie mianowania.
3. W przypadku braku możliwości mianowania, o którym mowa w ust. 1,
funkcjonariusza mianuje się na stanowisko służbowe odpowiednio niższe, z uwzględnieniem
art. 71 ust. 1.
4. Mianowanie funkcjonariusza na niższe stanowisko służbowe następuje za jego
zgodą. W przypadku niewyrażenia przez funkcjonariusza zgody zwalnia się go ze służby.
5. W przypadku negatywnego zakończenia postępowania, o którym mowa w art. 220,
wydaje się decyzję o umorzeniu tego postępowania. Przepisy art. 217 stosuje się
odpowiednio.

97
6. Decyzja ostateczna o umorzeniu postępowania w sprawie ponownego nawiązania
stosunku służbowego stanowi podstawę do stwierdzenia wygaśnięcia stosunku służbowego
z dniem faktycznego zaprzestania pełnienia służby przez funkcjonariusza.


Art. 222. 1. Funkcjonariuszowi, z którym ponownie nawiązano stosunek służbowy
albo wobec którego umorzono postępowanie, o którym mowa w art. 220, przysługuje za okres
pozostawania poza służbą świadczenie pieniężne równe uposażeniu na stanowisku
służbowym zajmowanym bezpośrednio przed ustaniem stosunku służbowego, nie więcej
jednak niż za okres 6 miesięcy i nie mniej niż za 1 miesiąc.
2. Jeśli podczas okresu pozostawania poza służbą funkcjonariusz otrzymywał
świadczenie emerytalno-rentowe, wypłacane na podstawie odrębnych przepisów, lub
świadczenie pieniężne, o którym mowa w art. 101 ust. 1, wypłaca się mu kwotę stanowiącą
różnicę pomiędzy należnym uposażeniem a wypłaconym świadczeniem emerytalno-
rentowym lub świadczeniem, o którym mowa w art. 101 ust. 1.

3. Okres pozostawania poza służbą, za który przyznano świadczenia określone
w ust. 1, traktuje się na równi ze służbą w zakresie wszystkich uprawnień uzależnionych od
stażu służby.


Art. 223. 1. W razie uchylenia lub stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji
o zwolnieniu ze służby w Służbie Więziennej z przyczyn innych niż określone w art. 220
ust. 1, funkcjonariuszowi wypłaca się jedynie świadczenie pieniężne, o którym mowa
w art. 222 ust. 1, z uwzględnieniem ust. 2.
2. wiadczenie, o którym mowa w ust. 1, wypłaca się w terminie 14 dni od dnia
złożenia przez funkcjonariusza wniosku w tej sprawie wraz z dokumentem potwierdzającym
uchylenie lub stwierdzenie nieważności decyzji o zwolnieniu ze służby w Służbie Więziennej.


3.
Przełożony, o którym mowa w art. 220 ust. 3, stwierdza, na podstawie dokumentu,
o którym mowa w ust. 2, wygaśnięcie stosunku służbowego z dniem faktycznego zaprzestania
pełnienia służby przez funkcjonariusza.


Art. 224. Funkcjonariuszowi przywraca się stopień w razie uchylenia prawomocnego
skazania na środek karny pozbawienia praw publicznych lub prawomocnego skazania na karę

98
pozbawienia wolności za popełnione umyślnie przestępstwo lub przestępstwo skarbowe
ścigane z oskarżenia publicznego, której wykonanie nie zostało warunkowo zawieszone.

Art. 225. 1. Roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz
należności pieniężnych ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie
stało się wymagalne.
2. Roszczenie z tytułu prawa do pierwszej należności mundurowej wydawanej
funkcjonariuszowi w naturze ulega przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym
roszczenie stało się wymagalne.
3. Przełożony właściwy do rozpatrywania roszczeń może nie uwzględnić
przedawnienia, jeżeli opóźnienie w dochodzeniu roszczenia jest usprawiedliwione
wyjątkowymi okolicznościami.
4. Bieg przedawnienia roszczenia z tytułu uposażenia i innych świadczeń oraz
należności pieniężnych przerywa:
1) każda czynność przed przełożonym właściwym do rozpatrywania roszczeń, podjęta
bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia;
2) uznanie roszczenia.


Art. 226. W przypadku niewypłacenia uposażenia zasadniczego i dodatków do
uposażenia o charakterze stałym w terminie, o którym mowa w art. 61 ust. 2,
funkcjonariuszowi przysługuje prawo do otrzymania odsetek ustawowych, naliczanych za
każdy dzień zwłoki.

Art. 227. 1. Z uposażenia funkcjonariuszy mogą być dokonywane potrącenia na
zasadach określonych w przepisach o egzekucji sądowej lub postępowaniu egzekucyjnym
w administracji albo w innych przepisach szczególnych, jeżeli dalsze przepisy niniejszej
ustawy nie stanowią inaczej.

2. Przez uposażenie, o którym mowa w ust. 1, rozumie się uposażenie zasadnicze wraz
z dodatkami o charakterze stałym, a także świadczenia związane z ustaniem stosunku
służbowego, określone w art. 98 i art. 101 ust. 1.

3. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, przełożonych
właściwych do dokonywania potrąceń z uposażenia oraz tryb postępowania w tych sprawach,

99